Dagblaðið - 27.04.1981, Side 2

2
TVÆRGERÐIR
SENDUM í PÓSTKRÖFU
H. G. Guðjónsson
StigahM 46-47 - Suðurveri - Reykjavfk - Simi 37637 82088
nriTi'rwra ■ ■■■■■■■■!
FILMUR DG VÉLAR S.F=.
SKÓLAVÖRÐUSTÍG 41 - SÍMI20235.
CHAMPION
kerti í flestar
gerðir bifreiða
NÝKOMIN
AIKásamastað laugawegi H8-SJmi 22240
EGILL VILHJÁLMSSON HE
AÐALVINNINGUR
Húseign að eigin
vali fyrir
700.000.- krónur.
Langstærsti vinningur á einn
miða hérlendis dreginn út í 12.
flokki. Þá verða einnig 10
toppvinningar til íbúðakaupa
á 150 og 250 þúsund hver.
Stórglæsilegur sumarbústað-
ur fullfrágenginn og með öll-
um búnaði dreginn út í júlí.
Auk þess 100 bílavinningar,
300 utanferðir og hátt á
sjöunda þúsund húsbúnaðar-
vinningar.
>LGUHOG
>RHÆKKUN
VINNINGA
Sala á lausum miðum og
endurnýjun flokksmiða og
ársmiða stendur yfir.
Miði er möguleiki
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 27. APRÍL 1981.
/'■■■
Hver man ekki eftir Kröflu, þegar talað er um ævintýri?
Þegar til á að taka
ber enginn ábyrgð
— hver ber ábyrgð á allri vitleysunni í sambandi við Þórs-
hafnartogarann?
Jónas Jónasson, Brekknakoti,
skrífar:
„Báknið” og „kerfið” eru vel
þekkt hugtök í islenzku máli — og
njóta litilla vinsælda eða virðingar.
Má það virðast eðlilegt. Er ekki
„kerfið” 1 „bákninu” — og þetta i
sameiningu — að sliga þessa litlu
þjóð? Þetta er níi bara hópur fólks á
stærð við ibúa eins hverfis í allstórri
borg.
Hvernig á slíkur hópur, i erfiðu
landi, að halda uppi, já hátt uppl, 10.
ráðherrum, auk margra aðstoðar-
ráðherra, og svo 60 alþingismönnum
— í svipaðri hæð? Hlutlaust skoðaö
hlýtur þetta að teljast mlldl fávizka,
hrein fjarstæða.
3969—1604 skrifar:
Vinir mínir hafa tjáð mér að siðast-
liðið miðvikudagskvöld hafi verið á
dagskrá sjónvarpsins hreint stórkost-
legur grinþáttur með hinum frábæru
Abbott og Costello. Þannig vildi til
þetta kvöld að ég var að heiman,
enda er maður farinn að komast upp
Og nú eru sumir farnir að tala um
fjölgun þlngmanna! Ja, eitthvað
verður að gera til þess að jafna —
að nokkru — aöstöðu fólks eftir búsetu
í landinu, er þaö fái með atkvæði sinu
að ráða einhverju um það hverjir
vaidir eru til að stjórna hópnum. En
sýnir það ekki takmarkaða hug-
kvæmni — ef ekki annað verra —
ráðamenna þjóðar, m.a. hægfara
stjórnarskrárnefndar (hún vinnur lík-
lega kauplaust?) ef ekki finnst annað
bjargráð í þessu efni en að stækka
„báknið”, fá fleiri i hópinn í „leik-
húsinu til þess að „makka”, semja,
selja og kaupa atkvæði og sann-
færingu, milli þess sem þeir þó
komast vel að orði góðrar meiningar,
og sýna fram á að „háttvirtur —
á lag með að eyöa timanum i annað
en að ergja sig yfir lélegu sjónvarpi.
Þátturinn með þeim félögum hlýtur
að hafa verið algjör undantekning, ef
til vill það bezta úr mánaðarlegum
„útsölupakka” sjónvarpsins. Vil ég
hvetja eindregið til þess að þátturinn
verði endursýndur eins fljótt og
kostur er á.
hæstvirtur siðasti ræðumaður”
hefði farið með rakalaus ósannindi
eða annað af svipuðu tagi! — Það
munu áreiðanlega fleiri en Eirikur
Brynjólfsson (í góðri, djarfyrtri
grein í Tímanum 6. marz sl.) sem
ekki telja alþingismenn okkar örugga
að framfylgja skoðun sinni, sam-
kvæmt kosningaloforðum og þjóðar-
heill, þegar fiokksböndin þrengja að
— hvað sem „eyrnalögun” líður! Og
sannarlega er hæpið að vænta endur-
bóta í þessu efni þótt hópurinn
stækkaði. Og þar með sprengdu þeir
endanlega utan af sér virðulegt,
gamla húsið við Austurvöll. Þá yrði
sennilega að slá metlán og byggja
höll eða þinga bara i tjaldbúðum í
varpanum við það gamla, meðan
dagur er langur og hlýr, og gefa svo
fri í skammdeginu. „Kringla” og
snyrtingar í gamla húsinu gætu þó
notazt um þingtímann fyrir tjaldbúa,
og svo fyrir almenning ella, ckki er
öll vitleysan eins, sagði einhver.
í nefndri grein E. Br. er yfirskrift
eins kafla: „Alþingismenn verði helzt
36 en í hæsta lagi 48. „Fækkun um
1/5, í 48, er vel tekið hér. En hvað
vill þjóðin í þessu efni?
Skoðanakönnun Dagblaðsins, í
ólíkum greinum, hefur oft vakið
veröskuldaða athygli — umdeild auð-
vitað — en þó sannað hæfni sína að
komast nærri því rétta. Mætti ekki
gera eina slíka tilraun hér: fá fram
viðhorf kjósenda um kjör — og um
fjölgun eða fækkun alþingismanna!
Það væri gaman og líka mikilvægt.
Eiríkur segir m.a.: „Kosningar til
Alþingis á að sníða eftir irskri fyrir-
mynd sem er þannig að kjósendur
geta valið frambjóðendur eftir geð-
þótta úr öllum flokkum en eru ekki
rigbundnir við að kjósa einn flokk
eða engan. Með þessu yrðu flokks-
ræðinu þær skorður settar sem efla
mundu lýðræðið í landinu stórlega.”
— Þörf væri á þvi. Ábyrgð þing-
manns gagnvart kjósendum myndi
gjörbreytast til hins betra við
persónukjör. „Listinn” ákveður nú
við kjðrborðið, „flokkurinn” ræður
í þinginu og þingmaðurinn felur sig
bak við hann, lætur sem hann sleppi
við ábyrgðina. Svo má ekki verða
áfram. — Að bera ekki ábyrgð orða
sinna og gjörða er ljótur og hættu-
legur löstur og því miður viða að
finna i íslenzku þjóðlifi, allt frá
bernskubrekum til þingsala og ráð-
herrastóla. Hver bar ábyrgðina i sam-
bandi við togarakaupin sem svo
ekkert varð úr? Var ekki einhver að
segja: Ekki ég, ekki ég. Já, það
er víða pottur brotinn en úr mörgu
getum við bætt. Reynum það.
Abbott og Costello f einni mynda sinna.
Sjónvarp:
Endursýnið Abbot
og Costello
—var ekki viðbúinn því að sjónvarpið
ættitilgóðamynd

(i
B