Vísir - 02.06.1973, Blaðsíða 2

2
Vísir Laugardagur 2. júni 1973.
rfmsm:
Hvernig tókst okkur að
taka á móti forsetunum?
Alda Sigurbrandsdóttir, af-
greiöslustúlka: Virkilega vel.
Þaö var gaman aö fundurinn var
hór á landi. Mér fundust ekki of
miklar öryggisráöstafanir, þær
eru nauösynlegar.
Georg Glslason, verzlunar-
maöur: Mér fannst ákaflega vel
tekiö á móti þeim. Ég bjóst hálft i
hvoru viö mótmælum vegna
komu þeirra, þau eru eölileg.
Fundur þeirra hér er tslending-
um til sóma.
Unnur Þorstcinsdóttir, nemi:
Agætlega,þótt að visu hafi verið of
mikið umstang, t.d. að láta
sjúkrabil fylgja þeim um allt.
Samt var þetta svo sem allt
ágætt.
Aöalsteinn Eiriksson, kennari:
Mér finnst móttakan hafa tekizt
ágætlega. Ég vil vekja athygli á
hversu ótrúlega vel mótmæla-
gangan tókst.
Valgeir Jónsson, iönnemi: Vel.
Ég er hrifinn að vissu leyti og
held þetta sýni, að tsland getur
oröiö ráðstefnuland. Ég átti von á
óeiröum frá vinstri öflum.
Asgeir Skúlason, lærlingur: Vel
heppnuð. Ég var einn af þeim,
sem Nixon heilsaöi við Stjórnar-
ráðshúsið, og mér virtist hann
anzi kátur og ánægður. Ég bjóst
nú viö einhverjum látum i sam-
bandi við þessa komu.
MIKIL VONBRIGÐI!
. . . nokkra tíma karp og enginn árangur
Að kvöldi uppstigningar-
dagsog ég úti á Loftleiða-
hóteli. Það er þröng á
barnum og rætt um at-
burði dagsins. Flestir eru
sammála um, að svo til
ekkert hafi gerrt, banda-
rísku blaðamennirnir
bera sig illa, en Frakk-
arnir kíma og segja eitt-
hvað á þá leið: Þetta
máttuð þið vita, drengir
mínir, okkar maður lætur
ekki vaða ofan í sig".
í anddyrinu situr vinur minn úr
rannsóknarlögreglunni, og ég
gef mig á tal við hann:
„Þaö var ljóta panikin hér i
dag um það bil, sem eftir há-
degisfundurinn var aö byrja.
Allt var til reiöu og bilstjórarnir
biöu i bilunum og forkólfarnir i
startholunum uppi á lofti og
bandarisku kollegar okkar á
þönum hér i anddyrinu og uppi á
göngum. Hingaö inn kemur
maður labbandi, ósköp venju-
legur maöur haldandi á skjala-
tösku. Einn öryggisvarðanna
kemur hlaupandi til okkar
islenzku löggæzlumannanna,
segjandi með miklu irafári: Þiö
veriö aö skoöa i töskuna hans
þessa, bilarnir verða stoppaöir
á meðan. Allt i pati og bil
Rogers harðlæst, meðan rann-
sóknin fer fram. Þessi grun-
samlegi töskumaður reynist
vera bilaleigumaöur með skjöl
og pappira varðandi fyrirtæki
sitt. Þegar gengið hafði verið úr
skugga um, að allt væri i lagi
með þennan, að þvi er virtist,
meinlausa bilaleigumann, tóku
bilstjórarnir sér aftur stööu,
en þegar bilstjóri Rogers
ætlaði að opna bilinn
uppgötvaði hann sér til
skelfingar, aö hann haföi læst
lyklana sina inn i drossiunni.
öryggisvörður kom á vettvang
með vir eða einhvern fjárann til
aö bjarga vandræöum, en án
árangurs. Endirinn var sá, að
aumingja bilstjórinn fékk bágt
og má gott heita, ef hann heldur
stööu sinni i sendiráöinu hér.
Nú, þaö má svo bæta þvi viö til
gamans, aö ég labbaði yfir aö
bilnum, þegar halarófan var
horfin úr augsýn og auðvitað
tókst mér undir eins að opna.
Þeir eru fjarska taugaóstyrkir
þessir Kanaöryggismenn,”
sagði rannsóknarlögreglu-
maöurinn vinur minn.
Birna kemur á
vettvang
Nýr dagur óttalega venju-
legur föstudagur og leiksviöiö er
listasafnið á Miklatúni. Ungir
lögreglumenn i forljótum sam-
festingum liggja og sóla sig i
brekkunni fyrir sunnan húsið.
Þetta eru vist einhvers konar
varaliðsmenn úr iþrótta-
hreyfingunni og einhverjum á
móta hreyfingum.Ung spengileg
dama i bláum gallabuxum með
sitt hár röltir með fram giröing-
unni með myndavél á maganum
og allt i einu er rekið upp öskur:
„Nei, sjáið þið, þetta er hún
Birna”.
Strákarnir gerðu hálfvegis óp
að blessaðri dömunni, sem fór
með friði og gerði ekkert annað
af sér en að vera til.
Hreyfing á mannskapnum,
stórmennin eru aö koma.
Frakklandsforseti er á undan og
grinast andartak viö frétta-
mennina, sem standa i kös á
hlaðinu. Nixon er frakkalaus og
ekki annað að sjá en hann sé
kátur i bragði. Sennilega hefur
hann sofið bærilega eftir veizl-
una á Bessastöðum.
Monsieur Albert
Svo kemur löng og leiðinleg
bið og ég kiki i franska blaöið
La Figaro frá þvi i gær, þar er
m.a. grein um monsieur Albert,
sagt að hann sé gestgjafi Pompi
dou og rakin knattspyrnusaga
hans. A öðrum staö má finna hól
um islenzku öryggisgæzluna og i
lokin stendur þessi setning: ...
en cette saison la nuit n’existe
pas (á þessum árstima er engin
nótt). Þó ekkert sé að gerast, þá
er spenningur i loftinu og sú
frétt flýgur um loftiö, aö Pompi-
dou ætli að halda blaöamanna-
fund klukkan hálf eitt.
Nokkrir erlendir blaðamenn
hafa komið sér upp landhelgis-
merkinu og Alan Lidow frá
Hvita húsinu segist standa meö
Islandi i þessu ójafna striöi þess
við Stóra-Bretland.
Tvær sólir
á lofti
Arni Bergmann þýöir
aukablað Moggans fyrir
sovézkan vin sinn Vladimir og
nafni hans Gunnarsson,„kóket-
ar” við unga fegurðardis i
rauðum kjól.
Úti á hlaði sitja þau Sonja
Diego og Matthias ritstjóri og
fer vel á með þeim.
„Tvær sólir á lofti,” segir
Matthias. Blaðafulltrúi rikis-
stjórnarinnar gefur yfirlýsingu
um islenzk málefni, og þegar
hann er i miðju kafi, kemur
Helgi Agústsson upp i pontuna
til hans og truflar hann.
„Hvað er nú, má maðurinn
ekki tala i friði?” hugsa ég. Nei
og ekki aldeilis, þvi hann slær
botn i ræðu sina i skyndi og
vikur af sviöinu.
Eftir andartak er Hannes
aftur kominn i pontuna,
þrúgaöur af ábyrgöartilfinningu
og alvöru. Válegir atburðir hafa
skeö austur af tslandi. Floti
hennar hátignar Breta-
drottningar hefur ráðizt á
óvopnað varðskip og allar likur
á að varðskipið sé nær þvi að
sökkva. Hlaup og stökk i telex-
tækin og jafnvel fundur
Pompidous gleymist i irafárinu.
Sýningunni að
Ijúka
Sýningunni er að ljúka og
Frakklandsforseti gengur i
salinn, hann kemst þó ekki
lengra en rétt inn fyrir dyrnar,
en landar hans hafa stillt sér
upp við ræöupallinn og þar eru
flestar sjónvarpsmynda-
vélarnar. óánægjuóp fara um
salinn. Amerisku blaða-
mennirnir slá hring um Pompi-
dou og Frakkarnir standa
vonsviknir álengdar og heyra
ekki neitt. Þegar ég stend á
túninu fyrir utan listasafnið,
finn ég allt i einu, að raunveru-
lega hefur ekkert gerzt. Tveir
menn hafa setiö i nokkra
klukkutima og karpað um
heimsmálin án þess að komast
að nokkurri niðurstöðu. Miklu
sjónarspili er lokið og i flestum
andlitum má sjá vonbrigði,
mikil vonbrigði. b.
Er Helgi að reka Hannes úr pontunni?
lslandsvinur frá Hvita húsinu.
LJÓT ORÐ ÚR
PRESTS MUNNI
Kudolf Stolzenwald, Hellu,
skrifar:
„Ljótt var að heyra i séra
Sigurði Hauki Guöjónssyni i út-
varpsmessunni á sunnudaginn
var. Ræðan var eins og versta
æsingaræða úr pólitikinni. Þótt ég
fari nú ekki oft i kirkju og sé ekki
mikið guðrækinn, þykir mér
alltaf notalegt og gott að hlýða á
sunnudagsmessuna i útvarpinu
og vil helzt ekki missa af henni.
En svona ræður ætti enginn
prestur að flytja við messu,
heldur á öðrum véttvangi.
Séra Sigurður er að tala um
Ekki á móti

,, I lesendadálki blaðs
yðar, hinn 17. þ.m., er því
haldið fram, að heilbrigðis-
eftirlit Reykjavíkurborgar
hafi bannað starfsmönnum
Hótels Holts að hafa þar
höf uðverkjatöf lur fyrir
gesti.
Tekið skal fram, að heil-
brigðiseftirlitið hefur ekki
átt neinn þátt í banni þessu,
og er málið eftirlitinu alls
óviðkomandi
Þórhallur Halldórsson, fram-
kvæmdastj. heilbrigðiseftirl.
lygar stórveldanna, sem er að
mörgu leyti rétt, og væri gott, að
hann gæti lagað það. Sjálfur fer
hann með rangindi og lygar,
þegar hann segir, að bandariski
herinn hér hafi ekkert annað gert
en að taka meydóminn af islenzku
kvenfólki!
tslenzkt kvenfólk, hvað segið
þið um svona orð, sem prestur
flytur i útvarpsmessu til
þjóðarinnar ?
Mér finnst, að presturinn ætti
að fá áminningu og hana ræki-
lega.
Bandariski herinn hefur margt
annað gert hér en það eina, sem
presturinn minntist á.
Hann hefur oft og iðulega
bjargað mannslifum og það
islenzkum lifum, en þau eru e.t.v.
ekki neins virði eða hvað?
Herinn hefur ávallt verið
boðinn og búinn til hjálpar svo
sem við leitir að týndum flug-
vélum, sjúkraflug, hjálpar- og
björgunarstörf, svo sem i Vest-
mannaeyjum, auk margs annars,
sem allir landsmenn hljóta aö
vita”.