Dagblaðið - 24.11.1980, Side 19

• Er torritað art fullu V6rÓ flttf- 72.850
dagatal frá 1901— 2099. þettaþýðir nýkf. 728,50
að með einu handtaki er hægt að fá á strimli hvern mánuð fyrir sig á þessu timabili.
• 1 árs ábyrgð og viðgerðarþjónusta.
CASIQ-umboðið Bankastræti 8. Sími 27510. ATH. Vantar umboðsmenn um iand allt.
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 24. NÓVEMBER 1980.
Menning
Menning
Freistandi
kreistandi
Enn af Jóni Oddi og Jóni Bjarna.
Höfundur: Guörún Helgadóttir.
Myndskreyting: Sigrún Eldjárn.
Iflunn 1980.
Stundura kemur það fyrir að ég finn
bréf frá vinum mínura í úttlandinu.
innan um reikninga og rukkanir í
póstkassanum og þá verð ég alsæl.
Ég hleyp upp stigana fjóra, velti
bréfinu á milli handanna og hlakka
óstjórnlega tilað setjast niður með
kaffibollaoglesa.
En það fæ ég ekki að gera strax.
Fyrst þarf ég að gera eitt og annað
sem er frekar leiðinlegt. Einsog til
dæmis að hlaupa niður í þvottahús
með þvotta, skúra, ryksjúga, jafnvel
hlaupa útí bæ einhverra erinda og á
meðan ég er að þessu stússi, trónar
bréfið uppá ísskáp, freistandi-kreist-
'andi.
Nú haldið þið sjálfsagt að ég sé
haldin sjálfspíningaráráttu af því ég
sest ekki niður strax og les bréfið. En
það er ekki þannig. Ég er að freina
mér bréfið í lengstu lög, geyma það
besta þangað til síðast.
Þannig fór ég að með Jón Odd og
Jón Bjarna. Ég stillti þeim uppá
bókahillu á meðan ég gerði allt þetta
leiðinlega, það tók mig langan tíma
og alltaf renndi ég löngunaraugum til
bókarinnar um leið og ég gekk fram-
hjá henni. Að lokum stóðst ég ekki
mátið lengur og kíkti á byrjunina:
Sjáðu, sagði Jón Bjarni. Þarna
kemur tröllskessan og ræðst inn í
fjallið.
Ferlíki maður, sagði Jón Oddur.
Fjallið fer alveg í klessu.
Ég las ekki lengra, skellti aftur bók-
inni og hamaðist þeim mun meira
við það sem ég þurfti nauðsynlega að
gera, áður en ég gat komið mér fyrir i
rólegheitum og byrjað að lesa og
mikið svakalega hlakkaði ég til.
Loksins loksins rann upp hin lang-
þráða stund, ég opnaði bókina og
byrjaðiaðlesa. . .
Eitthvað öðruvísi
En það var eitthvað öðruvísi en það
átti að vera. Það var ekki að Jón
Bjarni hætti að vera rangeygður. Það
var ekki að Jón Sófus var orðinn full-
orðinn köttur. Það var ekki að Önnu
Jónu væri næstum því bötnuð ungl-
ingaveikin. Það var ekki að pabbi
keypti bílinn. Það var ekki að afi sem
var ekki til birtist öllum að óvörum.
Það var ekki að Lárus væri fluttur til
Svíþjóðar. Það var heldur ekki að
strákarnir fóru í sumarbúðir.
Hver grefillinn var það þá?
Jú, það var hérna að mig minnti að
Jón Oddur og Jón Bjarni væru mun
hressari og uppátektarsamari og
meira að segja fyndnari. Það var
einsog það vantaði neistann.
Issa, það er ekkert að marka það.
Fimm ár manneskja. Það er í gamla
daga og það var allt svo gott og
fallegt og skemmtilegt í gamla daga.
Og svo breytist fólk á fimm árum.
Það er ekki hægt að skrifa sams-
konar bók og fyrir fimm árum. Það
er útilokað. Hugsaðu þér bara ef allir
höfundar skrifuðu bækur einsog þeir
gerðu fyrir fimm árum síðan, ha?
Hvað yrði þá um menningarþróun
bókaþjóðarinnar miklu, ha?
Ættum við þá bara að hætta að skrifa
bækur og gefa út sömu bækurnar á
fimm ára fresti?
Nei Valdís þaðer ekki hægt.
Bók
menntir
Valdís Óskarsdóttir
Minn höfuðverkur
Er þetta kannski leiðinleg bók?
Nei, alls ekki. Það hef ég aldrei sagt.
Er þetta kannski vond bók?
Nei, síður en svo.
Er þetta kannski illa skrifuð bók?
Ertu vitlaus? Auðvitað er þetta ekki
illa skrifuð bók:
En hvað þá?
Bara.
Bara! Erðanú svar. Þú varst að enda
við að lýsa því yfir að bókin væri
skemmtileg, góð og vel skrifuð. Hvað
er eiginlega að þér manneskja?
Hún er bara ekki eins fyndin og hinar
bækurnar um Jón Odd og Jón
Bjarna og svo hérna vantar þessi
skemmtilegu (ég þori ekki að segja
hugljúfu af því það er svo væmið)
innskot um réttlætið og ranglætið
sem komu svo oft fyrir í gömlu bók-
unum, þú veist.
Og svo eru það öll strikin.
Strikin?????
Já á myndunum. Það eru svona strik
utanum allt á myndunum, svona sem
eiga að sýna hreyfingar og mér finnst
þau svo ljót og leiðinleg af því þau
eru algerlega óþörf. Þau bara
skemma og eyðileggja svona ferlega
skemmtilegar og góðar myndir.
Þér er ekki viðbjargandi. Þú kannt
ekki að meta góða bók og þú átt ekki
skilið að lesa góða bók. Þér væri nær
að halda þig við strumpana.
En þú veist það eins vel og ég að ég
þoli ekki strumpana.
Það er sko þinn höfuðverkur.
Ykkar einlœgur
Þarna hætti ég að rífast við sjálfa
mig, því ég var skíthrædd um aö það
myndi enda með ósköpum. Aftur á
móti gerði ég annað sem var ekki
fallega gert. Ég fór í bókahilluna og
náði í gömlu bækurnar um Jón Odd
og Jón Bjarna. Ég ætlaði bara rétt
aðeins að glugga í þær, bara rétt
aðeins . . .
Það endaði með því að ég las þær
báðar spjaldanna á milli og skemmti
mér konunglega. Þvílíkir dýrgripir.
Svo las ég aftur nýju bókina um Jón
Odd og Jón Bjarna og komst að
þeirri niðurstöðu að ég var og er ein-
lægur aðdáandi Jóns Odds og Jóns
Bjarna.
Öðruvísi strengjatríó
Tvfð tóneMcar f Bústaðekirkju 17. nóvember.
Flytjendur Carmal RumHJ, seHóleikari; Joseph
Ka Cheung Fung, gftarieHcari og Stephen King,
lágflfllulelkari.
Efnisskrá: J.S. Bach: Svfta nr. 3 fyrir einleiks-
celló; M. Praetorius: Ballet Volta; H. Villa-
Lobos: Preludia nr. 4 f e-moll og nr. 2 í E-dúr; L.
Berkeley: Stef mefl tilbrigflum; Y. Yocoh: Til-
brigfli um japanska þJófilagiA Sakura;
Bach/Kodaly: Preludia fyrir lútu f d-moll, útsett
fyrir lágfiflki og gftar; S. King: „The Night
People"; B. Bartok: Rúmenskir þjófldansar; N.
Paganini: Terzetto Concertante.
Það liggur við að það sé daglegt
brauð að heyra einhverja af svitum
Bachs fyrir selló einsamalt leikna á
hljómleikum í Reykjavík. Sjötta,
fyrsta, og nú hin þriðja á einni viku,
— slíkt hefði víst einhvern tima þótt
saga til næsta bæjar. Carmel Russill
tókst á við þriðju svítuna og fórst
henni það vel úr hendi. Hún lék hana
af látleysi en öryggi með fuiium jöfn-
uði yfir tónsviðið allt.
Tæknilegur línudans
Næstur kom Joseph Ka Cheung
Fung. Praetorius fór hann vel með,
sérstaklega vakti það athygli mína
hversu vel hann leysti yfirfærslu
bassalínu lútunnar á venjulegan sex
strengja gitar. Villa-Lobos lék hann
fremur kalt og allt að því vélrænt. —
Lennox Berkeley hlýtur að höfða sér-
staklega til gítarleikarans í
tónsmíðum sínum.
í annað eða þriðja sinn á
skömmum tíma leikur gítarleikari
tæknilegan línudans í þessari tónsmíð
Berkeleys hér á tónleikum. En þrátt
fyrir allan þennan fína gítarleik hef
ég ekki enn gaman af að heyra stykk-
ið. Mér finnst einhvern veginn skína
út úr því — Sko, sjáið bara hvað ég er
klár. — Útsetning Kodalys á prelúdíu
Bachs er svo snilldarleg að það er
bókslaflega ekki hægt annað en að
spila hana áheyrilega, og það gerðu
þeir piltarnir.
Úr íslenskum
þjóðsögum?
Night People er tónsmíð sem allrar
athygli er verð. Stephen King gjör-
þekkir að sjálfsögðu hljóðfæri sitt og
Ihann semur áheyrilega tónlist sem þó
þarf drjúga getu til að leika. Klukkur
úr neðra gáfu verkinu hæfilega
draugalegan blæ. Hann skyldi þó
ekki hafa gluggað í íslenskar þjóð-
sögur, pilturinn sá arna? Síðast fyrir
Tónlist
EYJÓLFUR
MELSTED
hlé léku þeir rúmensku þjóðdansana,
frísklega og með góðri samvinnu.
Engin rúsína
Terzetto Concertante reyndist alls
ekki sú rúsina í pylsuenda sem vænst
hafði verið. í sem fæstum orðum, —
það var hreinlega ekki tilbúið til
flutnings. Inn á milli mátti greina
ýmislegt, sem vel var gert, en í heild
var leikurinn klúður og synd að fyrir-
gera góðum fyrri hluta með svo illum
endi. - EM
STALVASKAR
Bflggiogovóruvo
Trjggvii Hoooosooípo
SIDUMÚIA 37 - SIMAR 83290-83360