Frjáls verslun - 01.04.1940, Blaðsíða 3

Ié8í slíkum umskifting fylgi sítt. Frumvarpíð
getur engum gert gagn. Hafi það átt að rétta
hlut þeirra manna, sem fyrir ranglæti hafa orð-
ið við úthlutun vefnaðarvöru, skófatnaðar, bygg-
ingarvöru og- búsáhalda, þá má skýra háttvirt-
um þingmönnum frá því, að hin réttláta gjald-
eyrisnefnd Eysteins Jónssonar hefir þegar út-
hlutaö þessum vömm að mestu leyti fyrir þetta
ár, svo að starf hinnar nýju nefndar getur fyrst
komið til framkvæmda 1941.
Umræður um lausn málsins hafa farið fram
innan stjórnarinnar undanfarna 3—4 mánuði.
Munu flestir hafa gengið út frá því sem vísu,
að úthlutun leyfa í byrjun þessa árs færi fram
á grundvelli þeirrar nýskipunar, sem væntan-
lega næðist samkomulag um. Eysteinn Jónsson
tafði málið mánuð eftir mánuð með óbilgirni og
þrálæti, með það fyrir augum, að já-menn hans
í gjaldeyrisnefnd fengi tíma til að úthluta öllum
vöruflokkum eftir sínu höfði og með þeirri hlut-
drægni, sem verið hefir. Þegar svo úthlutuninni
er lokið, án nokkurs íhlutunar frá verzlunarstétt-
inni eða Sjálfstæðisflokknum, lætur ráðherrann
loks tilleiðast að gefa samþykki sitt til skipunar
sérstakrar 3ja manna nefndar, sem hann skip-
ar oddamann fyrir, til að úthluta nokkrum vöru-
flokkum. En því hefir þegar verið séð fyrir, eins
og áður er sagt, að hin nýja nefnd hefir lítið
eða ekkert að gera allt þetta ár, því að nú þegar
er búið að gefa út þau leyfi, sem veitt verða á
þessu ári í sumum vöruflokkanna. Það er vafa-
samt hvort betur var hægt að snoppunga til-
raunir verzlunarstéttarinnar til að fá leiðrétt-
ingu á hlutdrægninni, sem ríkir í gjaldeyrismál-
unum.
IV.
Skamma stund verður hönd höggi fegin. Svo
kann og að fara í þessum deilumálum. Rang-
sleitnin ríkir aldrei til lengdar. Það er eftirtekt-
arvert í sambandi við þessi mál, að ennþá eru
Framsóknarmenn að bera það á verzlunarstétt-
ina, að hún safni óreiðuskuldum í útlöndum. í
síðasta blaði Tímans skrifar J. J. á þessa leið
í árásargrein um hitaveituna:
„Þeir (kaupmennirnir) hafa alla þá stund síð-
an kreppan komst í algleyming 1931, beitt sér
fyrir skefjalausum innflutningi, sem mundi hafa
fætt af sér hóflausa eyðsluskuldasöfnun. Eins
og fyr er frá skýrt, er í láninu frá 1935 nokkuð
af þessum framhjátökubörnum ógætinna kaup-
manna. Og síðan þá hafa sökum mótstöðu verzl-
unarstéttarinnar, myndast nokkrar lausaskuldir
bæði í Englandi og víðar. Jafnan þegar talað er
um íslenzk fjármál við peningamenn í næstu
löndum, þá fær Islendingurinn beiskar ásakanir
fyrir þessar skuldir, sem ekki hafa verið greidd-
PRJÁLS VERZLUN
ar vegna gjaldeyrisskorts, en hafa verið stofn-
aðar af mönnum, sem vildu flytja inn vörur, þó
að vitanlegt væri, að gjaldeyririnn væri ekki
nægur til að mæta óskum þeirra“.
Þetta er mjög fávísleg fullyrðing af formanni
Framsóknarflokksins, enda mun hún ekki sett
fram af vináttu við kaupmenn, né af ást á sann-
leikanum. Kaupmenn hafa ekki síðustu fimm
árin flutt til landsins aðrar vörur en þær, sem
Framsóknarstjórnin hefir leyft þeim. Þeir hafa
ekki flutt inn neinar aörar vörur en þær, sem
þeir hafa haft skriflegt leyfi frá yfirvöldum
landsins að þeir mættu flytja inn. En hitt er
rétt, að fjármála og gjaldeyrisstjórn Eysteins
Jónssonar undanfarin ár hefir verið svo stór-
gölluð, að mönnum hafa verið gefin innflutnings-
leyfi í stórum stíl, sem bankarnir vissu að ekki
var hægt að greiða. En þetta hefir verið og er
enn látið reka á reiðanum, vegna þess að yfir-
maður þessara mála er ekki stöðunni vaxinn. Á
sama tíma hafa kaupfélögin ekki þurft að fá
„beiskar ásakanir fyrir þessar skuldir, sem ekki
hafa verið greiddar vegna gjaldeyrisskorts“,
vegna þess að þau hafa haft nægan gjaldeyri „til
að mæta óskum þeirra“. Framsóknarmenn ættu
sem minnst að tala um álit peningamanna í
næstu löndum. Hvarvetna þar sem íslendingar
hafa viðskipti, er fyrirlitin og fordæmd sú fram-
kvæmd og rangsleitni Framsóknarmanna í
verzlunarmálunum, sem gert hefir alla aðra en
Sambandið að vanskilamönnum erlendis
V.
Nýr þáttur er nú að hefjast í verzlunarmál-
unum, eftir að Alþingi afgreiddi frá sér frum-
varp Sjálfstæðisflokksins. Glundroðinn hefir
aukizt og rangsleitnin heldur áfram. — Áfram
heldur líka barátta verzlunarstéttarinnar, hálfu
skeleggari en áður.
CASSON: Á stríðsl ímum
Á stríðstímum má maður sízt hika og nema staðar
vegna ótta út af framtíðinni. Maður á að líta til fram-
tíðarinnar vonbjörtum augum og rasa ekki fyrir ráð
fram.
Carlyle sagði eitt sinn: „Maður á ekki að horfa á
það, sem sést í móðu í fjarlægð, heldur það, sem sést
greinilega rétt hjá“.
Ef maður er að klífa fjall, þá einblínir maður ekki
á fjallstindinn. Ef maður gerir það, þá hættir manni
brátt við falli.
Maður aðgætir hvar maður ætlar að stíga fæti sín-
um næst. Stefnan er: „Eitt spor í einu“. En maður
nemur staðar við og við og lítur til fjallstindsins, til
þess að sjá hvort maður er á réttri leið. Síðan beinir
maður athygli sinni aftur að því verkefni, sem næst er.
3