Alþýðublaðið - 07.12.1995, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
HELGIN 7. - 10. DESEMBER 1995
HEFURÞU
ATHUGAÐ :
‘ 1
HVAÐ ÞAÐ |
Sendu jólapakkana og
jólapóstinn með DHL
Við gefum þér 2 auka vikur
Það er engin ástæða til að láta jólapakkana og jólamatinn
velkjast um í pósti í nokkrar vikur. DHL kemur jólapökkunum
hratt og örugglega heim til viðtakenda.
Síðasti dagur til að senda Jólagjöf er 18. desember.
Við erum ódýrari en Pósturinn
Það er ódýrara að senda jólakortin til útlanda með sendibréfa-
þjónustu DHL en með hefðbundnum flugpósti.
Ef þú ert með 20 jólakort eða fleiri sækjum við þau heim til þín
endurgjaldslaust.
ATH Skilið bréfunum ófrímerktum.
mikilvægar ddgsetningar
Síðasti dagur til að senda jólakort til einstakra landa er:
15. des. til Norðurlandanna.
14. des. til Evrópu.
I I. des. til Bandaríkjanna, Kanada og annarra landa.
vmtmm/mEEXfmeæ ®
Við stöndum við skuldbinöingar þinar
DHL HRAÐFLUTNINGAR HF Faxafen 9 -108 Reykjavlk Slmi 568 9822 • Fax 568 9865
Frá Flokknum til frelsis
Bækur____|
Guðrún Fimibogadóttir
Milli landa
j F í m m
« í s 1 e n s k a r
* k o n u r
í P a r í s
Þessi frásögn Guðrúnar er svo einstæð og áhrifa-
mikil að maður verður agndofa.
Guðrún Finnbogadóttir:
Milli landa
Fróði 1995
Bókin um líf fimm íslenskra
kvenna í París ber heitið Milli
landa. Þessi titill lætur ekki
mikið yfir sér en er auðskilinn
eftir lestur bókarinnar. ís-
lensku konumar sem hafa
lengi átt heimili í París eru
raunar alltaf staddar milli
landa, milli Frakklands þar
sem þær eru búsettar og milli
Islands sem fylgir þeim hvert
fótmál. Þær tala um að fara
heim þegar þær fara til Is-
lands. En þæreru útlendingar í
Frakklandi og eftir áratuga bú-
setu þar eru þær á vissan hátt
útlendingar í sínu föðurlandi.
Það er Guðrún Finnboga-
dóttir sem hefur skráð sögu
kvennanna fimm í París. Hún
segir í formála að uppistaðan í
sögunum séu ekki stórvið-
burðir: „Þær em ofnar úr smá-
munum hvundagsins, ham-
ingju hans og óhamingju, til-
viljunum og óvæntum atburð-
um, öllu því sem gefur honum
form, tilgang og virðuleik.
Þessar sögur em um lífið
sjálft, þótt litlar séu. En þær
em sagðar í fullri einlægni."
Ein sagan í bókinni er saga
Guðrúnar sjálfrar og nefnist
Betra er að vera lifatuli hund-
ur en dautt Ijón. Þessi frásögn
Guðrúnar er svo einstæð og
áhrifamikil að maður verður
agndofa. Lýsing hennar á
æskuámnum á Marbakka er
lifandi og skemmtileg, en síð-
an taka við önnur ár í öðm
landi. Hvemig má það vera að
ung og gáfuð kona, og dóttir
Finnboga Rúts Valdimars-
sonar í ofánlag, skuli strax við
upphaf námsdvalar í Leipzig
ganga kommúnismanum á hönd?
Og hvemig getur það gerst að hún
kjósi ámm saman að lifa undir
áþján mannhaturs og kúgunar
kerfisins? Sökkvi „sífellt dýpra í
fen ósjálfstæðis, kúgunar og sjálfs-
Sæmundur
■ . ^
skrifar
blekkingar,“ eins og hún segir
sjálf? Og Guðrún svarar: „Ef ég
kynni svarið við því vissi ég líka
hvers vegna milljónir manna dýrk-
uðu einræðisherra, sem þeir innst
inni hötuðu, aðrar milljónir grófu
sína eigin gröf og biðu eftir að falla
í hana án þess að mótmæla á með-
an enn aðrar milljónir stóðu í bið-
röð eftir dauðasprautunni." Þá
bætir það ekki úr skák að Guðrún
giftist ofstækisfullum kommún-
ista, Araba, og má ekki aðeins þola
kúgun kerfisins heldur einnig kúg-
un eiginmannsins. Hún vildi frekar
deyja en missa hann. Uppgjöfin
komst upp í vana. Frásögn Guð-
rúnar af þessum kafla í lífi hennar
er miskunnarlaust uppgjör við for-
tíðina og kommúnismann. Þá tíð er
hún villtist á Guði og Stalín, þar til
hún varð frjáls á ný. Það er margt
sagt í fáum orðum en mikill fengur
væri ef Guðrún Finnbogadóttir
skrifaði sérstaka bók um þetta
tímabil ævi sinnar.
Þær íjórar konur sem segja Guð-
rúnu sögu sína eru Anna Sólveig
Ólafsdóttir, sem hefur starfaði í
íslenska sendiráðinu í París í nær
þijá áratugi, Helga Björnsson,
tískuhönnuður, Margrét Bene-
diktsdóttir, gift viðskiptajöfri og
íjögurra bama móðir og Nína
Gautadóttir listmálari. Guðrún
notar það form að vitna við og við
í sögu kvennanna með þeirra eigin
orðum og síðan endursögn frá eig-
in bijósti inn á milli. Þetta er vand-
meðfarið form en Guðrúnu tekst
að sneiða hjá helstu skerjum og út-
koman er afar greinargóð, lifandi
og skemmtileg lesning. Það er vart
hægt að segja að þessar konur hafi
lifað hvunndagslífi, en þær koma
til dyranna eins og þær eru klædd-
ar og lífshlaup þeirra vissulega
áhugavert. Fjöldi mynda prýðir
bókina sem gefur henni aukið
gildi.
Hj artastaður
Steinunnar
Þriðjudaginn 12. desember
næstkomandi verður nýstárleg
kynning á nýju skáldverki í
Kaffileikhúsinu í
Hlaðvarpanum.
Þá frumsýnir
leikhúsið nýja
leikgerð sem
Ingunn Asdís-
ardóttir hefur
gert af nýjustu
skáldsögu Stein-
unnar Sigurð-
ardóttur,
Hjartastaður. I
leikgerðinni er brugðið upp
stuttum myndum úr sögunni og
hafa aðstandendur kosið að
nefna hana Hjartastaður Stein-
unnar. Leikendur eru þær
Anna Elísabet Borg, Kolbrún
Erna Pétursdóttir og Margrét
Vilhjálmsdóttir. Leikstjóri er
Ingunn Asdísardóttir. Mál og
menning styrkti leikgerðina en
Hjartastaður er fyrsta bók Stein-
unnar sem kemur út hjá því for-
lagi. Hjartastaður segir frá æv-
intýraferð um ytri
heima og innri.
Harpa Eir leggur í
erfiða ferð til að
bjarga dóttur sinni,
Eddu Sólveigu, frá
undirheimalýð í
Reykjavík. Hún fær
vinkonu sína, þekkt-
an flautuleikara, til
að aka þeim mæðg-
um á ættaróðalið
austur á íjörðum þar sem þær
ætla að hafa vetursetu.. En leið-
angurinn sem upphaflega var
lagt í til að bjarga baminu verð-
ur öðrum þræði að leit móður-
innar að sjálfum sér.
Aðeins verða þijár sýningar á
verkinu: 12. desember, fimmtu-
daginn 14. desember og sunnu-
daginn 17. desember.
Sigurlaugur Elíasson
/
A einum
Héluvoð yfir borginni
ek gegnum lágþokutjald
tumfmgur Hallgríms bendir til himins
mínútusáldur á blýósen
drengurinn vakandi eftir álagasvefn
hefur hönd lausa á sænginni
spyr einhvers
svara einhvern veginn
byrjum að fikra okkur
gegnum klökkt mistrið
stað
Þetta Ijóð er úr nýútkominni Ijóðabók Harmónikuljóö frá blýósen, eftir Sigurlaug Elíasson.
Bókin skiptist í fjóra kafla þar sem atvikum er fylgt í eitt ár, frá hausti fram á næsta haust.
Þetta erfimmta Ijóðabók höfundar.
Alþýðublaðið
fyrir þá sem eru á nálum