Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1946, Blaðsíða 7
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
195
þetta rjett ágiskað um uppruna
Þórðar og dvalarstað þá eru mikl-
ar líkur til þess að hann hafi verið
tekinn af lífi við Trjebrúna, að
settum aukarjetti þó sá þingstaður
væri ekki í sýslu Þorsteins Sigurðs
sonar.
Bessastaðir í Fljótsdal voru að
vísu ekki heldur rjettur þingstað-
ur að dæma Þórð, ef hann hefir
átt heima í Helgustaðarhreppi, því
að Fljótsdalur fylgdi syðsta hluta
Múlasýslu, en hana hafði Bessi
Guðmundsson á Skriðuklaustri.
En sakborningar vorú venjulega
færðir sýslumanni, og dæmdi hann
þá á næsta þingstað. Sermilegast
er, að Þórður hafi dvaliát 1 Hnefils-
dal og átti hann þá stystu leið á af-
tökustað við Trjebrúna og mun það
r
hafa ráðið, er um gamlan og hrum-
an mann var að ræða. Eftir nútíma
skilningi á rjettarfari, og reyndar
þeirra tíma líka, hefir Þórður ver-
ið saklaus af lífi tekinn, og ekki sá
eini. Og þegar þetta er saklaus
maður, sem verður fyrir þessum
hörmulegu örlögum og frændmarg
ur að góðu fólki, þá skilst það, að
haglega og fallega hafi verið búið
um legstað hans.
Rósin og döggin
Einu sinni sagöi rósin — jeg-
ursta blómið í garðinum — við
hina nýjöllnu dögg:
■— Jeg er svo lítillát að leyja þjer
að skreyta þig með hinum hreina,
rauða lit míjium. En hvernig stend
ur á því að þú metur það svo lítils?
Þjer er alveg sama þótt þú takir á
þig lit annara blóma. Svo Ijettúð-
ug ertu, að þú ert gul á sóleyjunni,
hvít á baldursbráinni og blá á jjól-
unni. Þú ert jafn vel svo ósvíjin
að taka á þig græna lit töðunnar
og hvaða illgresis sem er.
— Fagra rós, svaraði döggin, þú
mátt ekki ætla að jeg kunni ekki
að meta jegurð þína, eða að jeg
sje vanþakklát. En það hœjði eigi
að jeg væri með þínum fagra lit,
er jeg heimsœki önnur, óæðri blóm
eða grasið á grundunum. Jeg sem
ven mig að siðum þeirra, er jeg um-
gengst, og haga klæðaburði mínum
eftir því.
Hörundsflúr.
HAFIÐ þjer ekki tekið eítir því,
að margir sjómenn hafa látið marka
mynd af akkeri í hörund sitt, á hend-
ur eða handleggi. Þjer haldið máske
að það sje aðeins tákn þess að þeir
sje sjómenn? Ónei, annað liggur til
grundvallar. Akkerið er tákn vonar-
innar og það á að vera sjómönnun-
um til verndar gegn öllum hættum.
I
i