Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1940, Qupperneq 27

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Jón Magnússon:
Göngum vjer fra m!
Göngum vjer fram, þótt grýtt sje leið.
Gott er með þjer að stríða.
Þó að oss mæti þraut og neyð,
þurfum vjer ei að kvíða.
Þú barst þinn kross
á undan oss,
ástvinur þjáðra manna.
Vertu oss hjá,
því hvað má þá
hjörð þinni fögnuð banna?
Brautina dimmu bar vor þjóð
brennandi þorsta á tungu.
Aldir runnu með eld og blóð,
eggjar og þymar stungu.
Græðandi skein
á mannleg mein
miskunnar þinnar kraftur.
Þú gafst oss lind
og lausn frá synd,
ljómaði sólin aftur.
— Heimslán er valt sem hrökkvi strá,
hamingjan skjótt vill bresta.
Sæll er því hver, sem örugt á
ástvinarskjólið besta.
Hjálp þín er næst,
þá neyð er hæst.
Náðartíminn er hljóður.
Leysti vor bönd,
þín heilög hönd.
Hvar er vor þakkaróður?
Hef jum í dag til dýrðar þjer,
Drottinn vor, lofgjörð nýja.
Gjörum það fyr en ofseint er
undir þinn væng að flýja.
Gef að vor þjóð
ei missi móð,
mæti oss jelið þunga.
Helgist vort ráð.
Um lög og láð,
lofi þig sjerhver tunga!
Jón Magnússon.
t
419
spilað alla daga og altaf var ver
ið að senda menn upp á sjónar-
hóla til þess að gæta að hvort
skipið kæmi ekki. Stundum sýnd
ist sendimönnum þeir sjá til
skipsins, þó það reyndist missýn-
ingar. En þegar það flaug fyr-
ir að skipið væri að koma, þá
andvarpaði frú Þuríður yfir því
að nú yrði hún að missa af sín-
um ágætu gestum, og þá yrði
svo tómt og einmanalegt.
Hún hafði 8 vinnukonur og
alt eftir því.
Díana var lengi á leiðinni,
kom við á Austfjörðum og í
Granton. Þegar loks til Hafnar
kom, tóku bræður mínir á móti
okkur Sigurði á bólverkinu, þeir
Björn og Jón. Sigurður var í
Höfn þann eina vetur. Þeir óku
með okkur í vagni heim til „bróð-
ur“ á östervold. Jeg gleymi
aldrei mannfjöldanum og um-
ferðinni, hve mikið mjer fanst
til um þetta alt.
„Systir“ kom til dyra og bauð
mig velkomna. Og seinna kom
„bróðir“ heldur en ekki hýr og
glaður, og sló hendinni aftur
fyrir sig undir frakkalafið. Það
var siður hans, þegar vel lá á
honum.
Bræður mínir, Björn, Jón og
Sigurður, voru í Höfn þenna vet-
ur. Jeg heimsótti þá daglega á
Garði, og þeir komu til okkar á
östervold.
Þegar engir gestir voru, var
kyrlátt á heimili þeirra Jóns og
Ingibjargar. Þau sátu þá hjónin
bæði inni í hornherbergi íbúðar-
innar, sem var skrifstofa „bróð-
ur“, hann vif5 skrifborðið, sem
stóð undir hornglugganum, en
„systir“ sat við saumaborðið sitt,
sem var í horninu andspænis
húsbóndanum. Hún var ýmist að
hekla eða prjóna. Og jeg sat
hennar megin við skrifborðið.
Þannig leið „kvöldvakan" hjá
okkur á östervold. Þegar eigi
voru gestir borðuðum við inni í
skrifstofunni.
Islensk stúlka, Þóra að nafni
Pálsdóttir, var þjónustustúlka
eða ráðskona á heimilinu. Á
hverjum morgni kom danskur
þjónn til okkar, Hendriksen að
nafni. Hann hafði m. a. það á
hendi að annast um bækur hús-
t