Árbók Landsbókasafns Íslands - Nýr flokkur - 01.01.1983, Síða 8

8
FINNBOGI GUÐMUNDSSON
Finnur eygði mikla möguleika í nýrri myndatækni, aflaði véla til
safnsins, en erfiðara reyndist bæði þá og síðar að fá nægilegt fé til að
nýta vélarnar sem skyldi.
Ný lög voru sem fyrr segir sett um Landsbókasafn 1949 og önnur
um prentskil ári síðar, og var að hvorumtveggja mikil bót. 1956—1957
var að störfum nefnd til að athuga, „hvort fjárhagslega og skipulags-
lega muni eigi hagkvæmt að sameina Háskólabókasafn og Lands-
bókasafn að einhverju eða öllu leyti,“ en þar komu fram tillögur, sem
rætast munu í hinni nýju Þjóðarbókhlöðu, sem nú er í smíðum.
Finnur reifaði þessi mál í Arbók safnsins, en vissi sem var, að yngri
menn yrðu að leiða þau fram til sigurs síðar, ef þeim þá entist aldur til
þess!
Fyrir Finni Sigmundssyni var bóka- og handritasafn ekki dauður
geymslustaður, heldur lifandi heimur, sem hann vildi ljúka upp fyrir
samferðamönnum sínum. Hann unni íslenzkum fræðum og sýndi
með margvíslegum útgáfum sínum, hvern auð þjóðin átti í kveðskap
sínum og þjóðsögum og ekki sízt í bréfum bæði lærðra og leikra, karla
og kvenna.
Finnur hafði rniklar mætur á rímum, ritaði um þær fróðlega grein í
Tímann 12. janúar 1929. Hann gaf á 6. áratugnum út ýmsar rímur á
vegum Rímnafélagsins (Rit Rímnafélagsins IV, VI, VII og IX), en
hafði áður gefið út með öðrum Olgeirs rímur danska I og II, 1947.
Hann vann um langt árabil í ígripum að Rímnatali því hinu mikla, er
út kom á vegum Rímnafélagsins 1966. Annað stórvirki vann hann í
útgáfu Ritsafns Bólu-Hjálmars í 6 bindum 1949-60.
Þjóðsögur og annar þjóðlegur fróðleikur var honum ekki síður
hugleikinn en rímurnar og kvæði Bólu-Hjálmars, eins og söfn hans
votta, Amma, þjóðleg fræði og skemmtun I-IV 1935-41, ný útgáfa
1961, og Menn og minjar, íslenzkur fróðleikur og skemmtun I—IX,
1946-60. Þá gaf hann út 1962 Þjóðsögur og sagnir Torfhildar Hólm.
Kunnastur er Finnur þó fyrir bréfabindin mörgu, er hann gaf út
hvert af öðru, en þau voru: Húsfreyjan á Bessastöðum, 1946, Sonur
gullsmiðsins á Bessastöðum, 1947, Úr fórum Jóns Arnasonar,
sendibréf I—II, 1950-51, Sendibréf frá íslenzkum konum, 1952,
Ólafur Davíðsson: Ég læt allt fjúka, 1955. Þá kom heill flokkur,
íslenzk sendibréf I-VII (Skrifarinn á Stapa, Biskupinn í Görðum,
Konur skrifa bréf, Hafnarstúdentar skrifa heim, Dr. Valtýr segir frá,
Gömul Reykjavíkurbréf, Geir biskup góði), 1957-66.