Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1962, Blaðsíða 11

armeli
HAFNARFIR
Ung-frú Riek (fremst á myndinni, á-
samt móður Miriam, príorinnu, systur
Veronicu og systur Josepha, undir-
príorinnu í kapellu klaustursins. Eng-
inn utan klaustursins fær að
stíga þar fæti sínum, en Ijósmynd-
ari Mbl. Ól.K.M. tók myndina inn um
rimlana, sem skilja sæti nunnanna
frá kórnum.
NAPÓLEON
kom herinn til Vilna, en þar var hvorki
mat né hvíld að fá. Það, sem eftir var
af hinum sundraða hóp hélt áfram í átt
dna til Kovno og þar bætti það gráu ofan
á svart, að hermennirnir fengu tauga-
veiki. Það voru draugar í mannsmynd,
en ekki hermenn, sem héldu vestur yfir
Njemen, eftir að hafa gengið um 12
hundruð kílómetra leið frá Moskvu á
rúmum 50 dögum. Marskálkarnir Ney
og Murat, sem Napóleon hafði falið yfir-
stjórn hersins, höfðu aðeins stjórn á 5
þús. mönnum. Aðrir sem komizt höfðu
lífs af, voru hlaupnir á brott. Kósakk-
arnir veittu þessum leifum hersins eftir-
för yf-ir Njemen.
Fyrir utan miennina 5 þús., sem enn
voru undir stjórn marskálkanna kom-
ust um 50 þús. menn af aðalhernum
lífs af, en 100 þús. af varahernum.
Napóleon keisari kom til Parísar 19.
des. Hann treysti því, að Prússar og
Þjóðverjar skærust ekki úr leik, og
þrátt fyrir hið hræðilega mannfall, taldi
keisarinn, að honum tæikist að safna
saman 1'50 þús. manna liði á skömmum
tíma og brjóta á bak aftur her Rússa,
sem einnig hafði orðið fyrir mikium
skakkaföllum. Þetta brást.
Hershöfðinginn ósigrandi, keisari
Frakklands, hafði beðið ósigur. Það
er erfitt að gera sér grein fyrir, hve
miklu róti feigðarför hins mikla hers
kom á hugi manna í Evrópu. En orð-
stir Napóleons beið mikinn hnekki og
sigurganga hans var stöðvuð.
Sólrún Jensdóttir
t kki álls fyrir löngu fréttum við,
'* að ung, hollenzk stúlka hefði
komið til landsins í því skyni að ganga
í Karmelítaklaustrið í Hafnarfirði. Hún
stóð hér við í notokra daga til að kynn-
ast örlítið landinu, þar sem hún hyggst
starfa í kyrrð og ró innan þykkra klaust
ursmúranna til ævikvölds.
Rúmum mánuði eftir að ungfrú Riek,
en það er nafn stúlkunnar, gekk inn, í
klaustrið, gengu blaðamaður og ljós-
myndari Morgunblaðsins inn um sömu
dyrnar, þó aðeins til stuttrar dvalar.
Þetta var 28. nóvember síðastliðinn, um
morguninn hafði fallið snjór og jörð
alhvít orðin.
★
Blaðamennskan hefur margar hliðar,
það sannaðist þennan dag. Klukkan þrjú
sátum við í hrókasamræðum við nokkr-
ar glæsilega klæddar sýningarstúlkur og
tókum af þeim myndir í einu musteri
skemtanalífsins í borginni. Klukkustund
síðar vorum við stödd í musteri einfald
lei'kans, þar sem allt glys og prjál er
lagt til hliðar, og töluðum við stúltou,
sem hafði kosið sér brúna kuflinn, og
afneitað öllu, sem í daglegu tali er kall-
að lífsins gæði.
★
Samtalið fór fram gegnum tvöfalda
rimla. Svart tjald var fyrir rimlunum,
þegar við komum, en var fljótíega dreg-
ið til hliðar og í ljós komu príorinna
kiaustursins, móðir Miriam og ungfrú
Riek. Hún var klædd svörtum búningi,
sem hún ber í háltft ár, þá verður hún
íklædd brúnum klausturbúningi, en
reyns-l'UtHni hennar er rúm 4 ár.
★
— Okkur leikur forvitni á að vita,
hvens vegna þér kusuð að ganga í
klaustur á íslandi en ekki í föðurlandi
yðar, Hollandi? spurðum við ungfrú
Riek í fyrstu.
— Þegar ég hafði ákveðið að gerast
nunna, sagði ungfrú Riek, kaus ég held
ur að starfa í einhverju landinu, þar
sem klaustur er fulltrúi kaþólskrar
kirkju. ísland varð fyrir valinu.
Rödd hennar var lág en skær og
hæfði vel hinu kyrrláta umhverfi, hún
var svipbjört og hæg í fasi ag andaði
friði atf henni.
— Ég kom hingað fyrir rúmum mán-
uði í fylgd með systur minni, sem er
gift í Hollandi. Hún er nú farin þang-
að aftur.
— Eruð þér úr stórri fjölskyldu?
— Við vorum átta systkinin, en tvö
þeirra eru nú dáin.
— Hafa fleiri úr fjölskyldu yðar geng
ið sömu braut og þér hafið valið?
— Ein systir mín er í klaustri í Hol-
landi.
— Við höfum frétt að þér séuð ný-
komnar frá Nýju Gíneu. Hvað viljið
þér segja um starf yðar þar?
— Bg var á Nýju Gíneu í sex ár og
vann þar við barnaskóla í Merauke,
sem er borg norðaustan á Fuglshöfði
reiðsluna og þvottinn. Sbólinn var fjrrlr
hina innfæddu, Papúana, og í honum
voru 400 drengir á aldrinum 7-16 ára.
Stúlkur og drengir ganga ekki í sama
skóla.
Ég get ekki sagt að krakkarnir hafi
verið vel siðaðir, enda standa Papúarnir
á lágu menningarstigi. Börnunum var
kennt ýmislegt í skólanum, bæði sér
til gagns og yndisauka. Til að mynda
var 32 manna trommuhljómsveit í skól-
anum, sem lék oft af öllum lífs og
sálarkrötftum.
— Hvernig er heilsufarið í landinu?
— Ekki upp á það bezta. Ég hef að
vísu engar skýrslur í höndunum um
heil-sufarið, en ég held að nærri þriðja
hvert barn sem fæðist deyi kornunigt.
Barnadauðinn er mun meiri inni á eyj-
unni en við strendurnar.
— Hvað viljið þér segja um af-
stöðu íbúa Nýju Gíneu til Indónesa?
— Mér virðist Nýju-Gíneumenn mun
hliðhollari Hollendingum en Indónesum,
m.a. fóru þeir á sínum tima þess á
leit við hollenzku stjórnina að hún
sendi skip undir hollenzka fánanum til
eyjarinnar, sem beita mætti gegn Indó-
nesum. — En nú eru allir Hollendin-gar
farnir frá Nýju-Gíneu, eins og kunnugt
er, nema nunnur og prestar.
★
— Það er ef til vill of snemmt að
spyrja yður, hvernig þér kunnið við
klausturlífið? spyrj'Um við ungfrú Riek
að lokum.
— É'g kann vel við mig hérna, svar-
aði hún hreinskilnislega, þó segja meigi
að lífið sé mjög ólíkt því og við eigum
að venjast utan klausturveggjanna.
— Fylgist þér nokkuð með því sem
á sér stað úti, svo sem eins og veðrinu?
— Ég veit að það snjóaði í dag, ég sá
litla krakka leika sér með snjóbolta
hérna fyrir utan.
Halldóra Gunnarsdóttir
SMÆLKI
„Guð minn góður, hvað kom fyrir
höfuðið á þér, það sést varla í það fyrir
umbúðum?"
„Það beit mig mýfluga.“
„Það ætti nú ekki að þurfa að binda
um allt höfuðið á þér vegna einnar
mýflugu."
„Nei, en bróðir minn drap hana með
skótflu.“
------★------
„Hver er þessi aumkunarverði maður
þarna í fjórðu röðinni, sem hristir höf-
uðið í hvert skipti, sem hann lítur á
mig?“ spurði brúðguminn, á meðan á
giftingarathöfninni stóð. „Kærðu þig
kollóttan um hann“, svaraði brúðurin
hress í bragði, „þetta er bara fyrri
maðurinn minn.“
------★------
Þreyttur og leiður kallaði Arabahöfð-
inginn fyrir sig konur sínar. Þegar þær
stóðu frammi fyrir honum í röðum,
sagði hann: „Ég þarf að gera játningu.
Ég elska annað kvennabúr.“
------★-------
Á verkalýðsfundi í ríkisverksmiðju í
Austur-Þýzkalandi, sagði eftirlitsmaður-
inn: „Og það er rétt að skjóta því að
félögum okkar í mötuneytinu, að nota
meira hugmyndaflug vic samningu mat-
seðlanna". „Meira hugmyndaflug? sagði
einn áheyrenda, „þeir hafa nú þegar
kallað sömu gömlu súpuna 6 mismun-
andi nöfnum“.
------★------
í rifrildi við konu sína sagði Bjarni
í bræði sinni: „Mér þætti gaman að vita
hvers vegna kvenfólk er jafn heimskt
og það er fallegt.“
„Það get ég sagt þér, elskan“, sagði
frúin. „Við erum fallegar til þess að
þið elskið okkur og heimskar til þess að
við getum elskað ykkur.“
— nei, ég var ekiki kennari heldiur
ráðskona og fékkst aðallega við mat-
LESBÓK LIORGUNBLAÐSINS 35
33. tölublað 1963