Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Qupperneq 40

104
geymdur í Birkilundi í átta ár, en Hrólfur hafði hirt hann
með ágætum eins og allt annað, sem hann hafði undir hönd-
um. Hann hafði smurt hreyfilinn iðulega og hreyft hann
vikulega. Við fyrstu tilraun fór hreyfillinn í gang, en
hvernig mundi flugtakið ganga? Hrólfur jók hraðann og
renndi út af víkinni. Þá setti hann á fulla ferð og nær sam-
stundis hóf sjóvélin litla sig á loft og brátt hnitaði hún
hringa yfir vatninu. Harðsótt flugvélanám Hrólfs hafði
bjargað fjölskyldunni í Birkilundi frá endurtekinni ein-
angrun.
Svo bar við einn dag sumarið 1955, að Ethel leit út um
eldhúsgluggann í Birkilundi og sá hávaxinn, ungan mann
koma gangandi heim að húsinu. Hver gat þetta verið? Ungi
maðurinn heilsaði kurteislega og gaf þá skýringu á þangað
komu sinni, að hann væri í sumarfríi og hefði komið gang-
andi yfir fjöllin, því hann hefði heyrt urn Vatnið einmana
og langað til að kynnast umhverfinu þar nánar. Hann spurði
hvort hann gæti fengið að dvelja hjá þeim í nokkra daga.
Hann væri fús til að hjálpa til við daglegu störfin og hefði
sinn eigin viðlegubúnað.
Þetta var auðsótt. Ungir menn, sem lögðu það á sig að
ganga yfir fjöllin til Anarkodalsins voru ekki daglegir gestir.
Þannig atvikaðist það, að Jack Turner, sem var vegaverk-
fræðingur og eyddi frítíma sínum í hinu óbyggða fjalllendi
í Brezku Columbiu, dvaldi nokkra daga í Birkilundi. Hann
reyndist mjög aðalaðandi, ungur maður og álit fjölskyldunn-
ar í Birkilundi á honum minnkaði ekki er í ljós kom, að
hann handlék viðaröxina af fullkominni leikni. Áður en
hann hvarf á brott hafði hann hikandi beðið um leyfi til að
koma og dvelja þar næsta sumar og var því vel tekið. Hann
hét að skrifa, þegar hann hefði aftur hafið starf sitt og hann
efndi það, en þegar bréfið kom var það ritað til Þrúðu.
Næsta sumar dvaldi hann mun lengur í Birkilundi og
gekk þar að störfum, en oftast þegar hann gerði upp við sig