Ársrit Kaupfjelags Þingeyinga - 01.01.1924, Blaðsíða 65

67
sá hrærigrautur af gerólíkum skrokkum af ýmsri pyngd, sem
hingað til hefir verið hafður á boðstólum sem jöfn og ábyggi-
leg „prinia" vara.
Hinum fyrirskipuðu kjötflokkunarreglum getur ekkert eitt kaup-
félag breytt svo, að pvi eða 'öðrum koini að verulegu liði. En
hvert félag eða verslun hefir alveg á sínu valdi, að ráða verð-
íagningunni innbyrðis, p. e. getur skift kjötinu í flokka ineð
mismunandi verði, eftir pyngd og gæðum, meðal annars með
hliðsjón til peirrar reynslu, sem sundurdeiling mispungra
skrokka leiddi í Ijós. Við petta mundi vinnast:
1. að verðlagningin náigaðist meira raunverulegt sannvirði
vörunnar eftir verðleikum og sanngildi, en pað er ein af
ákveðnustu grundvallarreglum K. Þ., að ástunda slíka sann-
virðis-verðlagningu á öllu.
2. að úrkastsfé kemur síður til peirra verslana, er slikum
regluin fylgja. En um K. Þ., og ekki síður um sum önnur
kaupfélög, sem hafa legið enn flatari fyrir allri uppjöfnun
góðs og ills í vöruverðlagi, iná með sanni segja, að pau
hafa nú um skeið dregið til sín alt úrkastsfé í nánd við
sig, en á hinn bóginn ekki staðist samkepni um verulega
vænt fé, nema pegar útflutningur lifandi fjár hefir hepn-
ast vel.
3. að fjáreigendur finna enn rikari ástæðu til að bæta fjárkyn
sitt, svo að purfi sem sjaldnast að hafa úrkastskindur á
boðstólum gegn litlu verði. Reynslan sýndi pað fyr með
verðlagningu útflutnings sauðanna, að ekkert herti eins á
mönnum að gera féð jafnt og vænt og pað, að njóta ekki
sama verðs fyrir pundið í lélegri kind og í vænni. Hags-
munavon og metnaður verða par, eins og hvívetna, sterk-
asta hvötin til framfara. Og í pessu efni verður árangur-
inn ekki með tölum talinn.
Málefni petta er vakið hér upp enn á ný til umhugsunar fé- •
lagsmönnum i K. Þ. og athafna, bæði í sinu eigin félagi og út
á vjð með tíð og tíma. J. G. P.
5*