Alþýðublaðið - 07.05.1976, Blaðsíða 11

blaöfö1 Föstudagur 7. maí 1976.
DJEGRADVðL
11
Hér á landi er nær einvörðungu byggt úr steinsteypu.
járbentri steinsteypu fyrirbyggi
eðlilegt jafnvægissvið jarðar-
innar, eða rjúfi m.ö.o. rafsviðið
sem mótstöðuafl manna gegn
sjúkdómum er komið undir.
Brennt barn forðast eld
íviðtali vildu visindamennirn-
ir ekki láta hafa neitt eftir sér
þessu viðvikjandi og sannast
þar hið fornkveðna, að brennt
barn foröast eldinn. Er birtar
voru niðurstöður rannsóknanna
frá fyrra áriþar sem drepiö erá
slævingu Ukamsstarfseminnar
vegna brottnámsrafsviðsinsi al-
steyptum húsum (en þetta atriöi
hafa ýmsir aðrir visindamenn
sannað frá þvi þá), rauk austur-
riski byggingariðnaðurinn til og
hótaöi málssókn.
Það skyldi þó aldrei eiga eftir
að koma á daginn með Jjessari
nýju vitneskju, að krabba-
meinskennd útbreiðsla stein-
steypu i okkar tið eigi sér innri
samsvörun i áhrifum á mann-
fólkið? Umhverfi mannsins
hefur sterk áhrif á sálarlif hans.
Hvað sem þvi liður, má búast
við að niðurstöður rann-
sóknanna i Graz, muni fyrr hafa
áhrif á ýmsum öðrum sviðum
en til þess komi að skipt verði
um byggingarefni. Sjúkrahús
gætu t.d. komið sér upp sér-
stökum stofum með auknu raf-
sviði. Þar mætti „styrkja”
menn áður en þeir útskrifast, en
sjúklingar eru einmitt mjög við-
kvæmir fyrir veðrabrigðum.
Sem stendur rannsaka þeir i
Graz með langtimatilraunum i
sjúkrahúsi, hvaða bein áhrif
aukið rafsvið kann að hafa á
lækningarferilinn.
Rafmögnuð goð
Germanir til forna vissu
augsýnilega fyrir tvöþúsund
árum það, sem nú þykir liklegt
eftir langæjar rannsóknir.
Tacitius segir frá þvi, að
Germanir hafi borið sjúka á
fjallagnipur i von um að þeir
næðu fyrr heilsu.
Það sem Germanir héldu vera
læknandi nálægð goöanna, er
aukið rafsvið þar efra.
Mælingar sýna að styrkur raf-
sviðsins nær allt að 5000
voltum/metra eftir þvi hver
hæðin er.
er ekki svo auðvelt,” sagði hann.
„Hvers vegna ekki?” spurði
Dortmunder.
Greenwood ræskti sig
vandræðalega. ,,Ég faldi hann á
löggustöðinni, sagöi hann. „Sko,
ég varð.”
3. HLUTI.
1. kafli
„A lögreglustöðinni?” spurði
Iko majór og horföi undrandi og
vonsvikinn á þá alla.
Þeir voru þar allir fimm. Dort-
munder og Kelp sátu i sinum
vanalegu sætum fyrir framan
skrifborðiö. Greenwood, sem þeir
höfðu sótt i fangelsið i nótt, sat á
milli þeirra á stól, sem þeir höfðu
sótt upp að veggnum. Og svo þeir
nýju, sem voru kynntir sem Rog-
er Chefwick og Stan Murch.
Majórinn gat naumast beðið eftir
þvi, að fundinum lyki, til þess að
hann gæti byrjað á tveim nýjum
möppum.
En efst i huga majórsins voru
samt efasemdirnar. Hann starði
á þá alla, en mest á Greenwood.
„A lögreglustöðinni”, sagði hann
og rödd hans brast.
„Já, ég var þar,” sagði Green-
wood rólegur.
„En þér voruð i Coloseum —
einhvers staðar...”
„Hann gleypti hann,” sagði
Dortmunder.
Majórinn starði á Dortmunder
og reyndi að skilja, hvað maður-
inn hafði verið að segja. „Hvað?”
Greenwood varö fyrir svörum.
„Ég var i einum ganginum, þegar
ég sá, að þeir myndu ná mér,”
sagði hann. „Ég gat hvergi falið
hann. Ég gat ekki einu sinni hent
honum. Ég vildi ekki, að hann
fyndist á mér og þvi gleypti ég
hann.”
,,Nú, já,” sagði majórinn og
brosti veiklulega um leiö og hann
sagði: „Það er gott fyrir yður, að
ég er enginn trúmaður, Green-
wood.”
„Er þaö?” sagði Greenwood
kurteislega og hikandi.
„Upphaflega trúðu ættmenn
minir á Balabomo-demantinn,”
sagði majórinn. „Afram með
smjörið. Hvenær sáuð þér
demantinn næst?”
„Daginn eftir,” sagði Green-
wood. „Ég vil helzt hlaupa yfir
þann hluta, ef yður er sama.
„Gjarnan.”
„Þegar ég náði aftur i demant-
inn varégiklefa. Ég held, að þeir
hafi óttazt, að strákarnir myndu
reyna að hjálpa mér strax að
flýja, þvi að þeir földu mig á
löggustöðinni á Upper West Side i
tvo daga. Ég var i einangrunar-
klefunum efst.”
„Og þar földuð þér hann?”
spurði majórinn.
„Hvað annað gat ég gert,
majór? Ég þorði ekki að hafa
hann á mér meðan ég sat inni.”
„Gátuð þér ekki gleypt hann
aftur?”
Greenwood brosti dauflega.
„Ekki eftir að ég fékk hann aft-
ur i fyrsta Skipti,” sagði hann.
„Nei, nei,” viðurkenndi majór-
inn treglega. Hann leit á Dort-
munder.
„Hvað nú?”
Dortmunder sagði:
„Við erum ósammála. Tveir
með, einn á móti og einn óákveð-
inn.”
„Þér eigið við það, hvort ná eigi
demantinum aftur eða ekki.”
„Einmitt.”
„En —” majórinn baðaði út
höndunum. „Hvers vegna viljið
þér ekki reyna að ná honum aft-
ur? Fyrst yður tókst að brjótast
inn i fangelsið ætti venjuleg lög-
reglustöð ekki...”
„Það er einmitt það,” sagði
Dortmunder. „Ég hef á tilfinn-
ingunni, að við séum að storka
forlögunum. Við höfum leyst af
hendi tvö verkefni fyrir það, sem
eitt kostar. Við getum ekki brotizt
endalaust inn. Fyrr eða siðar
bregzt heppnin okkur.”
Majórinn sagði:
„Forlögin? Heppnin? En það
eru hvorki forlög né heppni, sem
hafa bjargað yður, Dortmunder.
Það eru dugnaður, skipulagning
og reynsla, sem það hafa gert.
Þér eruð enn jafnduglegur og get-
ið enn gert jafngóöar áætlanir og
siðustu nótt. Nú hafið þér meira
að segja mun meiri reynslu.”
„Ég finn þetta bara einhvern
veginn á mér,” sagði Dortmund-
er. „Þetta er að verða eins og
einn af þessum draumum, þar
sem maður hleypur og hleypur
eftir sama ganginum, en kemst
aldrei á leiðarenda.”
„En hr. Greenwood faldi dem-
antinn og veit, hvar hann faldi
hann,” majórinn leit á Green-
wood. „Erhann ekki vel falinn?”
„Hann er vel falinn,” fullviss-
aði Greenwood hann um. „Hann
er þar enn.”
Skák
. NHMET—MATANOVIC
Umag — Jugoslavija 1972
A
KOMBÍNERIÐ
og svo
var það
þessi
um...
Björn bónda á Löngu-
mýri. Sveitungar
hans nefna hann ekki
annað en þvottabjörn
eftir siðustu atburði.
Lausn annars staðar
á siðunni.
Brldgc
Hékk á hári
— datt af hárinu
Spilið i dag:
Norður
A D952
V D65
♦ 74
♦ ÁG53
Vestur Austur
* K A G106
V KG10743 * A8
♦ D106 « G53
J. K62 jk D10982
Suður
♦ A8743
V92
♦ AK982
*8
Sagmr
gengu:
Suður Vestur Norður Austur
lsp 2hj 3sp Pass
4sp Pass Pass Pass
Hér gætir talsverörar bjartsýni
einkum hjá Norðri með ekki
sterkari spil. En Suður stóðst
ekki áskorunina og sagði game.
Vestur sló út hjartatiu, sem
þýddi, aö hann hefði tvö spil
hærri i þeim lit á hendi. Austur
tók á ás, spilaöi hjarta, sem
Vestur tók á kónginn og spilaði
hjarta enn. Austur trompaði
drottningu Noröurs með tiunni,
og nú var sagnhafi á vegamót-
um. Eins og auðséð er fyrir þá
sem sjá öll spilin, gat hann nú
átt það sem eftir var og unnið
sögnina. En hann afréð aö
trompa yfir með ásnum og
vonaði að hann þyrfti ekki að
missa nema einn trompslag ef
trompin lægju 2-2.
Vestur tók hinsvegar, allshugar
feginn á sinn blanka kóng i
næsta trompútspili og spilaði
hjarta enn. Sagnhafi varð aö
/mmjfífítiNNi
/MfíF Sfi07 8 E/?L. /TIYSYT G/vy/? SÆ L//V DÝP FR/ZCx TLEyJfí
l 1
pir/Ni/H £F7//? . - 1 (rfír/GF/.
' 1 fífíRÐ F/SKt
5
fíR /OflDUR 5UND ■
EKK/ möRCr ’/L’fíTr-fí Ei-D5 LSYEfí/? /
ORYHK KfíG
90" hokn! SÆ dyr. 77/7?/? D/L- 3
1
mfír/K 5 ÓG/L
/mum 5« ST SKRiE fí /?/ 4 N /. PERS
V
LYKtLORD * SJ-&PPL£/K!
SKÁKLAUSN
I. NBMEl'-—MATANOV1C
I. ’@'f4 ^c3 2. ®g2 [2. '§T3 %e5 ]
3 3. g5 <§a4!! 4. ■@'f6! B'd2 5.
<5>f3 •B’d3 6. ®f4 c4 7. <2?e5 •g'c3!
8 <S>d6 [8. ®>e6 'Bc6] #b4 9. ®c7
•BcA 10. ®>b6 b4 11. g6 •g-c3 12.
Bf7 #04 13. ®c6 -@-e4 1/2: 1/2
(Matanovié]
bitaiþaösúra epliaðmissa slag
á trompgosann, vegna þess að
hann stillti sig ekki um að yfir-
trompa i þriðja útspili.
Þetta er ljósrofinn, frú min góð.