Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Qupperneq 15

79
fyrir innlendan markað og fullnægja þörfum hans, á því
lalsvert fylgi, bæði meðal neytenda og framleiðenda. Þessi
skoðun, er í meginatriðum kann að vera rétt, eins og fram-
leiðslukostnaði hér er háttað, getur, sé betur að gáð og ef
hún er einstrengingslega túlkuð, verið stórhættuleg, og þarf
því að athuga þessi mál miklu nánar en gert hefur verið.
Útflutningur landbúnaðarafurða og framleiðslan.
Útflutningur landbúnaðarafurða er engin nýjung hér á
landi og hefur sumt af þeim afurðum þótt ágætar útflutn-
ingsvörur, svo sem gærur og ull, er hafa verið meginútflutn-
ingsvörur landbúnaðarins að undanförnu. Árið 1955 eru
útfluttar landbúnaðarvörur tæpra 50 millj. króna virði, og
þar af gærur, skinn, húðir og ull fyrir 42 millj. króna. Þá
eru aðeins flutt út 500 tonn af kindakjöti fyrir 4.4 millj.
króna, en mjólkurafurðir aðeins fyrir 80 þús. krónur. Árið
1956 er útflutningur frá landbúnaði líklega 73—74 millj.
króna, en þar af eru ull, gærur, skinn og húðir fyrir nær 50
millj. Kjötútflutningurinn nemur þá 2.300 tonnum og um
18 millj. króna, en útflutningur mjólkurafurða hverfandi
lítill. Vafalaust vex þessi útflutningur eitthvað í ár og veld-
ur því bæði aukning búfjár, einkum sauðfjárins, en einnig
mjög hagstætt árferði og góð skepnuhöld um land allt, og
verður því útflutningurinn í ár vafalaust nokkuð meiri en
orðið hefði í meðal-árferði, en það er þessi útflutningur, sem
einkum kemur til greina þegar rætt er um offramleiðslu
landbúnaðarvara og sem mörgum finnst svo uggvekjandi og
þjóðhættulegur. Þó er þessi útflutningur eigi meiri en hann
var á tímabilinu 1930—40 og þó miklu minni í hlutfalli við
heildarframleiðsluna og sölu á innlendum markaði, og sé
þetta athugað má segja, að útflutningur mjólkurafurða sé
nú hverfandi lítill, og er þess skammt að minnast, að smjör
var flutt inn í stórum stíl á árunum 1944—1949.