Vísir - 21.01.1976, Blaðsíða 9

9
VISIR Miðvikudagu
r 21. jandar 1976.
Umsión:
Guðmundur Pétursson.
)
Viðbrögð
Lecanuets
,,Lögreglumenn drepa hvorir
aðra,” sagði hann, ,,og þeir
myrða saklaus fórnarlömb i að-
gerðum sinum. ,,Ég ætla ekki að
fella neinn dóm, en ég leyfi mér
að gagnrýna rétt annarra ráð-
herra til að fella dóm yfir sjáif-
um dómsyfirvöldunum.”
Hér fór það ekki milli mála
við hvern var átt, og bráðlega
kom upp sögusögn um, að
Giscard D’Estaing forseti yrði
bráðlega að velja milli mann-
anna tveggja.”
Þessar sögusagnir gengu enn,
þegar rikisráðsfundurinn var
haldinn.
Þegar svo i ljós kom, að staða
hans var öflugri en nokkru sinni
fyrr, varð það ekki aðeins til að
gleðja Miðflokkana, heldur
einnig til að gera harðlinumönn-
um innan Gaullistaflokksins
gramt i geði.
Evrópuþing
1978?
Lecanuet gerði það fljótlega
heyrinkunnugt, að útnefning
sin, og Raymond Barre, fyrrum
varaformanns sendinefndar
EBE — væri mikið happ fyrir
EBE og evrópska samvinnu
yfirleitt.
Eitt eftirlætismálefni dóms-
málaráðherrans er að kosið
verði beinum kosningum evr-
ópskt þing, og hefur hann stöð-
ugt haldið þeirri ósk sinni á lofti.
Hinar Evrópuþjóðirnar munu
liklega samþykkja þetta árið
1978, en ihaldssamir Gaullistar
hafa stöðugt barist gegn tillög-
unni.
Lecanuet fer sér hægt af stað.
Hann veit, að tveir máttarstólp-
ar forsetans, Gaullistar og
Poniatowski lita hann tor-
tryggnum augum.
EFTIR
BÓKAFLÓÐIÐ
Eftir bókaflóðið
Nú er flóðið gengið yfir — og
þegar séð er á bak þvi út i busk-
ann fer ekki hjá þvi að ýmislegt
komi upp i hugann, að örli á
vilja til að athuga nánar þetta
sérstæða fyrirbrigði — sem að
þvi best er vitað er ókunnugt
með öðrum læsum þjóðum — en
auðvitað ekki annað en ein
sönnunin í viðbót fyrir þvi hvað
Nú, islenskar bækur seljast
ekki nema fyrir jól er sagt — en
samt er hluti þeirra gefinn út
r
— Islenskar bœkur
seljast ekki nema
fyrir jól er sagt
útgefandi og auðvitað höfundur
bera hinn skarða hlut frá borði.
Hagsmunir þeirra falla hér
semsé saman, annað verður ei
séð. Hver er þá skýringin? Ég
veit hana ekki en mér þykir
málið forvitnilegt og mun sjá
um að það verði lagt fyrir Rit-
höfundaráð.
Óvirðing við lands-
byggðina
...og þegar séð er ó
bak þvi út i buskann
við erum merkileg menningar-
og bókmenntaþjóð.
Það sem vakti undrun
Það sem vakti fyrst undrun
mina i þessu sambandi var sú
ómyrka staðreynd að nokkur
fjöldi bóka kemur út það seint
fyrir jól, að ékki er hægt að
skrifa um þær fyrr en eftir jól,
bókabunkinn á borðinu minu
— Það er undir
hœlin lagt,
hvort þœr fá líf
sem fekk þennan úrskurð var
álitlegur og veit ég að öll kurl
voru þá ekki komin til grafar —
hvernig skyldi bunkinn hafa lit-
ið út hjá þeim sem skrifa um
fleiri greinar bókmennta en ég?
Það er semsé staðreynd að þó
nokkuð af bókum kemur út það
seint að það er undir hælinn lagt
hvort þær fá lif, það er ekki
skrifað um þær, þær fá ekkert
umtal og ef þær eru auglýstar
svona seint er hætt við að það
fari fyrir ofan garð og neðan.
Spurnir af ljóðabók og
hljómplötu
Éghafði t.d. spurnir af ljöða-
bók sem kom út á Þorláksmessu
og einnig hljómplötu með text-
um og lögum eftir ungt og efni-
legt ljóðskáld.
Nú hefur það oft heyrst að is-
lenskar bækur seljist aðeins
fyrir jól, eftir það séu þær aðal-
lega fyrir, enda hurfu þær með
öllu úr gluggum sumra bóka-
búðanna strax eftir áramótin og
það er vitað að bóksalar skila
óseldum bókum rétt eftir jólin
og allir vita hvað verður um
þær.
það seint að kaupendur fá ekki
tækifæri til að átta sig á vörunni
sem svo auðvitað selst litið sem
ekkert.
Hvar er skýringin?
Hverjum er þetta til gagns?
Eru þessir bókaútgerðar-
menn að forða þjóðinni frá að
lesa þessar bækur? Af hverju þá
að gefa þær út? Eða er það
veiðiiþróttahugsunarháttur sem
ræður hér ferðinni, einhverjar
leifar frá laxveiðigamni
sumarsins? Ef fengist er við
viðskiptasálfræði i Háskóla Is-
lands þá er hér verðugt
rannsóknarefni.
Ef fyrirbrigðið er athugað
nánar kemur hið alkunna i ljós,
allir aðilar bókiðnaðarins,
hönnuðir, prentarar og bókbind-
arar hafa auðvitað fengið sitt,
bóksalinn tekur enga áhættu en
Ein hlið á þessu máli er sú
augsýnilega óvirðing sem
landsbyggðinni er sýnd, þjóðin
er ekki öll i Reykjavik og gaman
þætti mér að vita hvenær bök
sem kemur út frá viku til einum
degi fyrir jól er komin til allra
bóksala á landinu.
Nú mun vera að verða til
samningur milli rithöfunda og
útgefenda, séu ekki i honum
— Er það veiði-
íþróttarhugsunar-
hátturinn, sem
rœður ferðinni?
Verðurt viðfangs-
efni fyrir við-
skiptasálfrœði
rœður ferðinni?
bundið að bók komi ekki út siðar
en 1. desember ef henni er ætlað
að koma út það árið nema sam-
þykki höfundar komi til.
Með þessu yrðu stigin fýrstu
skrefin í þá átt að breyta is-
lenskri bókaútgáfu i eðlilegra
horf.
Þar sem málið mun ekki út-
nein ákvæði um útg.tima bóka v rætt ætla ég ekki að hafa þessi
er það miður. Það er hægt að orð fleiri.
hugsa sér að það sé samnings- Þorvarður Helgason.
„Svo þetta voru hinir
elskulegustu tónleikar"
Tónleikar Sinfóniuhljóm-
sveitarinnar
15. jan. i Háskólabiói
Efnisskrá:
Þorkell Sigurbjörnss:
Albumblatt
Mendelsohn: Fiðlukonsert i e-
moll
Beethoven: Sinfónia nr. 5 i c-
moll.
Flytjendur:
Sinfóniuhljómsveit tslands
Stjórnandi: Karsten Andersen
Einleikari: Carmian Gadd.
Það er árviss viðburður að
Sinfóniuhljómsveitin frumflytji
verk eftir Þorkel Sigurbjörns-
son, og jafnan er beðið með
spenningi eftir nýju verki frá
honum. Þorkell er afkasta-
mikið tónskáld en um leið mjög
stabill listamaður. Hann
breytist ekki .mikið frá einu
verki til annars, þróun hans er
hæg og jöfn. Still hans hefur
breyst méð árunum, sem sjá má
ef Albumblatt er borið saman
við þau verk sem hann samdi
fyrir sjö til átta árum.
Þorkell semur alltaf mjög
áheyrilega tónlist, verk hans
láta vel i eyrum og eru auðmelt
við fyrstu heyrn. Svo er einnig
nú. Albumblatt er samið af
kunnáttu og smekkvisi Verkið
er einkar einfalt og lætur litið
yfir sér Olikum tónmyndum er
raðað upp og fléttað saman á
s'érkennilegan hátt. Þorkell
hefur samið metnaðarfyllri
verk og áhrifameiri en þetta, en
Albumblatt er verk sem stend-
ur fullkomlega fyrir sinu.
Fiðlukonsert Mendelsohns er
eitt lifseigasta og ferskasta
verk hinna rómantisku fiðlu-
bókmennta og allir fiðlu-
snillingar hafa spreytt sigá þvi,
frá þvi það var samið. Þótt
fiðlukonsertinn hafi verið
fluttur óteljandi sinnum er
alltaf gaman að heyra hann.
Charmian Gadd er afburða
fiðlari. Túl’kun hennar var
einkar látlaus, en um leið yfir-
veguð og markviss. Tónn
hennar er ljúfur og fallegur og
tæknin prýðileg. Samleikur við
hljómsveitina var hnökralaus.
Tónleikunum lauk með
fimmtu sinfóniu Beethovens.
Túlkunarmöguleikar þess
verks eru ótæmandi og seint
heyrir maður flutning sem
uppfyllir allar kröfur manns.
En Karsten Andersen stjórnaði_
verkinu mjög vel. Hann dró'
fram þunga verksins. hinar
dökku eigindir þess. Sinfóniu-
hljómsveitin lék prýðilega svo
þetta voru hinir elskulegustu
tónleikar.
Atli Heimir Sveinsson.