Vísir - 23.10.1976, Blaðsíða 2

Sækirðu kirkju?
Iiaraldur Hansson, vélvirki: —
Ég geri litiö af þvi. Kannski
svona einu sinni til tvisvar sinn-
um á ári, og þá án nokkurs sér-
staks tilefnis.
Asbjörn Hartmannsson, er aft
læra múraraiðn:— Nei, ég fer
aldrei i kirkju núorðið. Þaö eru
orðin ein sjö eða átta ár siöan
ég sótti messu.
Haukur Snorrason, kennari: Já,
ég fer i kirkju þegar ég mögu-
lega get. Ég fer flesta sunnu-
daga og svo á stórhátiðum. Ég
sé eftir þvi að geta ekki farið
oftar i kirkju þvi að þar liður
mér vel.
I
I
I
■
Helga B. Hallgrimsdóttir
starfsstúlka: — Nei, ég geri litið
af þvf. Þegarég var yngri fór ég
í sunnudagaskóla.
Ilse Hasler, starfsstúlka:— Nei,
aldrei. Ég fór hinsvegar á her-
samkomur þegar ég var yngri.
Laugardagur 23. október 1976
vism

Fjárveitingar hafa verið takmarkaðar til fræöslumyndasafnsins og hefur það háð starfseminni. en þarna starfa nú aöeins fjórir
menn. Myndina tók Jens Alexandersson i fræöslumyndasafninu i gær.
011 þjóðin þrisvar í bíó
hjó Frœðslumyndasafninu
Nœr 1600 frœðslumyndir ó
skró hjá Frœðslumyndasafni
ríkisins, sem nú hefur
gefið út nýja kvikmyndaskrá
Aætlað er, að um það bil 612
þúsund manns hafi á siöasta ári
séö kvikmyndir þær, sem
Fræöslumyndasafn rikisins á i
fórum sínum, og er þessi skoöun
myndanna sambærileg við það
að hvert einasta mannsbarn á
landinu hafi séð myndir frá
safninu þrisvar sinnum á sið-
asta ári.
Útlánin, sem voru alls tæp-
lega fimm þúsund og fjögur
hundruð, voru aftur á móti fyrst
og fremst til skóla og stofnana,
þaraf til 159 barna- og unglinga-
skóla og 41 framhalds- eða sér-
skóla Auk þess fengu 114 félög
lánaðar myndir frá Fræðslu-
ipyndasafninu og 83 stofnanir,
sámkvæmt upplýsingum for-
ráðamanna safnsins.
Fræðslumyndasafn rikisins
hefur gefið út nýja kvikmynda-
skrá yfir 1572 16 mm kvikmynd-
ir, sem safnið lánar út. Er þetta
200 siðna lausblaöabók, en
safnið gefur árlega út viðauka-
skrá, sem setja má inn i bókina.
Siðan bókin fór i prentun hafa
safninu bæst 29 kvikmyndir, svo
að til útlána eru nú réttar 1600
myndir.
Siðasta aðalskrá safnsins var
gefin út 1971, og voru i henni
upplýsingar um 1419 myndir.
Þess ber að gæta, að kvikmynd-
irganga úr sér og verða úreltar.
Var safnið til dæmis grisjað i
fyrra og teknar úr umferð yfir
400 kvikmyndir.
Fræðslumyndasafn rikisins
lánar myndir sinar fyrst og
fremst til skóla, og er uppbygg-
ing safnsins að mestu við það
miðuð. Þó er öðrum aðiium
einnig lánað, félögum og ein-
staklingum. Skólar og sjúkra-
hús fá myndirnar ókeypis, en
aðrir greiða fyrir þærlágt gjald.
Af efnisflokkum kvikmynda i
safninu er landafræöi lang-
stærst meö 298 myndir. Þá
koma 156 myndir um hinar
ýmsu greinar raunvisinda. 151
um atvinnu og tækni, 145
iþróttamyndir og 144 um listir.
tslenskar myndir eru 91.
Fræðslumyndasafn rikisins
gegnir mörgum öðrum hlut-
verkum á sviði nýsitækni i
skólum og útvegun nýsiefnis,
svo sem með útgáfu á litskyggn-
um, glærum o.fl. Safnið hefur þó
alltof litið bolmagn til fullnægj-
andi útgáfu á islensku efni af
þessu tagi, þvi bæði eru fjár-
veitingar mjög takmarkaðar og
starfslið aðeins fjórir menn.
(Jtlán Fræðslumyndasafns rfkisins aukast sifellt og eru skólarnir
farnir aö nota sér safnið I rúmum mæli.
Valda sóknarkonur verðbólgunni?
Nýverið skrifaði Aðalheiður
Bjarnfreðsdóttir blaðagrein,
sem hún nefndi „Verkalýðsmál
og Alþýöusambandsþing”, þar
sem þess er krafist, aö Alþýöu-
sambandsþing móti nýja stefnu
isamningamálum, og jafnframt
veröi gengiö að þeirri kenningu
dauðri, að láglaunafólk beri
ábyrgð á vcröbólgunni. Frú
Aðalheiöur er formaöur starfs-
stúlknafélagsins Sóknar, þar
sem mánaöarlaun eru á bilinu
60-70 þúsund á mánuði. t þessi
laun er töluvert kroppað af
heildarsamtökunum, en gjöld
félagsins til þeirra munu nema
rúmum tveimur milljónum á
ári, sem fara m.a. til að greiða
bflastyrki forustuliösins. Þaö er
því eðlilegt að formaður Sóknar
telji sig hafa rétt til að krefjast
einhverrar forsjár af forustuliö-
inu, þótt ekki hafi gengiö betur
en mánaöarlaunin segja til um.
Það er rétt hjá frú Aðalheiði,
að I langan tima hafa laun lág-
launahópanna veriö lögð til
grundvallar ýmiskonar hag-
reikningum, sem útreikningar
vísitölu byggjast á. Tilhneiging
hcfur því verið til aö halda
lægstu laununum niðri sem
mest og þá um leiö visitölu. Hins
vegar hefur nú sannast eftir-
minnilega að þetta er ekkert
annaö en blckking, vegna þess
aö löngu eftir að láglaunin eru
komin niður að þvi marki, að
þau hafa sáralitil áhrif, heldur
veröbólgan áfram i sinni himin-
hæö eins og ekkert hafi iskorist.
Sóknarkonur veröa varla
sakaðar um að vera verðbólgu-
valdar.
Auðvitað liggur I augum uppi,
aö verðþenslan i landinu stafar
af ýmiskonar sjálfvirkni i verð-
lagningu og fleira, sem rikis-
valdinu, hver svo sem fer meö
stjórn, virðist fyrirmunað að
ráða við. Heildarsamtök ráða
meiru um þessi atriöi en rikis-
stjórnir, ASt ekki undanskilið,
og komin eru í gang gróðaföng,
sem viröast allt að þvi löghelg-
uð. Slik gróðaföng verðþensl-
unnar verða ekki fundin hjá
sóknarkonum, svo dæmi sé
nefnt, og heldur ekki þvi fólki
öðru, sem gert er aö lifa á sextiu
og fimm þúsund krónum á mán-
uði. Aftur á móti hafa ýmsir
þeir aöilar, sem styðjast við
launabaráttu sóknarkvenna,
ekki þurft aö kvarta undan tekj-
um sinum, og er ástæða til að
athuga hvaða áhrif störf þeirra
viöhúsbyggingar t.d. hafa átt til
aukinnar veröþenslu. Hins veg-
ar litur þjóöhagstofnun ekki við
neinu nema launum sóknar-
kvenna og þeirra Hka, þegar á
að fara að reikna út áhrif kaup-
hækkana.
i þessari sjálfheldu er ekki
nema von að formaður Sóknar
hefji upp raust sina nú skömmu
fyrir ASÍ-þing og krefjist þess
að mótuö verði ný stefna i
samningamálum. Þessa hefur
að visu veriö krafist áður, en
mcð litlum árangri. Nú er þó sá
munurinn, að láglaunahópurinn
i landinu er vaknaður til með-
vitundar um stöðu sina innan
verkalýðssamtakanna, og er
farinn að koma fram sem meira
og minna sjálfstæður aðili. Eðli-
legast væri, að láglaunahópur-
inn kæmi sameinaður til þings
ASl með ákveðið stefnumark.
Þetta stefnumark hlyti aö vera
fyrir láglaunahópinn sjálfan, en
ekki samtökin sem heild, og fel-
ast I kröfu um samkomulag um
lágmarkslaun i landinu alveg
burtséð frá hugmyndum og
kröfugerð þeirra stétta innan
ASl sem betur eru á vegi stadd-
ar launalega. Slik mótuð stefna
láglaunahópsins á þingi ASl
mundi hafa viðtæk áhrif á
launabaráttuna I heild, stefnu
samningamála, og jafnframt
losa láglaunahópinn I landinu
undan þeirri áratuga áþján að
þurfa að standa i forsvari fyrir
kauphækkunum til handa þeim,
sem hafa jafnvel tvöföld ef ekki
þreföld laun á við láglaunahóp-
inn. Það finnst á grein Aðalheið-
ar Bjarnfreðsdóttur, að henni
væri ekki á móti skapi, þótt
blásið væri til slikrar samstöðu.
Svarthöfði