Helgarpósturinn - 01.06.1995, Blaðsíða 2

2
,FIMMT0DwA,G0rriT3Ciyfrirgg5l
landsbyggð? Eitthvað annað en þessa vit-
leysu sem stofnunin hefur bitið í sig.
Ólafur Ragnar Grimsson, formaður Al-
þýðubandalagsins. Að eyða heilum mið-
stjórnarfundi flokksins í að væla yfir því að
Framsókn fór með íhaldinu í stjórn — það
er eitthvað svo aumt.
A IUIÐURLEIÐ
. Jón Baldvin Hannibalsson þingmað-
ur. Ræðan hans um Pál Pétursson var
vörn og sókn manns sem telur sig eiga
höfundarrétt á ESS-samningnum. Eysteinn
munkur lét aldrei svona. Hann fagnaði því
ef einhver vildi hafa Lilju hans kveðið.
Pósturínn
Útgefandi:
Miöill hf.
Ritstjóri:
Gunnar Smári Egilsson
Framkvæmdastjóri:
Kristinn Albertsson
Markaðsstjóri:
Guðmundur Örn Jóhannsson
Auglýsingastjóri:
Örn Isleifsson
Setning og umbrot:
Morgunpósturinn
Filmuvinnsla og prentun:
Prentsmiðjan Oddi hf.
Leidari
EIN FIKN
OG ÖNNUR
I Póstinum í dag er sagt
frá fíkn fólks sem ánetjast
hefur spilakössum Happ-
drættis Háskóla Islands.
Það er ekki fögur lesning.
Og eftir hana ætti enginn
að velkjast í vafa um að
þessi fíkn er engu ómerki-
legri eða skaðminni en fíkn
í áfengi eða önnur fíkniefni.
Þetta gefur tilefni til að
velta einu fyrir sér. Hvers
vegna er heimilt að auglýsa
spilakassa en ekki áfengi?
Nú ætlar Pósturinn ekki
að leggja það til að bannað
verði að auglýsa spilakassa.
Alveg á sama hátt og fjöld-
inn allur getur notað áfengi
sér til yndisauka getur fjöld-
inn skemmt sér í spilaköss-
unum án þess að verða
háðir fjárhættuspilum. En
þar sem fólk gerir sér ef til
vill ekki almennt grein fyrir
hættunni er ef til vill ekki
óvitlaust að skylda þá sem
auglýsa fjárhættuspil að
láta fylgja með auglýsing-
unni orðsendingar svipaðar
þeim og ritaðar eru aftan á
sígarettupakka.
Og auðvitað á að gera
það sama gagnvart áfengi.
Það er ekkert að því að það
fólk sem ekki er háð áfengi
sé bent á nýjar tegundir í
auglýsingum eða hvatt til
að skipta um tegundir. Það
er hins vegar eðlilegt að
áfengisinnflytjendum og -
framleiðendum sé gert skylt
að minna á að óhófsneysla
á áfengi getur leitt til
drykkjusýki.
Pósturinn
Vesturgötu 2, Reykjavik
sími 552-2211
fax 552-2311
Bein númer:
Ritstjórn: 552-4666
simbréf: 552-2243
Tæknideild: 552-4888
Auglýsingadeild: 552-4888
simbréf: 552-2241
Dreifing: 552-4999
Fréttaskotið: 552-1900
Smáauglýsingar: 552-5577
HelgarPósturinn kostar 199 kr.
MánudagsPósturinn kostar 99 kr.
Áskrift er 999 kr. á mánuði
ef greitt er með greiðslukorti
en 1.100 kr. annars.
Uppleið/mðurleið
A UPPLEIÐ
Jón Arnar Magnússon tugþrautar-
kappi. Hvaðan kemur þessi maður? Er
hann ekki úr sveit? Og er allt í einu orðinn
númet sjö í heiminum í tugþraut, sem er
alvöru íþrótt. Honum hefur tekist það
þegjandi og hljóðalaust sem aðrir fráls-
íþróttakappar hafa sagst ætla sér, reynt
en mistekist.
Sigurður Hróars-
son leikhússtjóri.
Allirþeir
sem látast
axla ábyrgð á íslandi
vaxa. Við erum eins og
guð. Ef þú iðrast þá er
þér fyrirgefið.
Guðmundur G. Þórarins-
son verkfræðingur. Allt í
einu dunkar
hann upp og er nú
orðaður sem stjórnar
formaður Landsvirkjunar.
Ja, hérna hér. Það er nægur
heiður í sjálfu sér að einhverjum detti í
hug að Guðmundur G. taki við starfi af
knilrini im lÁlvinnori Mnrrf-iI
Ólafur Tómasson, póst- og
símamálastjóri. Það er ekki
lengur hægt að brosa af þrá-
hyggju stofnunarinnar gagn-
vart skiptingu
símaskrárinnar. Ef
ekki er hægt að hafa
hana í einu bindi, hvers
vegna má ekki skipta henni um
mlH r+nrrnTlA") I nöti lAnnrmrrinnAi nn
Hvemig fór þessi Þórarinn
því að eyða 200 milljónum
á skemmtistöðunum á
nokkmm vikum?
Ég veit það með mig að
þegar ég fer út þá á ég aldrei
í strætó heim. Ég býst því við
að hann hafi ekki átt meira.
Tilefnislaus ákeyrsla fyrir utan Vídeómeistarann viö Engihjalla
Gat biargad _______________*
þvíað
~ipp á húddið
seg/r Julius F. Ajayi.
Julius F. Ajayi
varð fyrir því
á mánudags-
kvöld að ungur
maður reyndi
að keyra hann
niður, algjörlega
að tilefnislausu,
fyrir utan Vídeó-
meistarann við
Engihjalla.
Lalli Jones
„Ég tók eftir því að hann
var búinn að horfa mjög
stíft á mig þar sem hann sat
í bílnum. Þegar ég gekk út úr
sjoppunni heyrði ég hvernig
hann gaf bílnum inn án þess
þó að keyra af stað. Ég sneri
mér við og leit á hann og þá
keyrði hann af stað og beint á
mig,“ segir Julius F. Ajayi, sem
varð fyrir því um kvöldmat-
arleytið á mánudag að ung-
ur piltur ók á hann, algjör-
lega að tilefnislausu, fyrir
utan Vídeómeistarann við
Engihjalla, steinsnar frá
heimili hans.
Julius er 26 ára Nígeríu-
maður sem hefur verið
búsettur hér í fjögur ár
og á íslenska konu og
tveggja ára dóttur.
Hann segir að það
hafi verið mesta mildi
að hann tók eftir því að
bíllinn stefndi á hann
því hann gat bjargað
sér frá meiðslum með því að
stökkva upp á húdd bílsins um
leið og hann lenti á honum. Juli-
us hafði aldrei séð piltinn áður
og segist ekki hafa hugmynd
hvað honum hafi gengið til með
þessu háttarlagi. Að sögn Julius-
ar brá honum mjög við þetta at-
vik en hann hafði þó hraðar
hendur þegar bíllinn stöðvaðist,
svipti upp hurðinni, dró öku-
manninn út og inn í Vídeómeist-
arann þar sem var hringt á lög-
regluna. Ung stúlka sem var far-
þegi í bílnum forðaði sér hins
vegar af vettvangi á hlaupum.
Hrafn Pálsson, eigandi Vídeó-
meistarans, var á staðnum þegar
þetta gerðist.
„Julius var búinn að vera hér
um stund og fékk að kíkja í blöð-
in hjá mér. Hann fór síðan og ég
veit ekki fyrr en hann kemur aft-
ur inn skömmu síðar með pilt-
inn. Sá var eins og fis í höndun-
um á Juliusi enda er hann mikið
heljarmenni,“ segir Hrafn.
Lögreglan var fljót á vettvang
og tók piltinn í sínar hendur.
Fjölmörg vitni voru að atvikinu
og voru þau að sögn Hrafns á
einu máli um að ákeyrslan hafi
verið að tilefnislausu.
Hrafn og Julius eru gamlir
vinnufélagar af Hótel Sögu, en að
sögn Hrafns er Julius einstakt
Ijúfmenni sem hann hafi aldrei
séð skipta skapi fyrr en þetta
mánudagskvöld þegar hann kom
með piltinn í eftirdragi inn í
sjoppuna.
Þegar Julius er spurður hvort
hann hafi orðið fyrir ónæði þau
ár sem hann hefur verið búsett-
ur á íslandi, vill hann sem
minnst úr því gera og segir að
hann eigi þvert á móti marga,
góða vini hér á landi. Julius býst
ekki við því að þetta atvik hafi
nein eftirmál og segist frekar
vilja einbeita sér að vinnu sinni
og námi en að hugsa um hluti
sem þessa, en hann er á línubát
og er auk þess að læra flug. ■
Baráttan um tölur á blaði
Það sagði mér kunningi minn
sem kom frá New York um dag-
inn að hann hefði sest fyrir utan
Leifsstöð í góða veðrinu og tekið
upp bók að lesa í á meðan hann
beið eftir rútunni. Þar sem hann
sat þarna streymdu hinir farþeg-
arnir út og allir upp í leigubíl.
Kunningi minn hugsaði; „mikið
djöfull eru íslendingar allir orðn-
ir ríkir“, enda búinn að vera í
burtu um tíma. En þegar hann
hafði setið þarna drjúga stund
og engin kom rútan, fór hann aft-
ur inn í stöðina að grennslast
fyrir um hverju sætti. Þar var
honum sagt að rútubílstjórar
væru í verkfalli.
Þá áttaði hann sig á því sem
við hin erum búin að vita lengi,
að íslendingar eru ekki ríkir. Og
einnig því að öll þessi endalausu
verkföll hafa ekki orðið til þess
að hjálpa þeim í átt að ríkidæm-
inu.
Það má vel vera að einhverju
sinni hafa verkföll snúist um
skiptingu auðæfanna. Svo er ekki
lengur. Verkföll eru orðin að eins
konar sporti forystumanna í
verkalýðsfélögum og sannaðist
það ágætlega í stuttu en snörpu
verkfalli bakarasveina.
Bakarasveinar voru ekki að
biðja um meiri launahækkun en
hverjir aðrir og þeir hefðu getað
fengið án mikilla átaka. Það sem
þeir lögðu á oddinn var að taxt-
arnir þeirra sem geymdir eru
niðrí skúffu í bakarasveinafélag-
inu væru hækkaðir til samræmis
við þau laun sem bakarasveinar
eru fyrir löngu búnir að krækja
sér í. Með öðrum orðum: Bak-
arasveinar hafa hingað til sótt
sínar launahækkanir til yfir-
manna sinna án afskipta verka-
lýðsfélaga. Nú var svo komið að
laun þeirra voru miklum mun
hærri en þeir taxtar sem félagið
þeirra hafði sótt um. Þessu gátu
forystumenn félagsins ekki un-
að. Þeir vildu jafn háar tölur á
blaðið sitt og bakarasveinar
fengu í umslagið. Og þrátt fyrir
að ekki væri um nein raunveru-
leg verðmæti að ræða þá var for-
ystan tilbúin í verkfall til að fá
sínu fram. Og af sömu ástæðu,
þar sem um engin verðmæti var
að ræða, gáfust bakarameistar-
arnir fljótlega upp og létu verka-
lýðshetjurnar fá tölurnar sem
þeir báðu um.
Og einhvern veginn svona eru
flest verkföll. Annað hvort eru
menn að bítast um eitthvað sem
þegar er fengið eða þá menn eru
að bítast um eitthvað sem alls
ekki er til. í seinna tilfellinu leiða
launahækkanir oftast til fækkun-
ar starfsfólks eða þá aukinnar
verðbólgu og minni kaupmáttar
ef um víðtæka samninga er að
ræða.
Án þess að verkalýðsforkólf-
arnir hafi áttað sig á því hafa
samningamál að mestu verið
flutt inn í fyrirtækin. Ef til vill má
skýra aukna hörku þeirra og
verkfallsgleði til þess að þeir
átta sig á að völdin eru að renna
frá þeim. Þessi hrina undanfarna
daga er svanasöngur.
LALU JONES