Alþýðublaðið - 03.10.1987, Qupperneq 8

8
Laugardagur 3. október 1987
Fram aö því voru Reykjavíkur-
félögin einráð á þeim
vettvangi.
Það má segja að Rikki hafi
brotið múrinn. Með því að
komast í landslið 1946. Sjálf-
ur fór hann til Reykjavíkur
1947 til náms í húsamálun.
Þar dvaldi hann næstu 4 árin.
Og sjálfsögðu í fótbolta. Með
námi eða...
„Ég lærði bara það sem
þurfti til að komast áfram.
Hitt var fótbolti."
1947-1951 lék Rikki með
Fram í Reykjavík.
„Það réð örugglega bagga-
muninn fyrir knattspyrnuferil
minn, að ég lék fjölmarga
leiki þessi ár. Við urðum
íslandsmeistarar 2 ár af þess-
um fjórum. Það voru vormót,
Reykjavíkurmót og haustmót.
Og knattspyrnuliðin í Reykja-
vík drógu um það á hverju ári
hverjir tækju á móti erlend-
um liðum, sem var boðið í
heimsókn. Ég var mjög hepp-
inn að leika með besta liðinu
( Reykjavík. Þessarar reynslu
hefði ég ekki notið hér uppi á
Skaga.“
1951 hélt Rikki upp á
Skaga að nýju. Og það var
ekki aö sökum að spyrja.
Akranes varð íslandsmeistari
það árið.
..Kjarninn í liðinu voru
strákar sem voru með mér i 2.
flo<ki 1946-1947. 7 eða 8 spil-
arar héldu svo áfram og urðu
kjarninn í „gullaldarliðinu"
sem siðar varð. Ég er sann-
færður um að Akranes hefði
sigrað í íslandsmóti öll árin
til 1959, ef það hefði verið
tvöföld umferð eins og nú er.
Við vorum með jafnbesta lið-
ið.“
1951 lék íslenska landslió-
ið gegn þvf sænska í fyrsta
skipti. Nokkur stirni í
sænska liðinu voru ekki með,
því að þau voru farin að spila
niðri á Italíu með atvinnu-
mannaliðum. Það gerði þó
ekki gæfumuninn. íslenska
liðið kom einfaldlega á óvart.
Það var mjög frambærilegt,
og islensku strákarnir gerðu
sér lítið fyrir og unnu þá
sænsku.
„Svíarnir eru ennþá að tala
um þennan leik. Það komu
blaðamenn fyrir nokkrum ár-
um og vildu að ég rifjaði upp
þessa og aðrar viðureignir
við Svíana. Einhverju sinni
sagði ég við þá að vildu þeir
finna gull færu þeir til Suður-
Afríku, en góða knattspyrnu-
menn fyndu þeir á Skag-
anum ... “
Rikki skoraði mörkin í
leiknum við Svía 1951, og
einu betur sem var dæmt af.
Leiknum lauk 4:3 fyrir ísland.
Eftir þann leik voru erlend lið
á höttunum eftir Rikka. 1952
kom landsliðsmaður í bridds,
Putte Koch að máli við Rikka
uppi á íslandi, og bauð hon-
um samning við sænska liðið
AIK. Samningurinn þótti
miklu betri sem ensk lið
gætu boðið, sögðu blöðin.
Og það varð mikið fjaðrafok.
Skandinavísk blöð gleyptu
við fréttinni og gátu vart
vatni haldið. Rikki varð þó að
bera fréttina til baka til að
forða Putte frá því að verða
að standa við eitthvað sem
erfitt var að efna. Útlendingar
máttu nefnilega ekki keppa
með sænskum liðum. Svíarn-
ir vildu ólmir fá Rikka til liðs
við sig á þessum árum, og
létu ekki deigan síga.
Putte Koch varð einvaldur
Svía í landsliði. Ekkert lát
varö á hrósyrðum hans um
Rikka. Svíar og íslendingar
léku landsleik í Kalmar 1953.
Sænskir höfðu brugðið sér
austur á Finnland og leikið
við finnska landsliðið — og
unnið 10:1. Sænsku blöðin
töldu minni sigur en 5-6 mörk
ósigur gegn íslendingum.
Leiknum lauk með eins
marks sigri Svla 3:2. Eftir
leikinn var „Svenskdödaren".
kallaður „besti knattspyrnu-
maður í Évrópu". Útvarpiö
Góð mynd af landsliðshópnum sem fór i keppnisferö til Noregs 1953. Aftari röð frá vinstri: Jón Sigurðsson,
Óli B. Jónsson, Halldór Halldórsson, Hörður Óskarsson, Ríkharður Jónsson, Ólafur Hannesson, Karl Guð-
mundsson, Bjarni Guðnason, Hafsteinn Guðmundsson, Þórður Þ. Þórðarson, Einar Halldórsson, Guðjón
Finnbogason, Guðjón Einarsson, Hans Kragh. Fremri röð frá vinstri: Sæmundur Gíslason, Gunnar Guð-
mannsson, Helgi Danielsson, Bergur Bergsson, Haukur Bjarnason, Guðbjörn Jónsson. Ljósmynd: Pétur
Thomsen/Ljósmyndasafnið.
Akranes 1954. Aftari röð frá vinstri: Halldór Sigurbjörnsson, Dagbjartur Hannesson, Rikki, Þórður Þórðar, Pét-
ur Georgsson, Kristinn Sigurjónsson. Fremri röð frá vinstri: Sveinn Teitsson, Kristinn Gunnlaugsson, Magnús
Kristjánsson, Ólafur Vilhjálmsson, Guðjón Finnbogason. Ljósmynd: Pétur Thomsen/Ljósmyndasafnið.
Pvenskdi
har~LÖdaren
nar
I Qtt tí* r1~J
det Inte

z?"
f J.., .
Finland
nian.
dojan
«ck stryfc
ify Acke BfSndska120^! /de fyra ?Álnd\ stod‘h!nTk:ir
\&2g a*•/
| mátch nogl
,SON 1ATTEBRA_
,tt psykologisKt flr ^
a p&, att trimma i» de9Ba inte sarakilt
0CPh sk blir man vittne ba3en Svenskarna
latser, sade Putte KoC*’ p& att man under-
iverkant. Visst kan det för att gbra det
l roen lagets *Pelare/ med dagens landslag och
pi 0» « d*‘“ Snd »» " B*“‘"
i Helsingfors med » mot en icke mark
„1 Han hrf* „„ íy.USt M
« “*"■ D**
■dVerka. „ _iorde tre mi' utan att
K-ittre ”Jompa gl°rae .. tn„ats och
^TBengt^o^e d t
Thmbere
“va6men de kommer lgj£ g(jm dlrigenten och
tade stort.
sænska hafði eftir Putte að
Rikki og Púskas væru bestu
knattspyrnumennirnir. Lengra
varð ekki komist. Púskas,
hinn ungverski, var manna
sprækastur í þekktasta liði
heims í þann tíð, Honved.
Það var ekki dónalegt fyrir
Rikka að lenda á bás með
Púskas sem næstu árin var
goð í knattspyrnuheiminum.
En kom aldrei alvarlega til
greina ad þú gerðist atvinnu-
maður í knattspyrnunni?
„Jú“, segir Rikki. „1956
stóð til að ég færi til Chelsea
á Englandi. En uppreisnin í
Ungverjalandi braust út og
ekki fengu aðrir atvinnuleyfi
á Englandi en Ungverjar.“
Þú segir að árin 1947-1951
hafi verið þér uppbyggiieg...
„Já, Framliðið hafði þá
ákaflega góðan þjálfara,
Skotann McCray. Hann náði
góðum árangri, þó að hann
færi t.d. aldrei í æfingagalla
og sýndi aldrei hvernig ætti
að fara að. En hann gat talað.
T.d. sagði hann við mig, að ef
ég ætlaði að verða jafnvígur
á vinstri og hægri, skyldi ég
fara upp á Framvöll í rigningu
og æfa mig að skjóta á mark
í svo sem einn og hálfan
tíma. Skjóta viðstöðulaust
með vinstri og hægri. Vera í
góðum skóm á vinstri fæti
en á sokkaleistunum á
hægri.
Ein setning líður mér ekki
úr minni, sem McCray sagði:
„Maður á að gefa boltann,
þegar aðrir þurfa á honum að
halda — ekki þegar þú þarft
að losna við hann.“
í dag finnst mér stundum
að stefnt sé að því að verjast
umfram allt. Menn hugsi sem
svo, að þá sé einfaldast. Því
færri mörk sem maður fái á
sig, þeim mun færri mörk
þurfi maður sjálfur að skora.
Fyrir bragðiö verður fótbolt-
inn leiðinlegri og áhorfendur
koma ekki. Þaö var öðruvisi
bolti áður. Maðurfylgdi sókn-
inni eftir, og allir sem einn.
Stundum tókst sú sókn, en
auðvitað urðu menn fyrir
áföllum. Andstæðingurinn
var fljótur að snúa vörn í
sókn og vörnin var opnari, ef
allir voru með fram völlinn.
Þá léku líka 5 menn í fram-
linu og 3 ( öftustu stöðum. í
dag eru oft einn og tveir að
dúllast fremst.
Það gerir ekki svo mikið til
þó að fremsti maður reyni
upp á eigin spýtur. Það gerist
í versta falli ekkert annað en
að hann missir boltann.
Alltof oft finnst mér hins veg-
ar að áræðni sé Iftil. Síðasti
landsleikur okkar hér heima
gegn Norðmönnum var
dæmigerður. Oft sneru leik-
menn við i stað þess að
sækja fram völlinn. Leikur
Fram og Víðis ( úslitum bik-
arkeppninnar var dæmi um
hið gagnstæða. Framliðið
kunni að fara með yfirburða-
stöðu og auka enn frekar
þegar á leið. Þetta er ekki öll-
um liðum gefið. Það erekki
sama hvort lið hefur yfir eða
leikurinn er í jafnvægi. T.d. á
ekki að leyfa einleik fyrr en
lið er komið yfir.
Kannski fór ég ekki sjálfur
alltaf eftir þessu, en ég
reyndi að passa upp á þetta
eftir að ég var orðinn þjálfari.
Ég var egóisti í fótbolta, en
skildi það þegar ég var farinn
að þjálfa sjálfur að það verð-
ur aö blanda þessu í leik.
Stundum mega menn leika
lausum hala en stundum
verður liðsheildin að ganga
fyrir.“
En hvað er það sem ræður,
þegar menn eru i „stuði" í
dagen ekki í gær...?
„Ég veit það ekki. Það er
bara eins og maöur komist í
ham og allt gangi upp. Ég
man t.d. eftir leik þar sem við
unnum 7:3 gegn norsku liði.
Mig minnir að ég hafi skotið
9 sinnum á mark, 6 sinnum
hafnaði boltinn í markinu.
Það var eins og allt léti und-