Vísir - 15.06.1972, Page 2

2
VISIR. Fimmtudagur 15. júni 1972.
vfeœsm:
Hvert ætliö þér aö fara í
sumarfriinu?
Iljiirdis Bjiirnsdóttir, húsmóðir:
Ég hei' nú ekkert ákveöið þaö enn-
þá. Mig langar nú að fara norður
i land, hringinn vestur, og svo
norður i land og til Akureyrar.
Kristinn (íuðmundsson, stöðu-
maöavörður: bað er nú alveg
óákveðið. Maður hefur svo sem
margt að gera heima l'yrir og
litinn tima lil að ferðast. Kg get
ekkert sagt með vissu hvert ég
ætla eða hvað ég geri, en íriið
tek ég einhvern tima i júli.
I>órarinn Vigfússon, innheimtu-
maður: Ja, ég veit það nú ekki
ennþá. l>að er þá hel/.t að maður
hregði sér auslur i Skaftafells-
sýslur og þá siðari hluta júli.
V alborg (í uðm undsdóttir,
sjúkraliði: Kg hef hara ekki
hugsa út i þá.
. I>ó er ég spennt fyrir að fara i
hálendislerðir með einhverju
ferðafélagi, og jalnvel vestur á
llornstrandir.
Sveinn llelgason. fulltrúi: Það
hef ég ekki ákveðið. Kg hef
mestan hug á að lara vestur i
land, ég hef bara ekki tekið það
löngsumarfri undanfarin árað ég
geti íerðast mikið.
Pétur Andrésson.kaupmaður: Kg
ætla að fara til Hornafjarðar og
keyra þaðan til Laxár i Þing-
eyjarsýslu,á leið um norðurland,
og siðan suður. Ætli ég fari ekki
svona um miðjan júli.
Mundi rúðleggja ððrum lista-
mönnum að setjast hér að
segir píanósnillingurinn Vladimir Ashkenazý
þeir vilja ekki hleypa föður
þinum úr landi, eða einhver sér-
stök ástæða?"
,,Ég er mjög ánægöur
með að búa hér og að hafa
fengið islenzkan ríkis-
borgararétt. Ég myndi ráð-
leggja öðrum erlendum
listamönnum að flytjast
hingað, ef þeir spyrðu mig.
Ég vildi bara að faðir minn
gæti fengið að koma
hingað en þrátt fyrir til
raunir íslenzkra yfirvalda
til þess að fá leyfi fyrir
hann, fær hann ekki að
koma".
Það er pianósnillingurinn
Vladimir Ashkenazky sem svo
mælir, er við heimsóttum hann
á heimili hans i gær. Hann er einn
af listamönnunum, sem koma
fram á Listahátiðinni, sem nú
stendur yfir i Reykjavik, en strax
á sunnudag flýgur hann til
London, þar sem hann mun spila
á tónleikum.
„Ilver er ástæðan fyrir þvi að
þið hjónin ákváðuð aö setjast að á
tslandi?”
,,Fyrst og fremst sú, að hér hef
ég l'riö og ró.”
„Það eru þá ekki skattarnir, eins
og margir halda?
„Nei, alls ekki enda eru fjölda-
mörg lönd i Evrópu, sem hafa
miklu lægri skatta. Skattarnir hér
eru að visu lægri en t.d. á Norður-
löndunum og i Bretlandi, en þar
eru þeir óhemju háir”.
„Þið eruð að byggja nýtt hús
hér, Hvenær helduröu að þið
getið flutt inn i það?”
„Mér er sagt að þaö verði til-
búið i janúar n.k. Þar hef ég
eigið vinnuherbergi, sem er nauð-
synlegt, þar sem ég æfi mig á
hverjum degi. Við eigum eftir að
selja þetta hús, sem við búum
núna i, en ég býzt við að nýja
húsið verði helmingi dýrara.”
„Kemur þú til með að dveljast
lengur hér ár hvert,eftir að þið
flytjið i nýja húsið?”
Nei, það breytir engu. Eg er
hér aldrei nema i mesta lagi sam-
tals 3 mánuði á ári.”
„Konan þin ferðast mikið með
þér, er það ekki?”
„Jú, hún fer alltaf með mér,
nema sérstaklega standi á. Kg
held um það bil 100 tónleika á ári
út um allan heim, og við erum
þvi sifellt á þeytingi. Við reynum
að hafa börnin eins mikið með og
hægt er, en þau tvö eldri eru
komin i skóla. Yngsti sonurinn
Dimitri Þór, fer hinsvegar nær
alltaf með okkur.”
„Kg sé að hér er mikið af flug-
vélalikönum i stofunni. Hefur þú
sérstakan áhuga á flugi?”
„Nei, mér finnst gaman að hafa
þær i kringum mig, þær eru
fallegar. Við erum jú alltaf að
fljúga. Kg hef annars ákaflega
litinn tima fyrir önnur hugðar-
efni en tónlistina.”
„Átt þú von á þvi að faðir þinn
komi og heimsækji þig?”
„Það virðistekki útlit fyrir það.
Islenzki utanrikisráðherrann
hefur reynt allt sem hann getur
til þess að hjálpa okkur, en Rúss-
arnir neita stöðugt. Þeir hafa
enga sjálfsvirðingu, með þessu
brjóta þeir sin eigin lög, sem
segja að fólk megi ferðast einu
sinni á ári til þess að heimsækja
ættingja erlendis. Þeir hundsa
þessi lög þegar þeim sýnist svo”.
„Heldurðu að það sé tilviljun að
„Kg býzt fastlega við að þetta
stafi af þvi að ég hef leyft mér að
gagnrýna Sovétrikin eins og mér
sýnist”.
„Saknarðu Rússlands?”
„Nei, aðeins fólksins sem ég
þekkti þar. Þegar maður les t.d.
Solzhenitsyn þá sér maður að það
er ekki mikils að sakna.”
„Að lokum, ertu ánægður með
islenzka áheyrendur?”
„Já, þeir eru stórkostlegir.
Þeir eru eins og islenzk náttúra,
eins og eldgos, þegar þeir láta
hrifningu sina i ljós, en þess á
milli þöglir eins og jöklanir”. Og
nú megum við ekki tefja
Ashkenazy lengur, og þökkum
fyrir spjallið og kveðjum. þs
Vladimir Ashkenazy og fjölskyldan. Börnin heita Dimitri Þór sá yngsti, Nadia Lisa og Vladimir Stefán,
en á milli þeirra er kona Ashkenazys Þórunn.
LESENDUR
/HHAFA
/ÁM orðið
Listahátíðin er ekki
bara fyrir snobbara
R. Tryggvason hringdi:
„Það hafa verið uppi um það
raddir hjá nokkrum nöldurseggj-
um að Listahátiðin sé aðeins fyrir
einhverja snobbara og hafi ekki
aðrir af henni neitt gagn. Svona
nöldur finnst mér fáranlegt.
Aðgöngumiðar að þeim atriðum,
sem flutt eru á hátiðinni, kosta
sáralitið i flestum tilfellum og i
öllum tilfellum mun minna en
gerast myndi i öðrum löndum.
Þar fyrir utan held ég að all
flestir þeir erlendu listamenn,
sem hingað hafa komið, hafi verið
ánægðir með komuna og hefur
það stórkostlegt auglýsingagildi
fyrir landið. Blaðasnápar eru
stöðugt á eftir þessum mönnum
hvar sem þeir eru staddir á hnett-
inum. Getur þvi hátiðin gert mik-
ið til að laða hingað ferðamenn.
Einnig kynnast hinir erlendu
gestir þvi sem islenzkir listamenn
hafa fram að færa og held ég að
við þurfum siður en svo að
skammast okkar fyrir þeirra
frammistöðu á hátiðinni. Það er
þvi engin ástæða til að nöldra út
af Listahátiðinni”.
vekja athygli á. Það er þátturinn
fréttaspegill, sem er stjórnað af
Gunnari Eyþórssyni fréttamanni.
Það er hreint ótrúlegt hvað hon-
um tekst að komast yfir mikið
efni á ekki lengri tima og gera þvi
tæmandiskil. Þetta minnir mann
á svipaða þætti i BBC, sem eru
geysivinsælir. Enda leggur Gunn-
ar áherzlu á að fá alltaf einhverja
menn, sem hafa kynnt sér vel þau
mál, sem tekin eru fyrir hverju
sinni og þeir flytja stutt og laggóð
yfirlit.
Þessir þættir mættu gjarnan
vera oftar en tvisvar i viku, en þó
er þetta stór framför i fréttaflutn-
ingi útvarpsins og vil ég koma á
framfæri þakklæti minu vegna
þess arna”.
Hvað skeður í
skattamálunum
Mig langar til að spyrja um
skattskrána. Það er marg búið að
tilkynna það hvenær við fáum
hana i hendurnar. En við hverju á
að búast eða hvaða skattar munu
hækka og hvað þeir munu hækka
mikið o.s.frv. hef ég aldrei heyrt
neitt um. Skattgreiðendur eiga
heimtingu á að fá nánari upp-
lýsingar varðandi svo mikilvæg
mál sem skattlagning er.
Óánægður skattgreiðandi.
Skilnaðarkveðja
til Austurbœjarbíó
Fréttaspegill
hermd þú mér . . .
Útvarpshlustandi skrifar:
„Það er einn ágætur þáttur,
sem hefur hafið göngu sina i út-
varpinu og mér þykir rétt að
G.P. skrifar:
„Þá fór nú fólk úr minni fjöl-
skyldu siðustu ferðina okkar i
Austurbæjarbió og það var i gær.
Fái ég einhverju ráðið. þá verða
þær ekki fleiri. Þótt við verðum
með þvi að bregðast nær þritug-
um trúnaði við bióið.
Það byrjaði með þvi, að það var
ekki hleypt inn, fyrr en klukkan
var orðin þrjú. Mikil þröng haföi
myndast, og samt voru ekki opn-
aðar nema einar mjóár dyr.
Troðningurinn varð mikill, en þó
ekki ferlegur, þvi að fullorðið fólk
og krakkar héldu furðu vel still-
ingu, þótt búast mætti við þvi að
sýning væri aö hefjast. — Svona
troðningur er þó fjári óþægilegur,
ef ekki beinlinis hættulegur, og
hefði auðveldlega mátt komast
hjá honum, ef einhver húsráð-
enda hefði kært sig um. Einfald-
leg með þvi að hleypa inn i húsið
um fleiri dyr, þvi að nóg var svo
sem starfsfólkið til að rifa af mið-
unum. — En nei, menn létu sér
slik óþægindi sýningargesta i
lettu rúmi liggja.
Enda reyndist starfsfólkið hafa
önnur verk að vinna. Það kom i
ljós, þegar inn var komið. Það
stóð á verði við tröppurnar inn i
sýningarsalinn, og varnaði öllum
inngöngu, sem voru með popp-
korn.
„Það má ekkert popp fara inn,
þvi að það eiga að verða tónleikar
á eftir”.
Skýr fyrirmæli og skorinorð,
sem þarna voru lögð á borðið —
EFTIR að fólkið hafði keypt mið-
ana, og EFTIR að það var komið
inn og búið að rifa af miðunum.
Nú vita aliir að hjá mörgum er
popp og þrjú bió jafn áaðskiljan-
legur hlutur eins og baunasúpan
er með saltkjötinu hjá öðrum. —
Allir voru með báðar hendur full-
ar af poppi, sem þeir höfðu keypt
af litlum efnum og voru hreint
ekki á þvi að kasta i ruslafötuna.
Hver maður gat séð, að ekki var
mikiil timi til þess að koma þvi i
örugga geymslu, þegar klukkan
var orðin vel þrjú.
Þarna myndaðist þvi önnur
þvaga og meira en litil vandræði.
Kg hafði lofað að bjóða upp á
gott i bióinu og hafði álpast til að
kaupa poppkorn. Eg fann nú augu
dóttur minnar og 4ra ára vinkonu
hennar hvila á mér, næstum hálf
ásakandi en þó um leið full af
trausti. Min ábyrgð var ægileg.
(Auðvitað hefðu þau lifað sýning-
una af, popplausa, en á minu
heimili verða loforð fullorðna
fólksins að standa eins og stafur á
bók, þvi að hverju má þá treysta,
ef þau reynast hljómið eitt?)
Enginn timi var til þess að stilla
sér upp i ösina við sælgætissöl-
una, og ég greip til örþrifaráðs:
Setti upp snúð og arkaði beint inn
(og hef vist ekki verið árennileg-
ur á svipinn, þvi að allt hrökk
undan).
Þá var auðvitað komið kolniða-
myrkur i salnum, og fyrsta
teiknimyndin eða önnur eða
þriðja — eða hver veit hve marg-
ar voru búnar á þessum tima —
0, ég segi ekki, að þetta komi til
með að eitra allt mitt lif og minn
ar fjölskyldu. En við finnum,
hvar við erum ekki velkomin og
erum þá ekkert að troða okkur
þar.
Auðvitað er það ekki popp-
bannið, sem fælir okkur frá eftir-
leiðis. Það er viðmótið, sem
speglast i þvi að hugsa ekkert um
óþægindi okkar af troðningnum,
þegar smávegis tilvik hefði hjálp-
að mikið. Tillitsleysið að hefja
sýninguna strax, þótt fólkinu væri
ekki hleypt inn fyrr en eftir tafir.
Og svo loks nánast sú fyrirlitning
á þessum viðskiptavinum, sem
birtist i þvi að ætlast til þess, að
þeir geri sér að góðu að hlýða
hvaða duttlungum, sem húsráð-
endum kann að koma i hug á sið-
ustu stundu”.
Ps. Vottast að rétt er með farið
hjá pabba!
Stina 5 ára