Alþýðublaðið - 03.06.1972, Blaðsíða 8

HVAÐ MARGIR?
Okkur lék forvitni á að vita hve margir islenzkir sjómenn væru og spurðumst þvi fyrir um það hjá Sjó-
mannafélagi Keykjavikur. Ekki reyndist unnt aðfá tæmandi upplýsingar i þessu efni, en samkvæmt þvi
sem næst verður komið, munu starfandi sjómenn vera um eða yfir 6þúsund i kringum landið.-
Á morgun er Sjómannadagurinn, hátíðis-
dagur islenzkra sjómanna. i hverju sjávar-
plássi um allt island mun dagsins minnzt og
þeirra manna, sem dagurinn er tileinkaður,
— sjómannanna íslenzku.
Fiskimiðin við strendur Islands eru sú auð-
lind sem fært hefur íslendingum öllum þá
björg i bú, sem gert hefur það að verkum, að
á Islandi þarf nú enginn að líða skort. Og
það eru sjómennirnir sem hafa sótt þennan
auð i sjávardjúpin. Það eru fyrst og fremst
þeirra störf og dugnaður, sem leitt hafa
þjóðina frá örbirgð til bjargálna.
Mikiar framfarir hafa orðið á þeim tima
frá þvi er islendingar hófu sjósókn sína á
litlum opnum árabátum, fram til þess dags
er við nú lifum. Nú eiga Islendingar von á
sínum fyrstu skuttogurum og mun þá að-
staða sjómanna batna að mun.
Ekki er að efa að þróunín í sjómannastétt
inni á eftir að vera ör um ókomin ár og að-
staða og lífskjör sjómannanna á eftir að
batna að mun.
Alþýðublaðið sendir sjómannastéttinni
heillaóskir i tilefni dagsins.
HVAÐ VERÐUR VEITT
í SUMAR?
Samkvæmt þeim upplýsingum, er Sigfús Bjarnason hjá Sjómannafélagi Reykjavikur, hefur fiski-
skipaflotinn að undanförnu verið að undirbúa sig fyrir sum^rið að lokinni vetrarvertið.
Togararnir munu halda sig við sama starfa og undanfarið, en búast má við að söluferðir til útlanda
verði mun fleiri en verið hefur.
Stærstu veiðiskipin fara á sildveiðar i Norðursjó og er gert ráð fyrir að þar verði 50 skip að veiðum i
sumar. Þó mun nokkuð af stærri bátunum fara á grálúðuveiðar.
Keiknað er með að á annað hundrað bátar fari á humarveiðar og troll. Minnstu bátarnir fara svo á
handfæri, rækju- og skelfiskveiðar.
bá hefur bara gengið furðanlega að manna skipin. Mesta eftirspurn hefur verið eftir plássi á
sildarbátana, sem verða i Norðursjó i sumar,-
HRAFNISTA
Vistfólk á Hrafnistu var þann 1. janúar 1972 414. Siðan hafa verið teknar i notkun 18 hjónaibúðir fyrir
26 vistmenn og er þvi vistmannatalan nú 450. Skipting milli karla og kvenna væri áþekk, en kvenfólk er
þó heldur i meirihluta. bess má og geta að meðalaldur kvenna er 2—3 árum hærri en meðalaldur karla.
Hrafnista starfar nú i þremur deildum: Vistheimili, hjúkrunardeild og sjúkradeild.
Starfsfólk við Dvalarheimilið er nú 196.
HEIÐRAÐIR
Að venju verða gamlir sjómenn heiðraðir á sjómannadaginn, fyrir dugmikil störf i þágu sjómanna-
stéttarinnar og landsmanna allra. beir sem heiðraðir verða eru:
Einar Sigurðsson frá Steinabænum, skipstjóri á m.b. Aðalbjörgu. Hann hefur stundað sjóinn i hálfa
öld, lengi á togurum, og nú siðast sem skipstjóri. Einar hefur verið mjög farsæll og dugmikill formaður.
bá munu þeir bórður Hjörleifsson, skipstjóri á Helgafelli og Guðjón Pétursson, frá Höfðavik, einnig
verða heiðraðir.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Sjómannadagsblaöið kemur að vanda út á sjómannadaginn, og nú i 35. sinn. Útgefandi er Sjómanna-
dagsráð.
Blaðið er hiö veglegasta i frágangi, og flytur margvislegt og forvitnilegt efni. En meðal þess eru sögur
af hinum landsfræga Lása kokki, sagðar af honum sjálfum.
Við þóttumst nú miklir menn, strókarnir
þegar við fórum þarna suður með sjó
GIsli Gislason, frá Kiðafelli I
Kjós, sagöist kannski ekki vera
rétti maðurinn, sem fulltrúi sjó-
manna, þar sem hann hafi hætt á
sjónum fyrir svo mörgum árum.
Engu að siöur var hann fús til aö
segja frá sjómennsku sinni i
stuttu máii viö blaöiö.
Gisli er vistmaður á Hrafnistu
og hefur verið þar siöan I huast.
En gefum Gisla nú oröiö.
Ég var um fermingu þegar ég
byrjaði sjómennsku mina og var
þá með köllunum á grásleppu-
veiðum. í minn fyrsta róður fór
eg hins vegar 16 ára, og þá i opn-
um bát, sem geröur var út frá
Njarðvikum.
Við þóttumst nú miklir menn,
strákarnir, þegar við fórum
þarna suður með sjó.
I Njarðvikum var ég á vetrar-
vertiðunum, en fór alltaf austur á
sumrin og þá einkum til Seyðis-
fjarðar.
Nei, á seglskútunum var ég
aldrei. En var á togurum frá
1914—1922, er ég varð að fara á
land vegna brjósthimnubólgu.
Nú, siðan hef ég ekki stundað sjó-
inn.
Ég tók þaö mjög nærri mér,
þegar ég horfði á skipin vera að
fara og koma, og geta ekki farið
með sjálfur. Ég hefði helzt viljaö
vera miklu lengur á sjónum, en
veikindin komu i veg fyrir það.
Puð? Á þeim tima þekkt-
ist nú ekkert ann'að en
erfiöi. bað var meira erfiði á
togara, en opnum bát. bað var
bara unnið meðan eitthvað fékkst
úr sjó. Hins vegar breyttist þetta
mikið með Vökulögunum. bá var
sagt við mann „farðu og sofðu
þina fjóra tima núna góurinn”.
Kaupið var þannig, þegar ég fór
fyrst á togarana, að ég hafði 67
Kr. á mánuði auk lifrarpremiu.
betta var ágætiskaup, þegar
hugsað er til þess að húsaleigan i
þann tima var 7 kr. á mánuði, en
hveitipundiö á 12 aura.
Nei, á fragtskip langaði mig
aldrei, enda voru þau lika fá á
þessum tima. Ég held, að það sé
ósköp tilbreytingar- og
viðburðarlitiö lif. Aftur á móti var
alltaf eitthvað spennandi, að vera
á fiskibátunum. Tilhugsunin,
hvort eitthvaö veiddist nú.
Ég var svo heppinn að vera
alltaf með sama skipstjóranum,
borsteini i Bakkabúð, sem var
mjög farsæll skipstjóri, úrvals-
maöur og mikill fiskimaður, eins
og bræður hans tveir, Kolbeinn og
Halldór.
bað var geysimikil ásókn á sjó-
inn. Norðanmenn komu gangandi
frá Húnavatnssýslu og frá
Ströndurh, til aö stunda sjó. Hins
vegar má segja, að það hafi verið
gagnkvæm skipti á vinnuafli, þvi
sunnlendingar fóru svo mikið
norður i kaupavinnu.
Upp i Kjósinni, ja og viöar, áttu
bændur skip, sem þeir gerðu út,
ýmist einir, eða nokkrir saman
um bát. Ég efa það ekki, að það
hefur bjargað þeim. bað hefði
oröið aumi búskapurinn ef sjáv-
arins hefði ekki notið við. I þá
daga var ræktun engin og túnin
ekki þaö stór. bað var hægt að
glenna sig út á alla kanta og svo
var kargaþýfi heim i hlaðvarp-
ann. En það hafa orðið miklar
framfarir og skemmtilegar.
Jú, ég kann ágætlega við mig
hér á Hrafnistu. bað er gott að
beta stungið sér svona inn þegar
maður er orðinn gamall. Hér er
maður útaf fyrir sig og svo i hópi
kunningja.
o
Laugardagur 3. júní 1972