Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1961, Blaðsíða 13
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
641
■ -'y
Mennirnir standa berfættir á rauðglóandi steinunum.
þá. Nú var gerð röð af þessum
stokkum á gryfjubotninum og
nokkrum hnullungum raðað þar
ofan á. Svo var hlaðinn timbur-
köstur, sem náði sex fet upp úr
gröfinni, og þar á ofan voru svo
lagðir hnullungar.
Henry tjáði okkur að það yrði
að kveikja í kestinum nákvæm-
lega átta klukkustundum áður en
eldgangan byrjaði. Nú höfðu eld-
vaðendur ákveðið að gangan
skyldi hefjast um hádegi næsta
dag, og því skyldi kveikt í kestin-
um nokkru fyrir sólarupprás.
Við gistum þessa nótt hjá
höfðingjanum. Henry kom og
vakti okkur klukkan þrjú um
nóttina. í svefnrofunum og kol-
svarta myrkri stauluðumst við út
að „lovo“. Þar voru þrír menn
fyrir með pálmablys í höndum.
Þegar hinn rétti tími var kom-
inn, stungu þeir blysunum niður
með grafarbarminum til þess að
kveikja í sprekum, sem voru
neðst í gröfinni. Brátt kviknaði
þar eldur og teygðust logarnir
upp í gegnum köstinn svo að inn-
an skamms stóð hann í björtu
báli. Glóandi neistar þutu upp í
loftið og innan stundar fóru
steinarnir að springa af hita.
Kváðu þá við smellir eins og
skammbyssuskot og flísar úr
steinunum þeyttust upp á bakk-
ana.
Við horfðum á þetta góða stund,
eða þar til birta fór af degi. Þá
fórum við heim aftur og lögðumst
til hvíldar.
Fimm klukkustundum seinna
komum við aftur út að gröfinni og
þá logaði eldurinn enn glatt, en
mikið af timbrinu var þá orðið að
ösku og steinarnir höfðu sigið svo
niður, að þeir voru neðan við
grafarbakkana. En á milli þeirra
sáust logar og glóð undir niðri, og
þegar nýum timburstokkum var
nú kastað ofan á steinana, kvikn-
aði óðar í þeim.
Við settumst í grasi gróna
brekku skammt frá gröfinni, og
rétt fyrir hádegi hófst athöfnin.
Hópur manna kom frá þorpinu.
Fremstir gengu höfðinginn og
prestur þeirra. Þeir gengu þögul-
ir að gröfinni. Allir voru þeir í
símim venjulegu búningum — í
síðum pilsum, gerðum úr alla
vega litum pandanus-blöðum. Yf-
ir sér höfðu þeir svartar og hvít-
ar kápur, gerðar úr berki. Um
hálsinn höfðu þeir blómsveig og
sveig af pandanus-blöðum um