Alþýðublaðið - 07.05.1976, Blaðsíða 10

10
Föstudagur 7. maí 1976. biaðíó
SKEMMTANIR — SKEMMTANIR
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Cafeteria, veitingasalur meö sjálfsafgreiöslu opin alla
daga. t
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Blómasaíur, opinn alla daga vikunnar.
HÓTEL BORG
viö Austurvöll. Resturation, bar og dans I Gylita
salnum.
Sími 11440.
HÓTEL SAGA
Grilliö opiö alla daga. Mfmisbar og Astrabar, opiö alla
daga nema miövikudaga. Simi 20890.
INGÓLFS CAFÉ
viö Hverfisgötu. —Gömlu og nýju dansarnir. Sfmi 12826.
ÞÓRSCAFÉ
Opiö á hverju kvöldi. Sfmi 23333.
SKEMMTANIR - - SKEMMTANIR
-—-- —
Ingólfs-Café
Gömludansarnir í kvöld kl. 9
Hljómsveit Garðars Jóhannessonar.
Söngvari Björn Þorgeirsson.
Aðgöngumiðasala frá kl. 8. — Simi 12826.
Auglýsing
Þeir skipstjórar hörpudisksveiðibáta við
Breiðafjörð, sem ætla sér að stunda
hörpudisksveíðar i Breiðafirði á komandi
vertið verða að hafa sótt um veiðileyfi til
sjávarútvegsráðuneytisins fyrir 20. mai
n.k.
Umsóknir sem berast eftir þann tima
verða ekki teknar til greina.
Sjávarútvegsráðuneytið
6. mai 1976.
TRÉSMIÐJA
BJÖRNS ÓLAFSS0NAR
REYKJAVÍKURVEGI 68 - SÍMI 51975
HAFNARFIRÐI
HÚSBYGGJENDUR!
Munið hinar vinsælu TI-
TU og Slottlistaþétting-
ar á öllum okkar hurð-
um og gluggum.
*
Ekki er ráð nema i
tíma sé tekið.
Pantið timanlega.
Aukin hagræðing
skapar lægra verð.
Leitið tilboða.
B&)
Volkswageneigendur
Höfum fy rirliggjandi: Bretti — Hurðir — Vélarlok —
Geymslulok á YVolkswagen í allflestum litum. Skiptum á
einum degi meö dagsfyrirvara fyrir ákveöið verö.
Reynið viöskíptin.
Bilasprautun Garðars Sigmundssonar.
Skipholti 25 Simar 19099 og 20988.
Er steinsteypa
heilsuspillandi?
Þessi grein er komin
hingað á siður Alþýðu-
blaðsins eftir tals-
verðum krókaleiðum.
Hún er rituð af Werner
Wanschura fyrir þýzka
dagblaðið ,,Die Zeit’ og
birtist þar 5. april 1974.c
Hún var siðan endur-
birt i timaritinu
,,Bauen& Wohnen” nr.
9 það sama ár, nokkuð
stytt. úr þvi riti var
hún svo þýdd yfir á is-
lenzku og birtist i nýút-
komnu fréttabréfi Hús-
næðismálastofnunar
rikisins— og birtist hér
i þeirri þýðingu.
Gildi rafsviðs jarðar fyrir mótstöðu líkamans
Ætla má, að nýleg uppgötvun
þriggja vísindamanna frá borg-
inni Graz i Austurriki gæti orðið
harlaafdrifarik. Kenning þeirra
er, að mótstöðukerfi likamans,
þ.e.hæfni vefja til að sigrastaf
eigin rammleik á sýklum með
myndun andsýkla, sé að miklu
leyti komin undir jafnvæginu I
rafsviði jarðar þá stundina.
Jafnvægissviðið, sem myndast
af andstæðum rafhleðslum
jarðar (neikvæð) og jóna-
hjúpsins þ.e. ytri lofthjúpsins
(jákvæð), er i blfðuveðri og
stillu venjulega um 200
volt/metra að styrkleika.
Doktorarnir Josef Möse og
Gerald Fischer við heilbrigðis-
stofnun háskólans i Graz, ásamt
Dr. Stefan Schuy frá raf- og lif-
lækningastofnun tækniháskóla
sömu borgar, komust fyrir ári
að þvi, að væru mýs settar i
Faraday-búr, þ.e. klefa, sem
fyrirbyggir hvers konar rafhrif,
dró mjög úr starfsemi þeirra
svo sem áhuga á mat og drykk,
og súrefnisnotkun lifrar-
frumanna minnkaði stórlega.
Lifrin er mælikvarði á hraða
efnaskiptanna, þar sem hún er
miðstöð efnaskipta likamans.
Þó gefa nýjustu uppgötvanir
tilefni til snöggtum alvarlegri
umþenkingar en framanskráö
tilraun.
Veikindi
l_
Komiö er undir starfsemi
ónæmiskerfis líkamans, hvort
menn fá kvef eða ekki, hvort
þeir vinna auðveldlega_á alls
kyns sóttkveikjum eða léggjast
veikir. Þegar að er gáð, getur
veikburða ónæmiskerfi stofnað
lifi manns i hættu. Þeim
visindamönnum læknisfræð-
innar fjölgar stöðugt, sem
benda á samband milli þessa
„heilbrigðisyfirvalds”
likamans og krabbameins-
myndunar. Nokkrar rannsóknir
benda til þess, að einungis komi
til myndunar illkynjaðra æxla
ef ónæmiskerfið starfar slælega
eða ekki.
I langtimarannsóknum sinum
athuguðu austurrisku visinda-
mennirnir áhrif þrenns konar
ytriskilyrða á mýs, sem hafðar
voru i mismunandi búrum.
Eitt búranna var með tveimur
þéttiplötum, sem gerðu kleiftað
stilla rafsvið innan þess frá 40
upp í 25000 volt/metra.
Annað var Faraday-búr þ.e.
án rafgeislunnar, og hið þriöja
var venjulegt búr, sem ekki
hindraði rafsvið jarðar.
Við mælingar á styrk mót-
efnamyndunar i músunum voru
notaðar venjulegar alþjóðlegar
aðferðir.
í ljós kom, að i Fara-
day-búrinu þ.e.a.s. þar, sem
ekkert eðlilegt jafnvægissvið
var fyrir hendi, var mótefna-
myndunin langt undir meðal-
lagi. Þd að hún lægi ekki bein-
linis niðri, nægði hún ekki til að
vinna gegn alvarlegri sýkingu.
Aftur á móti kom mesta mót-
stöðuaflið fram hjá dýrunum i
þvi búri, sem útbúið var með
auknu rafsviði, sérstaklega á
styrkleikabilinu milli 1000 og
1500 volt/metra. Við þau skil-
yrði var myndun mótstöðu-
aflsins með ólikindum.
Áhrif veðurs
Þetta merkir I raun, að lik-
lega er likamlegt mótstöðuafl
manna að miklu leyti undir
veðrinu komið. Vitað er, að viö
lægðarmyndun og sérstaklega
þó i snöggum veðrabrigðum,
kemst óreiða á hið náttúrulega
jafnvægissvið. Margir finna þá
fyrir höfuðverk og óróa. Við slik
veðurskilyrði er tiðni hjarta-
slaga, heilablóðfalla og sjálfs-
morðstilrauna áberandi meiri
en undir venjulegum
kringumstæðum.
Hér v ið bætis t atriði, sem gæ ti
haft viðtækari þjóðfélagslegar
afleiðingar en nokkurn grunar. í
greinargerð visinda-
mannanna, sem birt var fyrir
skömmu segir: „Með miklum
likum má gera ráö fyrir, að
jafnvægisspennan i alsteyptum
steinhúsum, sem nútima
byggingahættir geta af sér sé
ónóg og i versta falli vanti hana
algjörlega.”
Þetta mætti leggja út á þann
veg, að nýtizku byggingar úr
FRAMHALPSSAGAIU
7. kafli.
Klukkan tuttugu og fimm
minútur gengin i sjö, nóttina eftir
heimsókn Proskers til Green-
woods, var eiginlega engin um-
ferð á Northern State Parkway.
Þar var ekkert að sjá nema
ógurlega óhreinan vörubil, en
Kelp sat undir stýri og Dort-
munder var við hlið hans.
Nákvæmlega á þvi auganbliki
leit Greenwood á úrið sitt. Hann
sá, að hann varð að biða i hálf-'
tima. Hann mátti ekkert gera til
að lokka gæzlumennina fyrr.
Tuttugu og fimm minútum
siðar stigu Dortmunder og Kelp
út úr bilnum. Það var
niðamyrkur. Dortmunder
hjálpaði Kelp að rétta Chefwick
þriggja metra langan stiga, en
Murch sótti langan kaðal og
svörtu töskuna. Þeir voru allir
svartklæddir og létu litiö fyrirsér
fara.
Chefwick, sem sat inni, fór i
skóna, og leit á sofandi manninn i
klefanum. Gamli maðurinn hraut
lágt — Greenwood sló hann utan
undir.
Gamli maðurinn opnaði augun
og sagði: „Æ”!
Greenwood öskraði eins hátt og
honum var unnt: „Hættu að pota
milli tánna á þér!”
Gamli maðurinn settist
ringlaður upp. Hann sagði: „Ha?
Hvað?”
Greenwood hrópaði enn hærra:
„Og hættu að þefa af puttunum á
eftir!”
Það blæddi úr nefi gamla
mannsins og hann tók fyrir það
með hendinni. „Hjálp,” sagði
hann rólegur og svo lokaði hann
augunum og gelti eins og
hvolpur: „Iljálphjálphjálphjálp”
o.s.frv.
„Ég get ekki meira” hrópaði
Greenwood og öskraði svo: „Ég
ætla að drepa þig!”
„Hjálphjálphjálphjálp—”
Það var kveikt á ljósinu og
Greenwood gekk hljóðandi um
gólf. Fangaverðirnir voru að
koma, en Greenwood tosaði i ökla
gamia mannsins og stóð þarna
haldandi um fótinn og hljóðaði,
þegar fangaverðirnir komu inn.
Hann tók ekki á móti þeim með
barsmiðum, þvi að hann.kærði sig
ekki um meðvitundarleysi eftir
högg. Það hefði oröið erfitt fyrir
hann aö komast i litla klefann án
þess að vita, hvað var á seyði.
Hann barðist um og gafst svo
upp. ..Ég veit það ekki,” sagði
hann og hristi kollinn. „Ég veit
það ekki.”
Lögregluþjónninn lagði
höndina á handlegg hans. „Við
vitum það” sagði hann og íög-
regluþjónn númer tvö sagði við
númer þrjú: „Hann er orðinn
gagga. Þvi hefði ég ekki trúað.”
Þeir vildu tala hann til, en það
gladdi Greenwood. Hann vissi, að
félagarnir voru önnum kafnir við
að bjarga honum úr fangelsinu.
Hann sagði þeim allt um gamla
karlinn, sem piilaði miili tánna og
þefaði af fingrunum. Læknirinn
átti vist aö lita á hann á morgun.
Þann morgun, sem hann sæist
ekki.
Þetta tókst allt. Hann fór yfir
fangelsisvegginn, þvi að Murch
vissi, hvað hann var að gera.
Meðan sirenurnar hljómuðu ók
hann áfram með þá alla fimm.
Greenwood hafði sloppið út, upp
kaðalinn i stigabilinn, sem beið
hans. Þetta var allt svo hlægilega
auðvelt.
Um klukkan f jögur, sagði Kelp:
„Þá sækjum við demantinn á
morgun og hirðum peningana.”
„Við skulum byrja á þvi i fyrra-
málið,” sagði Greenwood.
Það varð grafarþögn. Dort-
munder ávarpaði Greenwood:
„Hvað áttu við með þvi, að við
eigum að byrja á þvi i fyrra-
málið?”
Greenwood yppti öxlum. „Það
ÞAÐ VAR EINU
SINNI DEMANTUR...