Vísbending - 20.12.1996, Blaðsíða 4

VETRAI5S0LHVÖRF.
Stynurjörð við stormsins óð
og stráin kveða dauð,
hlíðin er hljóð,
heiðin er auð.
— I3lómgröf, blundandi kraftur,
við bíðum, það vorar pó aftur.
Kemur skær í skýjunum sólin,
skín í draumum um jólin.
Leiðir fuglinn í för
og fleyið úr vör.
Arni sofa hugir hjá, —
þeir hvíldu dag og ár.
Stofan er lág,
Ijórinn er smár.
— Fortíð, fram líða stundir,
senn frfkkar, því þróttur býr undir.
Hækka ris og birtir í búðum,
brosir dagur í rúðum.
Lítur dafnandi dug
og djarfari hug.
Vakna lindir, viknar ís
og verður meira Ijós.
Einhuga rís
rekkur og drós.
— Æska, ellinnar samtíð,
við eigum öll samleið — og framtíð.
Aftni svipur sólar er yfir,
sumrið í hjörtunum lifir.
Slikar blóms yfir gröf, ,
slær brú yfir höf.
Einar Benediktsson
4