Lesbók Morgunblaðsins - 20.05.1953, Blaðsíða 24
310
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Frá landsfundinum
Skipulagsnefnd landsfundar Sjálfstæðisflokksins. hafði til meðferðar skiplagsmál flokksins og starf. —
(Pétur Thomsen hefir tekið ljósm., nema myndina á bls. 298, er Ól. K. Magnússon tók).
Hrun og niðurfall penings alls stað-
ar, svo færleikar dóu þegar á jól-
um. Ekki varð vitjað kirkna vegna
ófærðar, hvorki af prestum né
sóknarfólki. Naumlega varð kom-
izt fram á milli fjárhúsa og bæa.
Sums staðar fennti fjárhúsin svo,
að þau fundust eigi. Fennti hundrað
hesta á Kjalarnesi, en 153 færleik-
ar feliu undir Eyafjöllum, en 7
einir lifðu eftir í Skálholti. 1200
kúa horfellu eða voru afskornar
frá Borgarfirði austur að Rangá.
Hesta kaffennti á sléttum velli, en
bæði þeir og sauðfé átu tré og torf-
veggi. Hafís kom á þorra og lá all-
an veturinn og fram nær að Jóns-
messu“.
1639. Bauluhaust. Vegna frosta og
norðan kulda, varð nær engin
grasspretta um sumarið og urðu
menn að lóga nautgripum sínum
um haustið vegna heyleysis.
1648. Rolluvetur, “mjög harður með
fjárfelli og ísalögum, kom á mán-
uði fyrir vetur, harðnaði um jól
og varaði til annars dags Hvíta-
sunnu. Um Þorláksmessu (18. júlí)
voru tún eigi alls staðcir uppleyst
af snjóum", fyrir no^ðan og austan.
— Þessi vetur var einnig nefndur
Glerungsvetur.
1697. Vatnsleysuvetur, þvi að vatn
hvarf fyrir frostum um land og
„höfðu margir þar af þungar þraut-
ir“.
Það væri ekkert á móti því að þessi
nafngiftasiður heldist, og væri þá jafnt
minnzt hinna góðu áranna, sem hinna
illu, eða árstíðirnar kenndar við hina
merkustu atburði, er þá skeðu. Hvað
mundu menn t. d. vilja kalla þennan
seinasta vetur, er -var fádæma mildur
um land allt? Hann ætti það skilið að
eiga gott og fagurt nafn í sögu þjóð-
arinnar, og mál til komið að vér förum
að minnast björtu stundanna ekki siður
en hinna dimmu.
>——-
SPAKMÆLI:
Sá, sem fer illa með tímann, er
venjulega sá fyrsti að kvarta yfir því,
hvað tíminn er stuttur.
FÖÐURSYSTIR
JÓNASAR SKÁLDS
Þegar Bogi Benediktsson fró Hrapps-
ey var í Hólaskóla, var hann stundum
í jólaleyfinu á vetrum hjá séra Pétri
Péturssyni á Miklabæ, eða Vigfúsi
Scheving sýslumanni á Víðivöllum. Var
þá uppeldisstúlka hjá sýslumanni,
Anna Þorsteinsdóttir, föðursystir Jón-
asar skálds Hallgrímssonar, og felldu
þau Bogi hugi saman og trúlofuðust.
En séra Stefán Þorsteinsson ó Völlum,
bróðir Önnu, segir í ættartölum sín-
um, að Bogi hafi „ekki fengið þess
ráðið fyrir sínum“ að kvongast Önnu,
hafi hún þótt fátæk. Var hún friðleiks-
stúlka og gjörfuleg og vildi Ari læknir
Arason á Flugumýri einnig fá hennar,
en hún giftist síðar séra Magnúsi í
Steinnesi, syni Árna biskups Þórarins-
sonar (Hannes Þorst.)
—.