Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1947, Blaðsíða 3

LESBÓIC MORGUNBLAÐSINS
3*3
fyrirmynd og hefir auk þess sannað
oss ódauðleikann með því að brjóta af
sjer bönd húms og heljar. Vjer þráum
að finna leið til þess að lifa í sátt og
samlyndi við alla menn. Kristur segir:
„Jeg stend við dyrnar og kný á“- dyr
hjarta þíns, dyrnar að hjörtum þjóö-
höföingjanna og þjóðanna sem til
skamms tíma hafa barist á banaspjót.
„Minn frið boða jeg yður“. Það
sem spámaöurinn sá í anda á löngu
liðnum tímum hefir rœst.
Hann kemur, enn á þessum jólum,
til aö benda oss á þá þroskaleið sem
oss ber að ganga. Það er sama vegferð
in og fyrstu lœrisveinar hans gengu,
og svo allir síöar sem hafa boðið hon
um búsetu í hjarta sínu. Fyrstu vik-
urnar og mánuðina stóðu lœrisveinar
hans orðlausir af undrun frammi fyrir
verkum hans; hann var þeim undra-
ráögjafinn, hetjan. En brátt fœrðust
þeir nær honum, undraráðgjafinn og
hetjan, hurfu á bak við hinn besta
bróður og vin. Loks er hann spurði
þá: Hvern segið þjer mig vera, kom
aðeins eitt svar af allra munni: ,,Þú
ert Kristur, sonur hins lifandi Guðs“.
Kristur getur ekki veriö sannleiks-
elskandi sálum aöeins undraráðgjafi
eða kennari til lengdar Á jólunum
heyrum vjer hann knýja á og spyrj-
um: Hver er maðurinn? En svo fram
arlega sem vjer bjóðum honum inn, og
biöjum hann aö dvelja með oss, mun
svarið viö spurningu vorri koma af
sjálfu sjer, bergmál af vitnisburði kyn
slóðanna, staðfest af eigin reynslu-
„Sonur Guðs ertu með sanni
sonur Guös, Jesú minn,
son Guðs, syndugum manni
sonararf skenktir þinn “
Gleöileg jóll
ÞAÐ er mælt að feúther hafi byrjað
á því að skreyta heimili sitt með
grenitrje á jólunum. Þetta var á
öndverðri 16. öld og síðan breiddist
siður þessi út um öll lönd.
En þó er mikið eldri sagan um
það hvernig grenitrjeð varð imynd
Jesú-barnsins. Hún er frá þeim
tíma er St. Winfred (Bonifasiús) fór
frá Englandi til Þýskalands að
kristna heiðingjana þar á 8. öld. —
Sagan er þannig sögð:
Það er skammdegiskvöld. Á háum
hól stendur stór eik (þrumueikin,
sem helguð var guðinufn Þór)- Bál
hefur verið kveikt undir eikinni og
hjá því stendur blótstallur. Rauðar
logatungur leika um hann. Um-
hverfis standa hvítklæddir hermenn,
konur og böm. Hjá blótstallinum
stendui* goðinn og hjá honum krýp-
ur barn. Þessu barni á ao fórna Þór.
Þá ber Bonifasius þar cð. Hann
bar krossmerki hátt og hinum fell-
ust liendur. Hann bjargaði hinu
dauða dæmda barni. Hann boðaði
hinum heiðnu mönnum fagnaðarer-
indi Krists, og að hann vildi þjón-
ustu heldur en fórn.
Skammt þar frá stóð fagurgrænt
grenitrje upp úr snjónum og toppur
þess benti til himins.
„Sjáið hjer“, mælti trúboðinn og
benti á grenitrjeð, „hjer er hið lif-
andi trje, sem aldrei hefur verið
saurgað með blóði. Látum það vera
tákn hins nýja siðar. Sjáið hvernig
það bendir til himna- Við skulum
kalla það trje Jesúbarnsins. Höggvið
það upp og flytjið það heim í höll
foringjans, því að á þessari nóttu ef
yður frelsari fæddur, sem er Hvíta-
Kristur. Aldrei framar skuluð þjer
fara út í skóginn til að halda þar
blóthátíð. Þjer skuluð halda hátíð
f^eima hjá yður með fögnuði og gleði
söngvum og velvild til allra manna“.
önnur saga er líka um uppruna
jólatrjesins:
Það voru einu sinni lítil grenitrje
og þau grjetu út af því að þurfa að
standa inni í dimmum skóginum, þeg
ar vinir þeirra, fuglarnir, voru flogn-
ir til hinna suðlægu landa. Kaldur
norðanvindurinn heyrði raunatölur
þeirra og sagði Jesúbarninu í Betle-
hem frá. Og lífsins herra, sem vill
að öllum líði vel, gerði grenitrjánum
boð og sagði að ef þau vildi verða
glöð, þá ætti þau að gera eitthvert
góðverk. Grenitrjen hlustuðu á skila-
% boðin og svo breiddu þau út greinar
sínar til að skýla lággróðrinum, sem
óx við fætur þeirra- — Vindurinn
sagði þá Jesú frá þvi, hvað litlu
grenitrjen hefði gert. Hann fór þá til
þeirra og blessaði þau. — Og hann
hengdi gjafir til barnanna á greinar
þeirra og sagði að þau skyldi hjeðan
í frá gleðja börnin á jólunum.