Vísir - 03.04.1976, Blaðsíða 14

Opið bréf fil dóms-
málaróðherra og
annarra íslendinga
Opið bréf til dómsmálaráð-
herra og annarra tslendinga.
Ástæöa þess að ég settist niður
og fór að pára þessar línur er að
kunningi minn vildi endilega lána
mér til lestrar bréf þau er dóms-
málaráðherra ritaði ritstjóra
Visis og birtisem opin bréf i dag-
blaðinu Timanum.
Ég las þessi bréf af gaumgæfni
og meira að segja tvisvar. Hafið
þið séö kettling reyna að
krækja sér i heitan fisk: Ef svo
er skiljið þiö kannski hvernig
áhrif þessi lestur hafði á mig, iMér
sýnist ráöherrann fara likt að og
kisi, slæmir klónni öðruhvoru i
fiskinn, en hörfar jafnan er hann
finnur hitann, snýst i kringum
fatið (aukaatriðin), slæmir siðan
aftur til fisksins, en sézt siðan
vondaufur á rassinn og horfir
uppgefnum augum á góðgætið.
Frá minum bæjardyrum séð,
hefur þetta mál allt lent á villigöt-
um, það er pexað um þýðingu
orðsins mafia, það tuggið fram og
aftur, en aðalmálið látið eiga sig,
sem sagt réttarfarið á tslandi.
Ég hef haft þá skoðun á skrifum
Vilmundar aö hann væri fyrst og
fremst að benda á þá spillingu er
haslað hefur sér völl i islenzku
réttarfari, máli sinu til staðfestu
tekur hann fyrir einstök mál og
bendir á ýmsa punkta sem
vægast sagt eru heldur dökkir i
augum almennings, svo ekki sé
harðar að kveðið.
Með nefið í hvers
manns koppi
bað er ek'ki hægt að ætlast til
þess af dómsmálaráðherra að
hann sé með nefið i hvers manns
koppi, og geti fylgzt með öllu sem
kann að gerast, enda hefur hann
fjölda manns i ráðuneyti sinu sér
til halds og trausts, sem eftir
minum skilningi, er ætlað að
leysa mál ráðuneytisins, bæði i
stóru og smáu, og leita aðeins til
ráðherra þegar að kreppir eða
misklið kemur upp, enda mun
ráðherra hafa nógu öðru að sinna.
En nú kem ég að þvi er mér
virðist vera mergurinn málsins,
það er að einhver i þvi háa dóms-
málaráöuneyti hafi misstigið sig,
og það illilega og verið sé að
reyna að breiða yfir það.
Okkur er sagt að hið opinbera
geri aldrei skyssu, eða verði á
mistök, þvi má ekki viðurkenna
slikt, Þetta er bara venjulegt
fólk, breyzkar sálir, sem þarna
vinna, bara rétt eins og við hin.
Ég á i fórum minum fjöldann
allan af skjalfestum og undirrit-
uðum villum, bæði frá dóms-
málaráðuneytinu sem og öðrum
opinberum stofnunum.
Ert þú, Ölafur, ekki að fóma
þér og þinum orðstí fyrir þessa
misgengu menn, i stað þess að
spyrna við fótum og svipta þá
aðstöðu til að láta frekar illt af sér
leiða i starfi.
Ég hef alltaf haft tilhneigingu
til að lita á þig, dómsmálaráð
herra, sem greindan mann og
nokkuð ábyrgan, og eru margir á
sama báti og ég hvað það snertir,
þvi er það leitt að þú skulir sjálfur
vinna svo ötullega að niðurrifi
eigin dyggða, og skapa um leið
vantrú almennings á þér og þin-
um gjörðum.
Tveir nýtilegir
róðherrar
Það er ekkert launungamál að
við sem erum i andstöðu við nú-
verandi rikisstjórn, höfum talið
tvo menn nýtilega og hæfa i starfi
innan hennar, en aðeins tvo, og
ert þú annar þeirra, Ólafur
Jóhannesson. Er þvi sárt til þess
að vita, að þú, dómsmálaráðherr-
ann skulir með stráksskap og
dólgshætti vera að rýja sjálfan
þig traustí þjóðar þinnar að
ástæðulausu er viröist.
Er þetta ekki alveg óþörf
taugaveiklun hjá þér að taka þau
skrif sem hafa átt sér stað að und-
anförnu sem persónulegar árásir
á þig, en þú verður að gera þér
ljóst að forsvarsmenn hverrar
stofnunar verða alltaf aö gjalda
misgjörða undirmanna sinna,
nema þeir séu sjálfir látnir svara
til saka.
Æviróðning
starfsmanna
Þá langar mig aðeins að minn-
ast á æviráðningu opinberra
starfsmanna A hún ekki þátt og
hann ekki smáan, i þvi ófremdar
ástandi er nú rikir i réttarfars-
málum okkar Isl. Isl.?. Stuðlar
hún ekki að samvörn embættis-
manna, sem smám saman
sljóvgar siðferðiskennd þeirra,
svo þeir sofna flestir á verðinum,
en hinir læða sinum hagsmuna-
málum i gegn, svona i rólegheit-
um, og reyna þá gjarnan að fá
hina sifjuðu litiliega með, svona
til að tryggja samsekt þeirra, svo
þeir sofi áfram? Skapar hún ekki
hættu á að menn vinni litið svo
þeim verði ekki á skyssa i starfi,
þvi enginn er rekinn sem ekkert
brýtur af sér:
Væri ekki betra að þessir menn
væru látnir vinna sig upp i starfi,
með eigin verðleikum, heldur en
langri setu innan kerfisins?
Myndum við þá ekki losna við
þessar hvimleiðu og mjög svo
óþægilegu „kerfisflækiur” sem
margan hafa leikiö grátt,
ósek an?
Mig langar að lokum að segja
smásögu sem segir hvernig rétt-
visinni er hagrætt ef þurfa þykir.
bað átti sér staö ekki alls fyrir
löngu, hér eigi langt undan, að
haldin var stór skemmtun og
mættu þar til bæði háir sem lágir i
mann féla g sstig anum , að
ógieymdum Bakkusi Hátið þessi
stóð fram undir morgun og hafði
þá Bakkusi tekizt að rugla
margan góðan drenginn.
Að loknum dansleik þurfti fólk-
ið að komast til sins heima en
veður var heldur leiðinlegt tíl að
spranga um á ballklæðum, og
gripu þvf sumir til bila sinna, þó
sálartetrið væri kannski nokkuð
döggvað, einn leystí málið þannig
að hann keyrði sittfólk heim, kom
svo aftur og lagði bil slnum i sitt
fyrra stæði en gekk sjálíur he'im,
ekki voru allir svona hyggnir en
fóru að reyna hæfni sina i snjó-
mokstri i sköflum, en þá kom
babb i bátinn, löggan kom nefni-
lega að tveim dáða drengjum þar
sem þeir höfðu fest bila sina i
sama skaflinum.
Annar var og er stjóri en hinn
bara ungur iðnnemi.
Hvernig brást nú réttvisin við,
jú, það er fljót sagt, iðnneminn
missti Okuleyfiðen stjórinn slapp.
Þeir stóru sleppa
Þetta er þvi miður ekkert eins-
dæmi, heldur það sem alitaf er að
gerast i landi hér, mönnum
ermismunaö eftir stöðu og
greiðslugetu.
Sem sagt allt kerfið á harða
hlaupum á eftir smáglæponum,
en þeir stóru sleppa.
Égmunsenda þetta bréf nokkr-
um blöðum til birtingar, þvi ég á
ekki tök i neinu einu frekar en
öðru, kannski við sjáum þá hver
eru opin, hver frjáls, hver óháð.
Með ósk til allra landsmanna
um bætt réttarfar og að þú, dóms-
málaráðherra, athugir þinn gang
og látir smástrákana um stráks-
skapinn.
Með vinsemd
Aðalsteinn Valdimarsson
Búðardal.
Úrrœðagóð kynslóð
Kristinn skrifar
\
Alltaf eru islendingar
jafn úrræöagóö þjóð.
Þráttfyrir vosbúðöldum
saman lánaðist okkur að
ráða fram úr vandanum
og skrimta harðræðið.
Þessi kynslóð, sem er
sú f yrsta sem hef ur feng-
ið nóg að borða, eins og
Sigurður heitinn Nordal
benti á af sínu spaklega
viti, ætlar ekki að standa
forverum sínum neitt að
baki hvað úrræðin snert-
ir.
Eins og allir muna kom
út „svört skýrsla” þar sem var-
að var við ofveiði. Sú skýrsla
leiddi okkur i allan sannleika að
leggja þyrfti hluta bátaflotans
ef vel ætti að vera.
Auðvitað voru ekki allir
sammála. Lúðvik Jósefský
reiddi upp refsivöndinn og
hugðist rassskella stjórnvöld
fyrir að þorskurinn var að klár-
ast. En vopniö snerist i höndum
hans.
Nú liggur það ljóst fyrir að
skipum verður lagt. En hvaða
skipum á að ieggja — hver á að
bera krossinn?
Rikisvaldið hefur auðvitað
forsjá fyrir okkur i þessum mál-
um eins og flestum flestu öðru.
Við þurftum ekki að kviða þess-
ari ákvörðun.
Undanfarið hafa æ fleiri skut-
togarar verið teknir til land-
helgisgæslu. Með þessu hefur
rikið axlaði þá byrði
sem er að tapreka þessa tog-
ara. Auk þess eflir hún flota sinn
og lætur ekki sitt eftir liggja i
vigbúnaðarkapphlaupi stór-
veldana.
Avinningurinn er tvöfaldur.
Vér verðum flotaveldi. Kannski
við tökum við af bretum og
verðum kóngar úthafsins. I ann-
an stað minnkum við ásóknina á
miðin.
Þessa rikisstjórn skipa ekki
neinir þorskar á þurru landi.’,
VERÐLA UNA-KROSSGA TURITIÐ
8. HEFTI
KOMIÐ