Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1947, Blaðsíða 23

LESBÓK MORGUNBLA ÐSTNS
403
Jón hlyti að vera dauður og sjálfsagt
allur marinn sundur. Væri það á-
byrgðarhluti fyrir þá að vanhelga
jólahátíðina með þessari vinnu. Urðu
um þetta all-miklar umræður og voru
menn ekki á eitt sáttir. Þó. fór svo
að lokum að mennirnf. k >mu sjer
saman um það að þeir skyldu halda
áfram þar til þeir fyndu Jón, lífs
eða liðinn, jafnvel þó þeir þyrftu að
vinna alla nóttina og fram á jóladag.
Munu þeir Baldvin og Friðlaugur
mestan þátt hafa átt í því að haldið
var áfram. Sagði Friðlaugur.að eng-
um heimilismanni á Hafralæk mundi
koma dúr á auga um jólin ef Jón sæti
niðri í brunninum um hátíðina.
Leið nú fram á kvöldið og var unn-
ið af hinu mesta kappi.
Þegar búið var að grafa um þrjár
mannhæðir niður í brunninn komu
menn að allstórri hellu, sem lá flöt.
Þegar búið var að lyfta henni upp
kom í ijós höfuðið og herðarnar á
Jóni og sáu menn þá, að hann var lif-
andi. Glaðnaði þá heldur yfir björg-
unarmönnum. En þeir sem hugminstir
voru, gengu frá verki og treystu sjer
ekki að horfa upp á það, þegar Jón
yrði tekinn allur marinn og limlest-
ur upp úr grjótinu. En það töldu þeir
áreiðanlegt að hann mundi vera, jafn-
vel þó hann væri með lífsmarki. Yrtu
menn nú á Jón og var hann málhress.
Var nú farið að losa grjótið, sem var
meðfram honum og gekk það seint,
því nú þurfti að hafa alla varasemi,
svo ekki hlytust meiðsli af fyrir hann.
Lá grjót og mold alstaðar að líkaman-
um, nema að framanverðu, þar var
autt rúm á litlum parti, svo hann
hafði getað andað. En þegar kalda loft
ið kom að honum setti að honum
skjálfta mikinn. Tók þá Baldvin spiri-
tus, sem hann hafði haft með sjer í
flösku og gaf honum að súpa á. Gerði
Baldvin það á 10 mínútna fresti á
meðan mennirnir voru að losa
grjótið frá Jóni, sem tók alllangan
tíma. Og gekk fullerfiðlega að halda
hita á honum á þennan hátt. Enda
kom það í ljós að Jón hafði annan
fótinn í vatni upp undir hnje.
Þegar loks var búið að losa alt
grjótið frá Jóni kom það í ljós að
hann var alveg óbpotinn, en allmikið
marinr. á handleggjum og á he. ðum.
Var nú Jón dreginn upp úr brunnin-
um og gengu tveir menn undir hon-
um inn í baðstofu. Var hann síðan
háttaður niður í rúm og gefinn heitur
drykkur. Var klukkan átta um kvöld-
ið þegar Jón kom inn og var þá búinn
að vera hátt á sjöunda klukkutíma
niðri í brunninum. Var Jón við rúmið
einn eða tvo daga, en fór svo á fætur
og gerði verk sín, en stirður var hann
alllengi á eftir.
Sagði Jón svo frá að þegar hann
hefði verið kominn niður undir vatn-
ið í brunninum hefði hann stigið á
stein einn í brunninum og hefði hann
losnað og svo hver af öðrum. Hjelt
Jón sjer þá uppi á reipinu. En þegar
brunnurinn fór að hrynja ofan við
hann misti hann handfesti af reipinu
og hrapaði þá eitthvað niður, en þó
ekki langt, því brunnurinn var þá all-
ur kominn saman neðan við hann.
Sat Jón nokkurn veginn eins og þeg-
ar maður situr á stól, nema bolurinn
hallaðist fram og fanst honum mikill
þungi hvíla á herðunum á sjer. Og
kulda lagði um hann, því eins og áður
var sagt, var annar fóturinn í vatni,
sem var ískalt uppsprettuvatn. Sagð-
ist Jón fyrst hafa búist við dauða sín-
um, því vonlaust þótti honum að hægt
yrði að grafa brunninn upp nema á
svo löngum tíma. Óttaðist hann að
hann mundi kafna, því fremur var
honum erfitt um andardráttinn, eða
þá hitt að þunginn sem hvíldi á herð-
um hans mundi kremja sig. En þegar
hann 'hefði heyrt til mannanna fyrir
ofan sig, þegar þeir voru að grafa
brunninn upp, hefði lifnað von hjá
sjer að hann slyppi lifandi úr þessari
hættu. Þó hefði sú von verið fremur
veik fyrstu kviðuna, því hann bjóst
við að þeir mundu ekki endast. til að
halda svo lengi áfram, og ekki síst
þegar jólanóttin fór í hönd. En þegar
hann heyrði hávaðan nálgast hefði
vonin o.ðio ste.kari.
Ekki leið langur tími þar til Jón
var alveg jafngóður af brunnferðinni,
enda \cu na 'n hraustur maður og
terkhvggður. Lifð: hann lengi eftir
þetta og varð aldraður maður.
Jóhannes Friölaugsson
frá Fjalli.
r —---------------r- -
Ertu fús aö gleyma því hvaö þú
hefur gert fyrir aöra, en hugsa aöeins
um þaö, sem aörir hafa gert fyrir þig?
Viltu minnast þess aö þú átt engar
kröfur til heimsins, en heimurinn stór
ar lcröfur til þín ?
Viltu leggja á Hilluna þaö sem þú
kallar rjettindi þín, en hugsa aöeins
um þaö aö gera skyldu þina og þó
heldur meira?
Ertu fús aö viöurkenr.a aö aörir
hafa sömu rjcttindi í þessum heimi og
þú?
Ertu fús aö viöurkenna aö þú ert
ekki fœddur í þennan heim til þess aö
hafa mikiö upp úr lífinu, heldur til
þess aö gera mikiö fyrir lífiö?
Ertu fús að hœtta að fjargviðrast
út af því hvað heimurinn sje vondur,
en reyna að sá nokkrum gleöifrœkorn-
um meöal náunga þinna?
Ef þú getur meö góöri samvisku
svarað öllum þessum spurningum ját-
andi, þá eignast þú gleöileg jól.