Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1972, Qupperneq 53

ÓLAFUR G. VAGNSSON:
SÉÐ OG HEYRT 1 SVÍÞJÓÐ
Það hefur talast svo til milli mín og ritstjóra Ársritsins, að
ég skýrði hér frá nokkru af því, sem ég sá og heyrði í Svíþjóð
veturinn 1970—71. Þennan vetur dvaldist ég að mestu við
landbúnaðarháskólann Ultuna, sem er rétt hjá háskólabæn-
um Uppsölum. Sótti ég fyrirlestra í búfjárkynbótum og
fylgdist með tilraunastarfsemi í búfjárrækt. Á Ultuna er
nefnilega auk háskólans miðstöð tilraunastarfseminnar í
landinu og flestir kennararnir jafnframt sérfræðingar í sinni
grein við tilraunirnar. Er þarna góð fyrirmynd þess, ef htif-
uðstöðvar Rannsóknastofnunar landbúnaðarins hér á landi
yrðu fluttar upp að Hvanneyri.
t þessari grein langar mig til að skýra í stuttu máli frá
kynbótastarfseminni í landinu og þá aðallega sauðfjár- og
nautgripakynbótum. Ennfremur að gefa stutt yfirlit yfir
fjölda þessara húsdýra og mikilvægi í sænskum búskap.
SAUÐFJÁRRÆKT
Sauðfjárbúskapur er nú mjög lítið stundaður og má muna
sinn fífil fegri. Árið 1920 var fjöldi sauðfjár um 1,5 milljón-
ir en fækkaði síðan jafnt og þétt og árið 1958 var talan kom-
in niður í 130 þús. Síðustu árin hefur sauðfé aftur fjölgað
nokkuð og var 1970 komið í um 300 þús. (eru tölurnar
miðaðar við fjölda að sumrinu). Allt er þetta fé kollótt
55