Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.1962, Blaðsíða 22

Séra Einar Sigurðsson var einn
mætasti kennimaður, sem ís-
lenzka kirkjan hefir átt og eitt hið bezta
og mikilvirkasta skáld sinnar tíðar.
Hann var kominn af merku fólki, en
það átti, eins og fleiri, við mikla fátækt
að búa. Faðir Einars, séra Sigurður Þor-
steinsson, varð að gerast hálfgerður út-
legðarprestur í Grímsey, um 10 ára
skeið, gegn því, að þessi gáfaði og efni-
legi sonur hans fengi lærdóm í Hóla-
skóla. — Séra Einar kvæntist 19 ára
að aldri og varð prestur á ýmsum stöð-
um fyrir norðan og austan. Hann missti
konu sína, eftir 10 ára hjúskap, höfðu
þau eignazt átta börn, en aðeins þrjú
þeirra lifðu. Þá átti séra Einar bágt, því
bæði steðjaði að honum konumissirinn
og fátækt. En Guð uppvakti góða menn,
sem útveguðu honum aðra konu í stað-
inn, og með henni átti hann tíu börn.
Sex synir séra Einars urðu prestar og
fjórar dætur hans urðu prestskonur.
Með síðari konu sinni lifði hann í far-
sælu hjónabandi í 57 ár, en alls var
hann þjónandi prestur í 69 ár.
Hagur séra Einars vænkaðist til stórra
muna, eftir að sonur hans, Oddur, var
orðinn biskup í Skálholti, því séra Odd-
ur var jafnt ættrækinn sem hann var
þjóðrækinn. Bauð hann föður sínum til
sín í Skálholt, frá Nesi í Aðaldal og öllu
hans skylduliði, og fór prestur suður
Vatnahjallaveg við 16. mann og sat um
veturinn í Skálholti. Veitti biskup hon-
um fyrst Hvamm í Norðurárdal, en árið
eftir Heydali í Breiðdal, þar sem hann
þjónaði með sóma í 36 ár. Hann lézt
rúmlega 87 ára að aldri og losuðu þá
niðjar hans eitt hundrað.
Séra Einar var hinn röggsamasti mað-
ur, enda hraustmenni, léttur í lund og
góðgjarn. Vart mun sá íslendingur fyr-
irfinnast, að hann sé ekki afkomandi
séra Einars og eigi honum að einhverju
leyti mannkosti sína að þakka.
S á undurfagri sálmur, eftir séra
Einar ,sem hér birtist, er vel til þess
fallinn, á þessari jólahátíð, að minna
okkur á snilld þessa skáldjöfurs, mýkt
hans í meðferð íslenzkrar tungu og hina
sterku og innilegu trú hans.
Emanúel heitir hann,
herrann minn hinn kæri;
með vísnasöng eg vögguna þína
hræri.
Nóttin sú var ágæt ein,
í allri veröld ljósið skein;
það er nú heimsins þrautarmein
að þekkja hann ei sem bæri.
i— Með vísnasöng eg vögguna þína
hræri.
1 Betlehem var það barnið fætt,
sem bezt hefir andarsárin grætt,
svo hafa englar um það rætt
sem endurlausnarinn væri.
— Með vísnasöng eg vögguna þína
hræri.
Fjármenn hrepptu fögnuð þann,
þeir fundu bæði guð og mann.
í lágan stall var lagður hann,
þótt lausnari heimsins væri.
Lofið og dýrð á himnum hátt
honum með englum syngjum þrátt:
Friður á jörðu og fengin sátt.
Fagni því menn sem bæri.
í Betlehem vil-eg víkja þá,'
vænan svein í stalli sjá,
með báðum höndum honum að ná,
hvar er eg kemst í færi.
Betlehem kallast kirkjan svinn,
kórinn held eg stallinn þinn.
Því hef eg mig þangað, herra minn,
svo heilræðin af þér læri.
Upp úr stallinum eg þig tek,
þótt öndin mín sé við þig sek.
Barns mun ekki bræðin frek;
bið eg, þú ligg mér nærri.
Örmum sætum eg þig vef,
ástarkoss eg syninum gef.
Hvað eg þig mildan móðgað hef,
minnstu ei á það, kæri.
Þér geri eg ei rúm með grjóti né tré,
gjarnan læt eg hitt í té.
Vil eg mitt hjarta vaggan sé.
Vertú nú hér, minn kæri.
Umbúð verður engin hér,
önnur en sú, þú færðir mér.
Hreina trúna að höfði þér
fyrir.hægan koddann færi ....
Á þig breiðist elskan sæt.
Af öllum huga eg syndir græt.
Fyrir iðran verður hún mjúk og
mæt,
miður en þér þó bæri ....
Skapaðu hjartað hreint í mér,
til herbergis sem sómir þér,
saurgan allri síðan ver,
svo eg þér gáfur færi.
— Með vísnasöng eg vögguna þína
hræri.
SUMARLEYFI
Framhald af bls. 41
fylgja jafn mikilli og örri uppbygg-
ingu. Gatnagerð vantar, vatnsleiðslur og
ýmislegt fleira sem nauðsynlegt er að
geta veitt nýbyggendunum. Vonandi er
að þetta lagist innan tíðar en til þess
verða Seyðfirðingar að bera gæfu til að
fá fastari og betur formaða stjórn á sín-
um bæjarmálum en nú er.
Við skulum enda þetta rabb um
Seyðisfjörð, gamals og nýs tíma, með
stuttu samtali við ungan mann, sem all-
oft kom inn á Seyðisfjörð í sumar og
fylgdi síldveiðiflotanum eins og skuggi.
Þessi ungi piltur er Hafsteinn Jóhanns-
son, frá Narfastöðum á Akranesi. Með
honum á báti er Sigríkur Eiríksson, einn
ig frá Akranesi. Hafsteinn gerir út hjálp-
arbát sem hann hefur nefnt Eldingu.
Fylgir hann flotanum og kafar við skip-
in, ef á þarf að halda á miðum úti, og
er mesta verk hans að losa síldarnætur
úr skrúfum og ditta að öðru sem fyrir
kann að koma við veiðarnar. Hafsteinn
lærði köfun í Noregi hjá Falken Redn-
ingskorps árið 1957. Hann byrjaði síðan
köfun hér við land árið 1959 á gömlu
Eldingunni. Hann hafði áður verið í sigl-
ingum á norsltum skipum. Árið 1960
var hann í fyrsta skipti allt árið við þenn
an starfa og hefur síðan fylgt síldveiði-
flotanum hvert sem hann hefur leitað.
Þessi útgerð Hafsteins hefur verið al-
gjörlega á hans eigin spýtur. Þegar hann
byrjaði leitaði hann til tryggingafélag-
anna og bauð þeim samstarf en þau
höfðu ekki áhuga á því, þótt hér sé um
að ræða atriði sem er þeirra hagur. Er
við hittum Hafstein í byrjun ágúst í
sumar, hafði hann þá þegar aðstoðað
63 skip af síldveiðiflotanum. Langoftast
þurfti að losa net úr skrúfu eða af asd-
•iktækjum skipanna. Hafsteinn hefur
framkvæmt köfun allt frá 2 mílum frá
landi og út á 55 mílur. Auk þess sem
hann hefur unnið ýmislegt. í höfnum
inni. Þeir fél. héldu á Eldingunni norð-
ur fyrir land hinn 24. júní í sumar, og
strax daginn eftir þurfti að hjálpa fyrsta
skipinu. Flesta daga var eitthvað að gera
hjá þeim og þeir komust upp í það að
hjálpa 8 skipum á einum sólarhring.
Hafsteinn var á síldveiðum á skipinu
Sveini Guðumndssyni frá Akranesi sum-
arið 1958. Hafði hann þá köfunarbúning-
inn með sér um borð. Svo kom það
fyrir að einn Akranesbátanna þurfti á
hjálp að halda og kallaði á þá á Sveini.
Eftir þessa fyrstu hjálp var enginn frið-
ur fyrir hjálparbeiðnum og upp úr því
ákvað Hafsteinn að helga sig þessu
starfi.Hafsteinn er vélstjóri að menntun,
enda þarf hann mest á þeirri þekkingu
að halda, auk köfunarkunnáttunnar.
Þegar við hittum Hafstein var hann að
lóna fyrir framan síldarsöltunarstöðina
á Ströndinni. Var hann þar að leita að
norskum nótabáti, sem hafði sokikið, en.
alls staðar er mjög aðdjúpt í Seyðis-
firði. Ætluðu þeir félagar að reyna að
bjarga þessum báti áður en þeir héldu
heim í haust.
Hér látum við lokið þessu rabbi um
Seyðisfjörð og vonum að þessi fagri
bær megi blómgast og dafna til far-
sældar fyrir íbúa sina og þjóðfélagið i
heild. Vignir Gúffmundsson
Hafsteinn Jóhannsson á Eldingunni
46 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
33. tölublað 1962