Lesbók Morgunblaðsins - 28.06.1997, Síða 10

[ - ■
SUZANNE Lafont vinnur með Ijósmyndir og prentar plaköt sem hún límdi upp í göngu-
leið undir akbraut í Kassel. í verki, sem plakötin mynda, fjallar hún um fólksflutninga frá
Tyrklandi til Þýskalands; setur upp senur með fólki sem er að flytja og blandar við myndir
af íbúðarblokkum í nokkrum borgum.
GERNINGUR hins smgapúrska Mathew Ngui vakti töluverða athygli. í litlum bás í sýningar-
skálanum kom Ngui sér fyrir með tölvu og ræddi þaðan við þann sem pantaði mat frá
honum annars staðar í húsinu. Ngui hlustaði á pöntun berast úr rörinu, spurði út i hana
frekar og ræddi við pantarann á tölvuskjá sem sá sem pantaði gat lesið á. Að því loknu
gekk hann inn í annan sal, matreiddi réttinn og afhenti þeim sem bað um.
MARIA Lassnig, 78 ára gömul, sýnir röð
teikninga. Eins og í Sjálfsmynd sem garð-
klippur, frá 1969, gengur hún ávallt út frá
Kkamlegum upplifunum.
RÉTTARA væri að kalla verk Stephens Craig
arkitektúr en skúlptúr. í nokkrum stórum
trémódelum gerir hann tillögur að skálum
til að byggja í.
fTp*TíI: ‘f*
W- % <f * W' «•
LOCATED

MÁLVERK eftir bandaríska blökkumanninn Kerry James Marshall. í stórum myndum, sei
heim svartra í úthverfum Chicagoborgar. Þeir fáu málarar sem sýndir eru á Documenta fj
verkum sínum og Marshall er engin undantekning
DRAUMAR OG I
MARIELLE Moser þekur gólf með þurrum
sandi og teiknar í hann.
Documenta í Kassel er iðu-
lega lýst sem mikilvæg-
ustu yfirlitssýningu á sam-
tímalist í heiminum. Þar
sem sýningin er yfirleitt
haldin á fimm ára fresti
myndast veruleg spenna
innan listaheimsins þegar
líður að opnun; menn vilja vita hvað verði sýnt
og hvaða stefna ríki í valinu.
Fyrsta Documenta var haldin árið 1955 og
náði óvænt heimsathygli. Sýningunni var ætlað
að kynna Þjóðveijum þá módernísku myndlist
síðustu 50 ára sem hafði verið útskúfað af nas-
istum.
Með tímanum hefur staða Documenta innan
samtímalistarinnar styrkst, litið hefur verið til
sýninganna sem viðmiða um hvað er á seyði á
hveijum tíma — og vitaskuld hafa ailtaf spunn-
ist deilur um áherslur og útkomu.
Sú hefð hefur skapast að einn sýningarstjóri
er ráðinn til að marka stefnu og velja listamenn
og nú er hin franska Catherine David ábyrg
fyrir þessari tíundu Documenta. Allt frá því hún
hóf undirbúninginn fyrir nokkrum misserum
hefur fjölmiðlum þótt konan erfið í umgengni.
Hún vildi fátt segja og alls ekki hveijir yrðu
sýndir. Svo tók steininn úr á blaðamannafundi
þremur dögum fyrir formlega opnun, þegar
David neitaði að svara beinum spurningum held-
ur svaraði alltaf með því að lesa upp úr textan-
um sem hún hafði ritað í sýningarskrána. Þá
var baulað á frúna.
En sýningarskráin gat sagt mönnum ýmis-
legt. Hún er þung, fimm kíló, og stútfull af
myndum af verkum og arkitektúr, en textinn
er líka verulegur og pólitískar áherslur sýningar-
innar dregnar með honum; umhverfismál, borg-
armenning í raun og draumsýn, hagfræði,
minnihlutahópar og svo framvegis.
Þegar dyrum sýningarhallanna var lokið upp
— sýnt er í nokkrum byggingum og göngugöt-
unni á milli þeirra — fóru þessar pólitísku
áherslur sýningarstjórans ekki á milli mála. En
það var líka margt að skoða. Því fyrir utan
fyrirlesarana 100, myndir kvikmyndagerðar-
mannanna sex, sem David bauð að gera myndir
í fullri lengd, og umræðustofnunina, sem starf-
rækt er á sýningunni og veltir stöðu samtíma-
mannsins fyrir sér, þá gefur að líta verk eftir
á annað hundrað listamenn; skúlptúrista, „inn-
-setjara", ljósmyndara, myndbandagerðarfólk,
málara, arkitekta, hönnuði. Listinn er býsna
langur og David sýnir ekki bara listamenn sam-
tímans, heldur leitar hún aftur til forvera þeirra;
listamanna sem voru að við stríðslok og ann-
arra sem voru áberandi á sjöunda áratugnum.
Málarar eru fáir á Documenta. ísraelinn
David Reeb málar
svarthvítar ádeilu-
myndir um stríðs-
átökin heimafyrir og
hinn bandaríski Mars-
hall litríkar myndir
úr blökkumanna-
hverfum Chicago.
Eftir Nancy Spero eru
sýnd risskennd mál-
verk frá sjöunda ára-
tugnum, mun betri
verk en hafa komið
frá henni uppá síð-
kastið, og tæplega
áttræð Austurríkis-
kona, Maria Lassnig, á athyglisverðar teikning-
ar sem byggjast á líkama hennar.
Ljósmyndin skipar ólíkt stærri sess. David
leitaði þar aftur í tímann og sýnir gamla eftir-
lætismenn sína; myndröð Walkers Evans úr
neðanjarðarlestum og aðra úr kirkjugörðum og
hin aldna Helen Levitt er rausnarlega kynnt
með fjölda götulífsmynda og kvikmynd. Ljós-
myndir eftir Garry Winogrand eru einnig sýnd-
ar, sumar óþekktar og lakari en þær þekktari;
myndir eftir Robert Adams er að finna á nokkr-
um stöðum, bæði formhreinar og heillandi
myndir af byggðum í vesturríkjum Bandaríkj-
»...
*
SUMAR
□ Miinster
, □ Kassel
ÞYSKA-
LAND
Feneyiaro
' y
í EVROPU
10 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS ~ MENNING/LISTIR 28. JÚNÍ1997