Vísir - 31.10.1975, Síða 2

2
VÍSIR. Föstudagur 31. október 1975
vfeœsm:
Fylgist þú með erlend-
um fréttum?
Guörún Agústsdóttir, afgreiðslu-
maður. Nei, það er litið sem ég
geri af þvi. En ef það er eitthvað
alveg sérstakt á ferðinni, þá geri
ég það.
Loftur Magnússon, sölumaður.
Svolitið. Ég hlusta þá á erlendar
fréttir i öllum fjölmiðlum, og
nokkuð jafnt. Ég tek engan sér-
stakan fjölmiðil framyfir annan.
Ingibjörg Sigurðardóttir, hús-
móðir og iþróttakennari. Já, já,
svolitið. Ekki vil ég þó segja að ég
hafi brennandi áhuga fyrir þeim.
Ég hlusta meira á innlendar
fréttir og vildi fá meira af þeim.
Oktavia Sigurðardóttir, liúsmóð-
ir. Já, i sjónvarpi. Ekki i blöðum
eða útvarpi. Nei, ég hef engan
sérstakan áhuga, en fylgist nú
samt með þeim i sjónvarpinu.
Justa Mortensen, húsmóðir. I
sjónvarpi og útvarpi já, en ekki
mikið f blöðunum. Ég hef áhuga
fyrir erlendum fréttum, og þar
sem ég er frá Færeyjum, þá vildi
ég gjarnan fá meira af fréttum
þaðan. Það er svo litið sem heyr-
ist þaðan i fréttunum.
Kristinn Eysteinsson, vélstjóri.
Já, já, talsvert. Ég hef áhuga fyr-
ir erlendum fréttum en ég tek þó
þær innlendu framyfir.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Með munninn fyr-
ir neðan nefið!
Guöjón V. Guðmundsson
skrifar:
Að leita
réttar sins
,,Skyldi nokkur trúa þvi að
óreyndu hversu geysierfitt það
er og nánast á stundum útilokað
að leita réttar sins i þessu landi,
sem þó gumar af lýðræðisást og
jafnrétti allra fyrir lögunum.
Staðreyndin sýnir manni
óþyrmilega aðrar hliðar i
þessum málum. Hjálpast þar að
bæði „kerfið” sjálft, sem sér
nægir til að gera hvern meðal-
mann ringlaðan og er þá vægt
tekið til orða, og einnig hitt og
ekki siður, að allt of margir
skussar starfa við framkvæmd
ýmissa mála. Til dæmis ætti
auðvitað að vera einhver há-
markstima sem dómkvaddir
menn hafa til að gefa upp álit
sitt á viðkomandi máli.
Ég undirritaður fékk til dæm-
is lán úr lifeyrissjóði rikis-
starfsmanna vegna kaupa á
húseign sem var þá að söluverð-
mæti rúmar sjö milljónir.
Lánsupphæðin var litlar þrjú
hundruð þúsundir króna. Til
þess að geta fengið þetta þurfti
ég að ganga i byggingarsam-
vinnufélag rikisstarfsmanna og
fá rikisábyrgð fyrir láninu. Það
sem þó er ef til vill fáránlegast i
öllu þessu er, að ég á sjálfur inni
i þessum sama lifeyrissjóði að
minnsta kosti þessa upphæð er
ég fékk lánaða ef ekki töluvert
hærri. Þennan sjóð gekk ég i af
frjálsum vilja en verð nú að
vera i honum hvort sem mér
likar betur eða verr, aðeins ef
ég hætti sem rikisstarfsmaður
fengi ég endurgreitt það sem ég
hefi lagt fram og sjóðsstjórnin
mundi ákveða vaxtagreiðslu
fyrir timabiliðog þá væntanlega
aðeins lágmarksvexti. Ekki
vantar nú það, nóg er af
spekingum og sprenglærðu fólki
sem starfar að öllum þessum
málum hverju nafni sem þau
nefnast. Það hefur skapað og
stjórnar „kerfinu”, en samt er
þetta eitt allsherjar bla-bla. Eða
er það einmitt vegna allra þess-
ara spekinga að þetta er svona?
Þaksaumurinn
hauslaus
1 upphafi þessa pistils minnt-
ist ég á að leita réttar sins.
Mig langar að segja frá ein-
mitt mjög táknrænu dæmi um
þetta. Fyrir rúmu ári keypti ég
húseign,. sem ekki er i frásögu
færandi. Fljótlega eftir að ég
tek við eigninni komu i ljós gall-
ar, til dæmis lekur með öllum
rúðum og þaksaumurinn er
hauslaus i tugatali og segir sig
sjálft hvaða afleiðingar það
hefur í för með sér. Ég nefni að-
eins þessi tvö atriði, en margt
fleira var að. Nú ég vildi auðvit-
að ekki una þessu og fór þvi til
lögfræðings og bað hann að
skrifa byggingameistaranum er
égkeyptiafogberafram þessar
kvartanir. Hann tók nú timann
sinn, sá náungi, þeir eru ekkert
allt of fljótir til þeir herrar
nema ef maður er svo heppinn
að eiga þá fyrir góða kunningja
Skúli Óiason skrifar:
Reykjavik, 25. 10. 1975.
„Danir mótmæla 200 milna
útfærslunni, en þessi mótmæli
eru ekki vegna hagsmuna græn-
lendinga og færeyinga, þar sem
ibúar þessara landa vilja út-
færslu hjá sér, en danir hafa átt
samleið með þjóðverjum, eins
og þeir hafi verið innlimaðir i
Stór-Þýskaland. Innlimun
Grænlands i Danmörku eftir
seinni heimsstyrjöldina, án
samþykkis ibúa Grænlands sem
voru lýstir allsleysingjar án til-
kalls til Grænlands, varð til þess
að portúgalir gátu sýnt fram á
hræsni dana i nýlendumálum,
en við þögðum þunnu hljóði.
Onnur „vinaþjóð” okkar
hefur heldur betur átt þátt i
efnahagserfiðleikum á Islandi.
Norðmenn nota oliugróða sinn,
til þess að undirbjóða fiskafurð-
eða geta boðið nóg fé fyrir unnið
verk. Hjá mér er um hvorugt að
ræða, þannig að ekki var von
um að.hratt væri farið af stað,
en eftir langa mæðu var bréfið
sent og svo var beðið annan eins
tima eftir svari. Það kom
aldrei, byggingameistarinn
taldi og telur ekkert vera
athugavert við frágang sinn á
nefndri húseign, það verður
maður að álita, en lágmarks-
mannasiðireruaðsvara slikum
bréfum einhverju orði.
Húsið liggur
undir skemmdum
Þá var næsta skrefið að biðja
fógetann að dómkveðja menn til
að meta hvort eitthvað væri að.
Liður nú langur timi. Þá loksins
komu þeir á staðinn og enn leið
timinn og mér vitanlega hefur
skýrsla þeirra ekki enn séð
dagsins ljós. Þessar linur eru
sem sé skrifaðar nú i lok októ-
ber. Það mun vera um ár siðan
ég fór af stað með þetta. Það
ætti að segja sig sjálft að húsið
liggur undir skemmdum, og þvi
lengur sem dregst að lagfæra
þessi atriði, þeim mun meira
skemmist. Finnst mönnum
virkilega hægt að liða vinnu-
brögð sem þessi? Ekki hef ég
hugsað mér að gefast upp þó
ógæfulega horfi, sem betur fer
skulda ég byggingameistaran-
um enn álitlega upphæð af
kaupverði og þá upphæð fær
hann ekki fyrr en eitthvað hefur
gerst i málinu.
Enda þótt ég sé aðeins örlitið
peð og standi i neðstu tröppum
þjóðfélagsstigans þá hef ég
munninn fyrir neðan nefið eins
og sagt er, og læt engan troða á
mér, að minnsta kosti ekki
átakalaust.
Það er þvimiður staðreynd að
ótrúlegur fjöldi fólks verður
fyrir svipuðu og ég hefi hér tal-
að um og þaðan af verra, og er
mál að iinni.
Það væri stórt skref i rétta átt
að stórefla neytendasamtökin
þannig að svið þeirra spannaði
yfir bókstaflega allt er lýtur að
verslun og viðskiptum. i eðli
sinu hljóta þau að eiga að gera
það.
Ég vil skora á. menn að gefa
þessu gaum.”
ir, svo að litlar likur eru á, að
kostnaðarverð fáist fyrir
sjávarafurðir á næstunni. Við
verðum þess vegna fyrst og
fremst að vara okkur á „vin-
um” okkar, þar sem efnahags-
legtsjálfstæði er undirstaða alls
sjálfstæðis.
Jafnframt verðum við að gera
okkur ljóst, að við getum ekki
átt samvinnu við nálæg orku-
veldi t.d. Noreg eða Bretland
um orkumál á Islandi. Orka frá
íslandi yrði aðeins vara-vara
skeifa, og allur samdráttur lenti
á útibúinu á Islandi. Hótun
breta um að halda ryðkláfunum
100 (voru 140fyrir 2 árum) á Is-
landsmiðum, þar til yfir lýkur,
er eins og óværa, sem smám 1
saman má losna við, en gæti þó
horfið vonum fyrr, en langvar-
andi orkusamningar við keppi-
nauta okkar i orkuframleiðslu,
gæti orðið banabiti okkar.”
Auglýsing einnar krónu
Aq sendi visur:
Snjall er snillingur mikill,
snýr hann á Ijóðsins vit.
Auglýsing einnar krónu
er áralangt púl og strit.
Röddin er rám og fögur,
reisn yfir stöfum Ijóðs.
Af kæti sem kvæðið vekur
klóra ég mig til blóðs.
Er ég um síðir sofna
og syng meður englaher,
má auglýsing Iðnaðarbankans
alein blasa við mér.