Vísir - 01.09.1972, Blaðsíða 9

Það verður ekkert
skemmtiverk fyrir þjóð-
ir að taka að sér Olym-
piuieika í framtiðinni,
eftir þá stórkostlegu
sýningu sem gestir hér i
Munchen hafa fengið að
sjá siöustu dagana. Hár-
nákvæm skipulagning,
sem jafnvel stundum fer
út i öfgar — uppbygging,
sem engu ööru er lik.
Allt þetta — ásamt ljóm-
andi veöri — sem þýzkir
fengu rétt i þann mund,
sem leikarnir áttu að
fara að hefjast, gera
þessa tuttugustu Olym-
piuleika að stórkostlegu
ævintýri. Og ekki dregur
viðmót Suður-Þjóðverja
úr áhrifunum — þeir eru
mjög alúðlegir.
c&p
mmmmmím.
GREIN OG
MYNDIR FRÁ
MUNCHEN:
JON BIRGIR
PÉTURSSON
mmmmmmm
Það verður erfitt að sjó um
Olympíuleika framtíðarinnar
að lokum og fór með félögum sin-
um i bæjarferð til að verzla og hét
þvi að fara næst „skynsamlega
klæddur”:
Myndir
Kfst sjáum við Kristinu Björns-
döttur, I.áru Sveinsdóttur, Bjarna
Stcfánsson og Friðrik Þór Ósk-
arsson slappa örlitið af á vellin-
um og með þeim er þjálfarinn Jó-
hannes Sæmundsson. Að neðan er
Þorsteinn Þorsteinsson með John
Carlos, þeim fræga kappa, og
öðrum óþckktum frá (Bandarikj-
unum. Kristin til hægri er
i unglingabúöun-
um en þar hafast
krakkarnir helzt ekki við,
eru mun meira i Olympiu-
þorpinu hjá iþróttafólk-
inu, sem það þekkir svo vel. Og að
neðan. Boh Seagren, heimsmet-
hafinn i stangarstökki ræðir við
fréttamann, en liann fær ekki að
keppa með stönginni, sem hann
heldur á, þar sem hún hefur vcrið
of stutt á markaöi að áliti Al-
þjóðasamhandsins.
Okkar fólk hér er góðir fulltrú-
ar íslands — reglusamt og mynd-
arlegt fólk, sem verður landi sinu
til sóma, enda þótt ekki muni fara
mikið fyrir þeim verðlaunum,
sem það sækir hingað. En vart
mun nokkur hafa reiknað með
sliku fyrirfram.
Margir spá þvi, að Olympiu-
leikar séu nú á einhverjum snún-
ingspunkti — lengra geti kapp-
hlaupið ekki orðið um glæsileik
þeirra — nema þá, að risaþjóðir
heimsins skiptist á um að halda
leikana. Minni þjóðir geti vart
staðið undir slikum kostnaði, sem
nú á sér stað, enda hafa nú leik-
arnir her komið verulega niður á
pyngju hinna vel stæðu borgara
Sambandslýðveldisins Þýzka-
lands. En mannvirkin, sem reist
hafa verið, verða að gagni i fram-
tiðinni — hús og hýbýli koma i
góðar þarfir eftir leikana. Hús-
næðisskortur er hér eins og viðast
annars staðar, og fþróttamann-
virkjanna verður áreiðanlega
þörf, og þá ekki verra að þau skuli
svo stórglæsileg sem þau eru.
Lifið i Olympiuþorpinu gengur
sinn vanagang. Þar er ys og þys
mestallan sólarhringinn. Þar
ganga þeir siðustu seint til náða,
en þeir fyrstu rjúka upp löngu áð-
ur en fyrsti hani Míinchenborgar
nær að gala. Það er slegizt um æf-
ingaaðstöðu og það er sagt að
„svelti sitjandi kráka meðan
fljúgandi fær”. Það er þvi eins
gott að taka daginn snemma og
halda til æfinga.
Okkar fólk heldur sig við æfing-
ar á hverjum degi og sannarlega
fær iþróttafólkið hér sitt stórkost-
lega tækifæri til að kynnast ein-
hverju nýju og merkilegu.
Myndirnar, sem hér fylgja,
voru teknar á æfingu frjáls-
iþróttafólksins á æfingavellinum
hér við Olympiuþorpið, en á lend-
unum allt i kring þyrpist að múg-
ur og margmenni til að horfa á
heimsfræga iþróttamenn undir-
búa sig af kostgæfni undir keppni
leikanna. Áhugi almennings á
iþróttafólkinu er mikill, það svo
að fæstir voga sér út fyrir Olym-
piuþorpið i einkennisklæðum
þjoða sinna, þvi þá eru þeir þar
með fórnardýr rithandarsafnar-
anna. Hjalti Einarsson brenndi
sig á þessu einn daginn — ætlaði
hreint aldrei að sleppa frá áhuga-
sömum söfnurum. En hann slapp