Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1968, Qupperneq 105

SVEINBJÖRN EGILSSON OG CARL CHRISTIAN RAFN
105
Sveinbjörn kveðst því í svipinn ekki vera til stórræðanna, segir Rafni í fyrrnefndu
bréfi, aS á löngu geti liSiS, unz hann fái hreinskrifaS uppkast sitt og samiS úr því
dálitla orSabók. „Eg ætla aS leggja þaS til viS Hr. Cleasby, aS hann fyrir ySar atbeina
gefi út orSasafn Rasks úr skáldamálinu, sem til er í Háskólabókasafninu, hafi ég tekiS
rétt eftir í formála Scr.hist. Isl., 6. bindi, VIII. bls. ÞaS mundi bæta úr brýnni þörf,
því aS þar fengi maSur lykilinn aS kvæSum og vísum Heimskringlu og ennfremur
nokkru fleira.“
Sem betur fór, hresstist frú Helga, kona Sveinbj arnar, og hann tók aftur gleSi sína.
Rafn lét og ekki heldur þráSinn niSur falla, svo sem vér sjáum á eftirfarandi um-
mælum Sveinbjarnar í bréfi hans til Finns Magnússonar 28. febrúar 1844,1 en þar
höfum vér næst spurnir af orSabókarverki Sveinbjarnar: „Ég sendi nú Rafni byrjun
af Glossaríó mínu, eftir margítrekaSri bón hans.“ En ári síSar, í bréfi til Finns 3. marz
1845,1 segir hann um orSabókina:
„Ég sendi nú Rafni framhald af Glossario, bókstafina G-R inclus. Er þá eftir ósaman-
fært 6 stafir, s-þ, því æ hefi ég smokkaS inn í e og ö inn í ó.“
Jón Árnason hyggur í formála fyrir LjóSmælum Sveinbjarnar (Reykjavík 1856,
Ll. bls.), aS hann hafi sjálfur afhent síSustu stafina veturinn, sem hann dvaldist í
Kaupmannahöfn, 1845-46, og er þaS afar sennilegt. Sveinbjörn varSi þeim tíma mjög
vel, eins og fram kemur í bréfi því, er hann skrifaSi Helgu konu sinni frá Kaupmanna-
höfn 1. apríl 1846,2 en þar segir hann svo m. a.: „Ég hefi aldrei haft áSur eins jafn-
góSa heilsu og í vetur og alltaf síSan ég kom hér, og aldrei held ég hafi setiS eins
mikiS viS og sjaldnar gengiS út en hér, og veiztu þó, aS ég hefi ekki veriS latur viS
púltiS mitt.“
Og seinna í bréfinu segir hann: „Ég hefi hér eitt herbergi lítiS meS litlum sófa, sem
ég get legiS í meS því aS kreppa mig; viS endann á honum stendur kistan hans Jóns
Árnasonar, so kemur kakalofninn; hatturinn minn og fötin hanga á nöglum í húsinu,
en til aS sofa í hefi ég gluggalausa kompu, þar sem rúmiS stendur og borS meS vatns-
fati. Læt ég þá kompu aftur á daginn, en vera opna á nóttinni, so ég sjái, þegar birtir
(síSan í Martsbyrjun hefi ég alltaf fariS á fætur milli kl. 5-6 og háttaS kl. 10). Þetta
hefir sumum landa minna þótt of lítilmótlegt fyrir mig og óvirSulegt og látiS mig á
sér skilja, aS þaS væri ekki sæmilegt; ég hefi sagt ég væri ekki meiri maSur en so. En
hvernin sem herbergiS er, hafa þó Etatsr. Rafn og Magnussen heimsótt mig hér stund-
um, en hreint gekk yfir mig, þegar öldungurinn, ConferensráS Engelstoft, á áttræSis
aldri, heimsótti mig 15. Janúar (daginn áSur en Vilhelmína lagSist) og staulaSist upp
allar þessar stigarimar efst upp undir þak á 3ja lofti og var hér hjá mér góSan tíma.
Holdh, sem er heimskur, viSraSist mikiS upp viS, aS slíkir menn skyldu heimsækja
húsmann sinn, og sagSi viS mig á hálfjótlenzku: „Wa Fanen, Dóttor Igelson, kommer
der sódane Menn til Dem?“
1 Rigsarkivets Privatarkiver, Finn Magnussen. A. 3. Breve fra Islændere.
- Lbs. 135 fol.