Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 02.02.1957, Page 41

105
hvar hans væri mest þörf í það og það sinnið, var það í
samstarfi með Þrúðu, svo flesta daga, meðan hann dvaldi á
býlinu, unnu þau saman frá morgni til kvölds á landi
Þrúðu, við að höggva stórskóg eða rífa upp trjárætur og
búa nýtt land til ræktunar.
Veturinn eftir skrifaði Hrólfur kunningja sínum eftirfar-
andi frétt:
„Jack Turner hefur beðið Þrúðu að giftast sér. Brúð-
kaupið verður með vordögunum."
Nýlendan við Vatnið einmana er í vexti.
Hér lýkur að segja frá ævintýri landnámsins við Vatnið
einmana. Það er vafalaust fátítt og ef til vill einstætt, hvað
bæði þolgæði og hugkvæmni áhrærir, og auðvitað er það
um margt, svo sem tækniviðbrögð, mótað af sinni samtíð.
Ég hef rakið það hér af því mér finnst það lærdómsríkt og
til eftirbreytni.
Einhver kann að segja í samræmi við ríkjandi hugsunar-
hátt: „Eintómt strit, sjálfsafneitun og örbyrgð!" Jú mikið
rétt! En það er þó líka markmið, bjartsýni og tröllatrú á
framtíðina. Engir sigrar, sem máli skipta, verða unnir án
áreynslu og er það þá ekki einmitt áreynslan, sem er ein-
hvers virði í lífinu?
Spurningin er: Hefur nokkuð hliðstætt þessu gerzt hér á
landi og gæti nokkuð hliðstætt þessu gerzt hér?
í næsta hefti ársritsins verður ef til vill vikið að þessu.