Alþýðublaðið - 24.12.1970, Qupperneq 19

□ Einiu sinmi var skáld. Það vai-
ivifurt bíéði á tílveruna og menn-
iná og mteð sál bai-nsins gSaddist
þaff yfir ö)liú seim gott var og fag-
urt'. Þéss vegna telskaði skáldið
jóiin og um þau síkrifaði það nokk
ur af fegui'Stti atevintýrum síniam.
Jólakvö'ldinu 1840 eyðir skáld-
ið H. C. Andersen einn síns liðs
í Hóm; Dapúr og einmana situr
hann við arininn þar sem ekkert
er eftir rrema kulnaðar glæðurn-
ar og lætur huigmyndaiflugið ráða.
Hann hugsar um jólin eins og
þau eru nú háldin í heimalandi
hans Danmörku.
-=- Ó, hvað er dáisaml'egt á
veturna, -sagði litla stúlkan, og
öll trén voru hrímuð svo það líkt
ist-helzt sem þuu væru þakin hvít-
Rg:
um kórolliuim. Sn&rinn marraði
undir fóýu'num eins og maður
væri ailltaf í nýjum stígvélum og
frá' himninifim féll hvert stjörnu-
hrapið eftir annað. í stofunni var
kveikt á jólatrénu, þar sem g3e‘ði
og hátíðleiki í senii ríkti, fiðian
ómaði, og epiaskífúrnar á silfut-
fatinu brostu með. (1845).
Möi’gum jólakvöldum eyðir H,
C. Amdersen í útlöndiuim. í —
Æviíntýri lífs míns — segir hahn
frá jóiuníum 1845, í Berlín. í von
úm að geta eytt jólakvöldinu með
sönigkommni Jenny Lind —
sæní.ka nætkrgalanum ' — sem
hann halfði tapað hjarta sinu fil
í fýrsta skipti sem þaú hittuöt í
Kanþmannahörn 1840, afþakkár
hann öil heimboð. Jólakvöldið
rennur upp, en hann fær engin
boð frá Jenny Lind.
— í ölium borgum, á öllum
stöðum þar sem ég kom var
um hana, þó þess þýrfti ékki, því
tiún var í öl'lium mínum þönkum
og ég gældi við þá.hlLigsun að
mega eyða jólakvöidinu með
henni í BerWn. En ég fékk ekki
boðskort frá Jenny Lind. Eg
einmana á hótelhterbergi mínu,
fannst emgin í ölluim heimi vera
eins einn.og ég, opnaði gliuggann
og horfði upp í stjörnubjartan
himiniinn. Það var mitt jólatré!
Skáldið heldur áfram að segja
frá hviernig hann tekur í sig
kjark, heimsækir söngkon;una og
kvairtar yfir einmanaleik sínum.
Söngkonan verðu’r hrærð og .býð
ur H. C. Andersien að fagna nýju
ári með sér í staðinn, og er það
mikil veizla eftir öllum kúnstar-
innar reglklm,
— Ný eldispýta var tendruð,
hún brann og lýsti. og þar sem
skinið féll á múrinn va.r sem hanin
yrffi gegnsær og hún sá bekit
inn í stofu þar seim borð var hlað
ið krásum. Ilmurinn af steiktu
gæsin'ni, fyiUri eplum og sveskj-
t’.m barst að vitum hennar. En
hvað var nú þetta. Gæsin stökk
ofan af borðiniu og kom vaggandi
með gaffal og hníf í bakinu —
aliveg að íátæku litlu stúlkunni
.... en þá slökknaði á eldspýt-
unni, og hún sá aðeins kaldan
múrinn. Að litia stúlkan með eld-
spýturnar varð til, skeði á eftinfar
andi hátt:
Ritstjóri Flmoks almanaks
sendir H. C. Andersien þrjár litl-
ar trémyndir og ilm eina þeirra
á hann að semja ævintýri. Ander-
sen vte'lur mynd Lundbyes —
Litla stúlkan. Þó hún væri ber-
fætt á tréskuj-ðarmyndinni átti
hún ekki bágt, þvi fyrirmyndin
viar ætl;uð af siJ5rænuim slóðum
þar srm óþarll er að nota skó.
En II. C. Andersten sér myndina
í aliit öðfu ljósi. Iiann sér fyrir
1' • omeinias ■(ídgiskiotLújóiniuni sin-
vrn litia’ slúlku. einmana. hrædda
cg kalda. lleitanidi eftir hlýju og
örWtilli gSteffi. Hann lofar henni
að npplifa þetta hvorttyeggja í
ævintýraljóma bjarmans af eld-
spýtunum og síffast að sameinast
ömmnnni sinni kæxiu, sem var
eina mannsskjan er liafði verið
hienni góð.
„Tréð skalf. Hvað skyldi nú
gerast? Þjónar og þjónustupíiA’
gengfi umllivíeffis tréð og skreyttu.
Á grein'unuini vöfu ínýndir klipjpt-
ar úr mislitum pappii’ og litlir
pokar fylltir góðgæti. Gullin epli
og hnetur eins og grójn-.-.við gýein.
arnar og hundrað sim'ákerti -í öll-
um regnbog.rms’ litum. Brúðiuý som.
íiktust m.est lifandi manriverum
Ffh. á bls. 22.
Stéttarsamband bænda
ÓSKAR MEÐLIMUM SÍNUM SVO OG
LANDSMÖNNUM ÖLLUM
gleðilegra jóla
OG FARSÆLDAR A KOMANr'
Önnumst alls konar
bodtlyviðgerðir,
róttingu,
málun á öllum
tegundum bifreiða,
Höfum fullkomnustu
verkfæri til þeirra
hluta.
sem völ er á.
Bílaskálino hf.
Suðurlandsbraut 6
Reykjavík
Sími 33507
13e