Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Qupperneq 26

90
gamall hafði hann gerzt vinnumaður á bændabýli í Kali-
forniu. Þá hafði hann frétt að hægt væri að fá land ókeypis
í Brezku Columbiu og það nægði til að marka stefnu hans.
Næstu fjögur árin hafði hann búið sig af kappi undir land-
námið, keypt búnaðarbækur og lesið nótt eftir nótt, sparað
hvern eyri, er hann gat án verið, til hins væntanlega nýbýlis
og þannig undirbúinn hélt hann síðsumars norður með
vesturströnd Canada í landaleit. í janúar 1913 fékk hann
skjal Canadastjórnar, sem úthlutaði honum 160 ekrum af
landi við Vatnið einmana. Þá héldu honum engin bönd
lengur. í hörkufrostum og vetrarsnjó hóf hann byrgða-
flutning til fyrirheitna landsins og fékk Fank Ratcliff í lið
með sér. Hestum varð ekki komið við nema nokkuð af leið-
inni vegna snjós og torfæris, svo þeir urðu að bera farangur-
inn á bakinu alllanga leið í ófærð, yfir brattar hæðir og
þröngar dalskorur, um land, sem þá mátti kalla ófært yfir-
ferðar og er illfært enn í dag. Eftir margar ferðir hafði
þeim þó tekizt að bera 600 pund inn að vatninu. Þá gerðu
þeir sleða, hlóðu farangrinum á hann og drógu hann á sjálf-
um sér 10—20 km leið eftir ísilögðu vatninu, þangað, er
Hrólfur hafði ákveðið að nema land, en það var við efri
enda vatnsins. Þarna var urmull af svönum (svokölluðum
lúðursvönum), en þeir dvelja þarna á vetrum.
Fyrstu nóttina hvíldu þeir á greinum af balsamviði í 23°
C frosti, en næsta dag hófu þeir að gera bjálkakofa og höfðu
gert hann fokheldan eftir þrjá daga. Þá kvaddi Frank og
hélt aftur til veiðistöðva sinna, en Hrólfur*tók að fella hinn
stórvaxna skóg umhverfis kofann, en úr greipum þessa tor-
sótta skógar hugðist hann einn og óstuddur draga akra og
engjalönd handa væntanlegum búrekstri. Þetta var ekki
áhlaupaverk fyrir einn mann lítt búinn tækjum, að ráðast
gegn risum skógarins, en hann vann af kappi þrotlaust
hvern dag, svo lengi sem hann megnaði. Á kvöldin mat-
reiddi hann við opinn eld einfalda máltíð, og smám saman