Frjáls verslun - 01.06.1963, Síða 26

var verst, sátum vér. Fyrir framan mig sat maður
með glæpamannsandlit og grænn í framan, en við
hliðina á mér annar, sem var nauðalíkur Thomas
Hardy. Svo var farið að syngja. Tvö algengustu
sönglög á íslandi (Hlíðin mín jríða og Eldgamla
ísajold) eru okkur ekki ókunnug, við notum þau
nefnilega við kvæðin Integer vitae og God save
the King, Ragnar hafði fyrirtaks baritónrödd og
kunni fleiri lög og var vissari en hinir, svo að hann
var forsöngvari, en ég fálmaði eftir bassanum og
fann liann stundum. Eitt langt kvæði var sungið,
um einhvern Malakoff, sem mér skildist að hafi
þjórað brennivín meira en góðu hófi gegndi. Eitt
sinn raknaði hann úr rotinu, ])egar læknirinn var
að byrja á að kryfja hann.
Ég hef eignazt nokkrar grammófónsplötur með
þjóðlegri íslenzkri tónlist, þeirra á meðal er ein
furðuleg, sungin af bónda og tveim börnum hans,
og æpa þau eins og þau væru í fótboltaleik. Það
er mjög kostulegt. Sumt af þessari tónlist minnir
mig á messusöngl Gyðinga, með skrítilega löngum
lokatón.
Fjöllin sáust ekki fyrir mistri. Vegavinnumenn
gægðust út Úr tjöldunum við veginn, og bíllinn
straukst allt í einu við brúargrindurnar. Einhver
rak hausinn upp í þakið og fólkið æpti af æsingu.
Thomas Hardy bauð mér í nefið, og það drundi í
bílnum þegar ég hnerraði. Nú vorum við að fara
í gegnum gamalt jökulöldusvæði, sem líktist of
mikið myndunum í landafræðinni til að vera raun-
verulegt. Hérna fór fram síðasta opinbera aftakan
á íslandi, snemma á 19. öld. Svo var öllum í bíln-
um boðið upp á sælgæti.
Klukkan fjögur komum við á Blönduós, og þar
áttum við að snæða. Allir kepptust við að komast
að náðhúsinu og síðan í matsalinn, og ég var svo
heppinn að koma nógu snemma þangað til að fá
sæti á stól í staðinn fyrir bekk. Fyrst var borin
fram hrísgrjónagrautur með rúsínum og kanel. Ég
var svo svangur, að ég hefði getað grátið af lmngri.
Næst komu stærðar kjötflikki. Enginn getur með
réttu kallað íslcndinginn matvandan. Mér varð
starsýnt á stóran mann á móti mér, sem raðaði
kirfilega í sig glóðvolgum spikst.ykkjum, og þá datt
mér í hug hetja í sunnudagaskóla-sögu.
Aftur var haldið af stað, og við fórum yfir Vatns-
skarð. Útsýnið af skarðinu er sagt vera eitthvert
það fallegasta á landinu, en það var það ekki í
dag. Við komum niður að Víðimýri, þar sem stendur
elzta kirkja landsins. Því miður námum við ekki
30
staðar, og ég sá kirkjuna aðeins rétt sem snöggvast,
hún var með torfþaki og liúkti þarna eins og lubba-
leg gömul rolla með bjöllu um hálsinn.
Egilsstöðum, 31. júlí.
Við komum að Asbyrgi, sem er sérkennilegt,
skeifulaga klettabelti, er kvað hafa myndazt, þegar
Sleipni, hesti Óðins, skrikaði fótur. Vegurinn það-
an er svo hryllilegur, að því verður ekki með orð-
um lýst, minnti helzt á skurð, sem fylltur hefur
verið með stórgrýti. Guði er fyrir að þakka, að við
vorum aðeins fjögur í bílnum, og þó gátum við
ekki farið meira en 7 km á klukkustund. Farið var
að bregða birtu, þegar leið okkar lá gegnum alla-
vega sandhóla. Ljósin voru yndisleg á að horfa.
Klukkustundirnar dragast áfram. Enginn segir orð.
Klukkan tíu að kvöldi komum við að Grímsstöð-
um (á Fjöllum), og þar fáum við að vera um nótt-
ina. Mér varð starsýnt á fjölskylduna safnast
utan um bóndann, þar sem hann hallaði sér upp
við bæjarvegginn í rökkrinu og rýndi í dagblaðið,
sem við færðum honum. Þarna fengum við kvöld-
verð og fórum svo að hátta.
Um morguninn héldum við enn af stað, og var
yfir vörp að fara. Komum að Skjöldólfsstöðum,
og var okkur borin máltíð, sætsúpa, sem ég vil alls
ekki, og heitt hangikjöt, en því get ég rétt með
naumindum komið niður. Síðan áfram hingað. Egils-
staðir eru eitt af stærstu býlum á íslandi. Hér er
heimagrafreitur uppi á dálitlum hól, en annars cru
einkagrafreitir ekki lengur leyfðir á íslandi. Ég fór
út í fjós að skoða myndarlegan bolakálf, sem er
nauðalíkur kunningja mínum, kvikmyndastjóran-
um Arthur Elton. Að því loknu þurfti ég að skreppa
í náðhúsið. Ég varaði mig ekki á dragsúgnum, sem
gaus upp um niðurfallið, skeinisblaðið fauk upp, en
ekki niður, og út um dyrarifu, svo að ég varð að
hendast á eftir með allt á hælunum út um holt og
móa.
Reykjavík, .9. ágúst.
A sunnudaginn eð var ók ég frá Egilsstöðum
niður í Seyðisfjörð. Var þar enn allmikill snjór í
fjöllum. Ég ákvað að halda þar kyrru fyrir, unz
Nova kæmi, og fékk inni og hreiðraði um mig í
einhverju gamalmcnnahæli. Ilúsmóðirin hafði ferð-
azt dálítið og var spjátrungslega ánægð yfir að sjá
mig. Samt var hún góðmennskan sjálf og var sífellt
að reyna að gera mér til þægðar með því að búa til
yie og frönsk salöt. í póstkortasafninu liennar fann
ég kort (með skýringum) af fjöllum á íslandi, og
FRJÁLa VERZLpif