Alþýðublaðið - 14.12.1995, Blaðsíða 8

8
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
HELGIN 14. -17. DESEMBER 1995
D'T'
Gjafakort í leikhúsið. frábær jólagjöf!
Gildir fyrir einn eða tvo á einhverja af sýningum Leikfélagsins í Borgarleikhúsinu.
Fyrir börnin: Línu-bolir, Línu-Opal og Línu púsluspil.
IJiTKFÉIAG m
VÍLKOMIN í LEIKIII SIÐ! Borgarlelkhús S 568 8000
>oo r
og skilja um hvað þetta blað átti að
snúast. Niðurstaðan var Þorbjöm
Tjörvi og það var Friðrik sem fékk
hann til starfsins. Friðrik hefur áður
reynt að fá hann til vinnu fyrir sig,
meðal annars þegar hann rak Við-
skiptablaðið. Þá hafði Þorbjöm Tjörvi
þá lausn helsta á vanda blaðsins að
reka Óla Björn Kárason ritstjóra.
Það gefur einhveija hugmynd um
raunveruleikaskyn hans. Hann gæti
eins verið að reka nærbuxnaverk-
smiðju."
Þú telur sem sagt að Friðrik ráði
Atökin um Helgarpóstinn
feigðarómur
af þessu“
Áma Möller. Undan honum hef ég
ekkert að kvarta, mér sýnist hann
sómakær og vandaður maður, að
minnsta kosti í samanburði við hina.
Hann hefur ítrekað lýst ánægju sinni
með blaðið og þær breytingar sem ég
gerði á því og að því leyti kom þessi
brottrekstur svolítið á óvart. Hins veg-
ar er hann upptekinn við rekstur
svínabús fyrir austan fjall, á meðan
Friðrik hefúr nægan tíma til að sinna
blaðinu. Allur annar rekstur hans er
og hefur meira og minna farið í vask-
inn.
Þriðji maður í stjóm er Kristinn
Alberfsson, fyrrverandi ífarn-
kvæmdastjóri og skósveinn Friðriks
til margra ára. Eg er ósammála þeim í
grundvallaratriðum um hvemig svona
blað á að vera og við höfúm margoft
rifíst um það. Eg er raunar ósammála
þeim í grundvallaratriðum um lífið og
tilveruna. Eg hef ekkert legið á þeirri
skoðun minni við stjómarformann
eða framkvæmdastjóra að ég myndi
ekki þola afskipti Friðriks af blaðinu.
Stjómarformaðurinn hefur hins vegar
beðið mig að stilla mig gagnvart Frið-
rik persónulega og það hef ég gert.
Mitt mat er að framkvæmdastjór-
inn hafi fengið fijálsar hendur um
þessa ákvörðun, en hún hafi verið að
undirlagi Friðriks og Kristins. Að
minnsta kosti heyrði ég daginn áður
en ég var rekinn, að Friðrik væri að
hringja út um allan bæ í leit að arftaka
mínum. Eg hló að því, en það reyndist
vanmat á stöðu hans innan fyrirtækis-
ins.
Eftir á að hyggja hef ég líklega ver-
ið of bláeygur varðandi þetta. Þegar
ég kom að blaðinu stóð yfir leit að
framkvæmdastjóra, sem var afar mik-
ilvæg ráðning. Hann varð að vera
hluti af liðinu, skilja mig og ég hann,
þvísem hann vill ráða á blaðinu?
,,Eg get ekki dregið aðrar ályktanir.
Allar hugmyndir sem hafa komið
fram eftir brottrekstur minn em eins
og bergmál af gömlum hugmyndum
hans. Meira að segja framkvæmda-
stjórinn talar í sömu frösum og hann.
Mitt mat er að þetta blað muni ekki
lifa lengi eftir áramót. Nýi ritstjórinn,
sem er að mörgu leyti duglegur blaða-
maður, mun ekki halda því á lífi, enda
skilst mér að ráðning hans sé tíma-
bundin. Það er feigðarómur af þessu
öllu. Það er svolítið hart að horfa upp
á það. Eg þykist skynja það í kringum
mig að þetta blað hafi aftur verið að
öðlast sess á meðal fólks sem var
löngu hætt að nenna að opna það. Það
var meira að segja farið að skila hagn-
aði í fyrsta sinn í sögunni. Eg skrifa
það á minn reikning og þeirra ágætu
blaðamanna sem unnu þama. Það var
kraftaverkalið og ekki völ á öðm
betra.“
Hvað tekur nú við?
,JSÍú ætla ég ætla að halda jól með
eðlilegum hætti, sem er ekki sjálfsagt
í þessum bransa. Meðfram lít ég í
kringum mig eíitir verkefnum. Eg á
ekki von á að það vetði skortur á
þeim.“
Karl Th. Birgisson leggur spilin á borðið í viðtali við Hrafn Jökulsson.
kvæmt sé það framkvœmdastjóri sem
segi ritstjóra upp en ekki öfugt. Eftir
því sem best verður séð af lýsingu
þinni á téðum framkvœmdastjóra þá
hefur það vart verið sjálfstœð ákvörð-
un hans?
„Um það er rétt að hafa svolítinn
formála. Ég kom til starfa þama í
haust með því skilyrði að Friðrik Frið-
riksson kæmi ekki nálægt rekstri
blaðsins, enda er ég búinn að fá nóg af
viðskiptum við hann. Mér var sagt að
hann væri endanlega á leið út úr fyrir-
tækinu, en það gekk ekki betur
en svo að hann situr enn í
f síðustu viku var Karli Th. Birgis-
syni óvænt sagt upp störfum sem rit-
stjóra Helgarpóstsins. Það kom nokk-
uð á óvart, enda mat margra að blaðið
hafi breyst verulega til batnaðar eftir
að hann tók við ritstjóm þess í septem-
ber. Alþýðublaðið innti Karl eftir hans
hlið á málinu.
Hvers vegna varstu látinn fara?
.Aðalástæðan sem mér var gefin
upp var að blaðið væri ekki nógu
„brútal“, eins og það var orðað. Ég
hlýt að líta á það sem yfirlýsingu um
að ég sé ekki nógu óvandaður blaða-
maður, sem ég er út af fyrir sig
ánægður með. Seinna komu fram alls
kyns aðrar skýringar, allt frá því að
það væri of mikil „kratalykt" af blað-
inu, deilur um verkstjóm, að mínir
ágætu blaðamenn nytu sín ekki nógu
vel undir minni stjóm - ég héldi þeim
niðri - og jafnvel að launin mfn væm
of há.
Allt em þetta málamyndaástæður,
enda hafði ekki verið kvartað yfir
neinu af þessu við mig. Staðreyndin er
sú að samskipti mín og framkvæmda-
stjórans, Þorbjörns Tjörva Stefáns-
sonar, hafa verið með þeim hætti að
eitthvað varð undan að láta - annar
hvor varð að fara.“
Hvað var að í ykkar samskiptum ?
„Ég hef ekki legið á þeirri skoðun
minni að hann sé ekki til þessa starfs
fallinn. Hann hefur aldrei komið ná-
lægt blaðaútgáfu og hefúr frómt frá
sagt ekki hundsvit á henni. Ég gafst á
endanum upp á að eiga samskipti við
hann.
stjóm blaðsins og er í daglegu
símasambandi við fram-
kvæmdastjórann.
Hann hefur haft vit á að láta
ekki sjá sig á blaðinu, vitandi
að starfsfólkið þar hefur illan
bifúr á honum. En síðastliðinn
fostudag kom hann þó á stað-
inn í fyrsta sinn í marga mán-
uði á fund með framkvæmda-
stjóranum og nýjum ritstjóra.
Það hefur honum þótt óhætt,
enda starfsfólkið meira og
minna gengið á dyr.
Ég hef aðallega átt sam-
skipti við stjómarformanninn,
Það er nokkuð síðan ég ámálgaði
við blaðamenn mína að brátt hlyú að
skerast í odda. Ég reyndi ítrekað að fá
fund með stjómarformanninum til að
ræða það vandamál, sem mér þótti
framkvæmdastjórinn vera, en af því
varð ekki. Eðli málsins samkvæmt gat
ég ekki rekið hann, svo þessi varð nið-
urstaðan.“
Hver vom viðbrögðin við þessum
tíðindum?
„Það er ekki ofmælt að viðbrögðin
hafi verið hörð. Af þremur blaða-
mönnum mínum hættu tveir störfum
strax og sá þriðji heldur áfram störfúm
Friðrik Friðriksson. Um hann seg-
ir Karl: „Hann hefur haft vit á að
láta ekki sjá sig á blaðinu, vitandi
að starfsfólkið þar hefur illan bif-
ur á honum."
um stundarsakir sem fangi launanna
sinna. Nánast allir pennar sem ég
hafði fengið til blaðsins hættu líka
samstundis. Ég er þakklátur fýrir það,
en ég held að það segi líka eitthvað
um raunveruleikaskyn þeirra sem
tóku þessa ákvörðun. Blaðið var þetta
fólk, ekki framkvæmdastjórinn eða
stjómin.
Ég sætti mig auðvitað við þessa
niðurstöðu, þannig er þessi bransi.
Það er hins vegar helvíti hart að horfa
upp á þessa kjána eyðileggja blað sem
var komið á fína siglingu."
Nú segir þú að eðli málsins sam-
Þorbjörn Tjörvi Stefánsson fram-
kvæmdastjóri Heigarpóstsins.
Um hann segir Karl: „Þorbjörn
Tjörvi hefur aldrei komið nálægt
blaðaútgáfu og hefur frómt frá
sagt ekki hundsvit á henni. Hann
gæti eins verið að reka nær-
buxnaverksmiðju."
Upplýsingabanki túrista um Reykjavík:
A INTERNETIIMU
Eigum við ekki öll heima hér?