Lesbók Morgunblaðsins - 18.12.1999, Blaðsíða 13

NÍNA BJÖRK ÁRNADÓTTIR
BARNIÐIJÖTUNNI
Það verða að vera ilmvötn
Það verða að vera ilmsápur
Það verður að vera djúpnæring í
hárið
Það verða að vera húðkrem
Það verður að vera glanskvoða í
hárið
Það verður að vera vatnsekta
farði.
Enjatan
varsvosmá
jatan lyktaði afheyi.
Jesúbarnið dafnaði
og boðaði tólfára
jafnrétti
frið
bræðralag.
Og það verður að vera leður
ísóffanum íhorninu
minnst sæti fyrh’ sjö
og svo þriggja sæta sóffí
tveggja sæta sóffí
og stóll með skemli
fyrir þreytta fætur
húsbóndans.
En jatan
var svo smá.
Fiska og brauð gerði Hann öllum
og ljósakrónan verður
að vera
úr krystai
skórnh'
úrleðri.
Hann hljóp berfættur
um sandana
og boðaði jafnrétti.
Skelfdur og undrandi
liggur hann nú íjötunni
frelsarinn okkar allra.
Hann stóð klæðlítill
og boðaði
bræðralag meðal okkar.
Friður sé með ykkur
hvíslarhann svo undurlágt
í hjörtum okkar
að við eigum auðvelt með
að heyra það ekki
meðan við örkum
stíf í leðurstígvélun um
skinnklædd með glitrandi hár
áleið til jólamessu.
Lítum svo undan
þegar við rekumst á
manninn með hækjurnar sínar
og aleiguna í plastpoka.
Hann enn einu sinni
óhreinn með plastpokana
meira að segja hérna.
Maður er á leið til messu
ogrjúpan bíðurípottinum
rjúpan af heiðinni
potturinn logagylltur
frá mangaranum sem mylur gullið
mest í desember.
Það blæðir úr roðanum í austri
en stjarna barnsins íjötunni
skín þó enn.
Við sögubúar
lítum ekki við bókum
nema á jólaföstu.
Sellófónið skellihlær
inni í ofskreyttum jólapappír
með slauffuseni
undir jólatrénu.
Frið ogjafnrétti
hrópaði Hann.
Oghann kastaði borðum mangar-
anna
í allaráttir.
Ófreskjur skríkja
ípökkum elsku barnanna okkar
stríðshetjur sem þeim erkenntað
stjórna.
En jatan var svo smá.
Best ernúað slappa af
á hóteli viðgylltan sand
ísól-sól-sól
ogliggja sem sardínur
á ströndinni.
Hér
í Guðs-eigin-landi
hvílum við
þreyttar sálir okkar
og viljum ekki muna
að gömlu einmana fátæklingarnir
slafra kanínu- ogkattamat úrdósum
íhreysunum sínum.
Hér
erhægtað tifa
til kirkju jólakvöldið
á leðurbandaskóm
í skrautmussum.
Hún hér á sjálft jólakvöldið
skökk í skökkum hjólastólnum
og synir hennar
óhreinir á höndum
ígatslitnum lörfum
rogast með stólinn
upp kirkj u tröpp urnar.
Að kirkjunnar þjónar
skuli Jcyfa annað eins.
Skítapakk
ekki einu sinni friður ájólunum.
En jatan var svo smá.
Mynd: Baltasar
Við kinkum kolli hátíðleg
þegar presturinn talarum
skotgrafír
um eldgömul jól
um lífsgæðakapphlaup
og biður svo fyi’ir sjúkum og einmana.
Þetta erhans starf
vesalings mannsins
hugsum við
og hangikjötið bíður
í eldhúsi
hótelíbúðarinnar góðu.
Jatan var svo smá.
Og ekkert rúm ígistihúsinu.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/USTIR 18. DESEMBER 1999 13