Lesbók Morgunblaðsins - 31.12.1961, Blaðsíða 24

m
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
BRIDGE
A K G 9 6
4
V 7 6 2
♦ 6 4
«864
A 8 2
V 9 4
♦ D 8 7 5 S
A Á K G 2
N
V A
S
A A 10 3
V A 5
♦ K G 10
9 2
* 10 9 3
* D 7 5
V K D G 10 8 3
* Á
* D 7 5
S sagði 4 hjörtu. V. sló út S6. Ef A
spilar rétt, þá er sögnb töpuð- En
hvernig á hann að fara að því?
IMeistar
Heimili án bóka er eins og sálarlaus
líkami.
★
Áður en eg var svo gamall að eg
færi í skóla, rann mér sárt til rifja
hve illa var farið með skepnurnar, og
þjáningar þeirra- Þe^s vegna fannst
mér það undarlegt, að mér skyldi að-
eins kennt að biðja fyrir mönnum.
Þess vegna var það, að þá er móðir
mín hafði hlustað á kveldbænir mínar
og boðið mér góða nótt, þá hafði eg
yfir bæn, sem kom frá eigin brjósti:
„Góði guð, vemdaðu allar skepnur
æm anda draga, forðaðu þeim frá öllu
illu og íofaðu þeim að sofa í friði og
ró“. (Albert Schweitzer).
★
Það er meiri sæmd að eiga heiður
skilið, heldur en að njóta hans.
Langlífi arfgengt.
Þorsteinn Steingrímsson í Kerling-
ardal, bróðir séra Jóns Steingrímsson-
ar, var kvæntur Guðriði dóttur Bjarna
Nikulásonar sýslumanns í Skaftafells
þingi. Sonur þeirra var Bjami amt-
maður. Segja fróðir menn að Bjarni
Nikulásson muni hafa verið fæddur
JÓLASVEINALEIKUR í Grænuborg. Leikendur eru bömin þar og þau eru
með allskonar hljóðfæri svo sem blikkfötu, pott, steikarpönnu og tómar dósir.
— Nú eru hinir reglulegu Jólasveinar farnir að tínast á brott aftur og sá
seinasti fer á Þrettándanum. Þá eru jólin að fullu liðin. — En áttunda dag
jóla, nýársdag, flytja álfar búferlum. Og þá ómar loftið af kveðjum:
— ÞÖKK FYRIR GAMLA ÁRIÐ! GLEÐILEGT NÝTT ÁR!
1670, en hann dó 1764. Hafa margir
náð háum aldri af kyni Bjarna. Sam-
anlagður aldur hans, Guðríðar dótt-
ur hans og Bjarna amtmanns, er tal-
inn vera full 200 ár. (Tímarit Bók-
menntafél.)
Köld barnssæng.
Gísli Konráðsson segir frá því, að
veturinn 1848 hafi skip úr Trékyllis-
vík farið í hákarlalegu. Voru á því
4 karlmenn og tvær konur. Þegar
skipið var komið í legu tók önnur
konan jóðsótt og ól stúlkubarn. Hin
konan sat yfir henni, en formaður
fór úr loðinni skinnpeysu og vafði
um bamið og aðrar vöfðu að því
treflum. Var svo haldið í land, en
þoka var á og voru þeir lengi að
villast. Þó lifði bamið.
Safnari.
Sveinn Pálsson læknir segir frá
því að hann kom að Hnappavöllum
í Öræfum. Þar bjó þá sá bóndi er
Sigurður hét Magnússon og var 74
ára að aldri. Frá æsku hafði hann
safnað rithöndum manna, völu úr
hverju landdýri, kvörnum úr hverjum
fiski og væng af hverjum fugli.
Frá Þorleifi á Háeyri.
Séra Eggert Sigfússon á Vogsósum
segir þessa sögu: Haustið 1868 var
eg að tala við Þorleif á hlaðmu á
Háeyri. Kemur þá maður þangað til
okkar og segist vilja hafa skipti á
smjöri og tólg. Þorleifur kvaðst vilja
skipta við hann þannig, að hannfengi
eitt pund af smjöri fyrir eitt pund
af tólg. Segir þá maðurinn: „Haldið
þér að eg hafi ábata á þessu?“ „Nei“,
segir Þorleifur, „eg held þér hafið
skaða á því, en þér eruð sjálfráður
um þetta“. Maðurinn labbaði þegjandi
í burtu.
o o
v H É R lýkur 36., árgangi Les- '))
bókar og þar meö lœt ég af (j3
ritstjórn hennar. j)
ÁRNl ÓLA. ^
1