Vísir - 12.08.1978, Blaðsíða 6

Laugardagur 12. ágúst 1978^TXSIR
,Hef þerf fyrír aé gera
það eina sem ég kann,
- að syngja og spila"
Allt frá því er Bob Dylan korrl fyrst fram á sjón-
arsviðið i upphafi síðasta áratugs hefur hann verið
lifandi goðsögn i hugum æskufólks um allan heim.
Goðsagnarljóminn hefur að vísu fölnað lítið eitt
meðárunum þótt meistari Dylan sé enn í hópi virt-
ustu stjórnstjarna rokktónlistarinnar, og eftir vel-
heppnaða tónleikaferð um Evrópu nú í sumar og út-
komu nýrrar hljómplötu „Street — Legal", hefur
hann enn á ný komið fram á sjónarsviðið og orðið
tilefni heilabrota og umræðu í fjölmiðlum.
Helgarblaðið birti fyrir skömmu umsögn Viðars
Vikingssonar um hljómleika Dylans í París nú ný-
verið og hér á eftir fer víöta l,í þýðingu Viðars, sem
birtist i vikublaðinu „L'Express" 2. júli sl. Viðtalið
var tekið í London og mun vera eina viðtalið sem
ylan veitti á hljómleikaferðalaginu í Evrópu.
X
L’Express: „1 gærkveldi var yöur
fagnaö gifurlega er þér komuö
fram á sviöiö hér i London. Stfgur
þetta ekki yöur til höfuös?
Bob Dylan: „Nei, þarsem égheld
ekki aö fólk hafi veriö aö fagna
mér, Þaö var aö fagna öörum
einstakling eöa einhverju ööru.”
Sp: „t ensku blööunum er talaö
um yður sem goösögn, þér eruö
kallaöur rafmagnaö ljóðskáld....”
D: „Sama er mér. Þetta fer
meira aö segja dálitiö f taugarnar
á mér. Meö þvl aö setja á mig
stimpil erveriö aö fjarlægja mig
áhorfendum.”
Sp: „En núeruöþér aftur I sviös-
ljósinu. Þýöir þetta aö eyöi-
merkurgöngunni sé lokiö?”f
D: „Já, þaö held ég. Ég er kom-
inn á sporiö aftur.”
Sp: „Vgna peninganna?”
D: „Nei. Auövitaö hef ég þörf fyr-
irskotsilfur, og ég veit hvernig ég
geteyttþvi. En ég hef einfaldlega
þörf fyrir aö gera þaö eina sem ég
kann sem er aö syngja og leika.
Ég er hljómlistarmaöur, og viö
þaö þarf engu aö bæta.”
Sp: „Þaö munu þvi ekki lföa tólf
ár þar tii þér birtist í næsta
skipti?”
D: „Nei. Égerbúinn aö fá minniö
aftur.” (Hlátur).
Sp: „1 nýju hljómsveitinni eru
trommurnar áberandi...”
D: ,Já, þær spila mikla rullu hjá
mér. Lög min þarfnast sterks
rythma. Næst kem ég meö þrjá
trommuleikara meö mér.”
Sp: „Þaö er sagt aö meö þvi aö
ráöa kórstelpurnarþrjár séuð þér
aö búa yður undir Las Vegas.”
D: „Pfffh!”
Sp: „Þaö er sagt aö fyrsta lag yö-
ar hafi verið tileinkaö Birgitte
Bardot.”
D:„Já, þaö er rétt.”
Sp: „Gætuö þér sungiö það fyrir
mig?”
D: „Ég er búinn aö gleyma þvi.
Ég man bara aö þaö var mjög
stutt. ” (Hlátur).
Sp: ,,Hvaö voruö þér gamall,
þegar þér eignuöust fyrsta gltar-
inn?”
D: „12 ára. Þaö var rafmagnsgit-
ar. Ég dáöist aö Presley, Chuck
Berry, Buddy Holly, og var i
rokkinu. Siöan heyröi ég plötu
meöOdettu einn góöan veöurdag,
og þaö breytti öllu.”
Sp: „Égstóö i þeirri meiningu, aö
þér heföuö fyrst oröiö fyrir áhrif-
um af Woocfy Guthrie?”
D: „Nei. Fyrst var ég hrifinn af
rokkinu og slðan af Odettu, The
Kingston Trio, Harry Belafonte,
TheCarter Family. Siöan uppgöt-
v&öi ég Guthrie og rak i roga-
stans. Eg læröi utanaö meir en
tvöhundruö af lögum hans.”
Sp: „Fyrstu aðdáendur yöar tóku
þvi ekki vel, þegar þér lögöuö
kassagítarinntil hliöar og byrjuö-
uö aö leika á rafmagnsgitar.”
D: „Nei, aldeilis ekki. Ég var
meira aö segja hrakinn af sviöinu
i Newport ’65. (Hlátur). Slöanhef
égvanist þvl, aöþaöséplptí mig.
Ég lenti I þvi bæöi I London og
Parls ’66. Ég held aö fdlki þyki
þaö mjög gaman aö láta óánægju
sina i' ljós eins og þaö sé viöstatt
fjölbragöagllmu.”
Sp: „Hversvegna breyttuö þér
nafni yöar, Zimmerman, I Dyl-
an? ”
D: „Hversvegna breytir fólk um
heimilisfang, þjóðerni, lifnaöar-
háttu? Þetta er ekki mitt nafn, en
þaökom fram á varir minar einn
góöan veöurdag, mér llkaöi þaö
og hélt þvi.”
Sp: „Hefur þaö ekkert meö Dylan
Thomas aö gera?”
D: „Alls ekki. Ef ég væri aödá-
andi Dylan Thomas, heföi ég
sungiö ljóö hans eöa kallaö mig
Bob Thomas.”
Sp: „Þér hafið ætlö sveipaö
bernsku yöar leyndardómshjúp.
Eitt sinn hélduö þér þvl fram að
þér væruö munaöarleysingi.
Samkvæmt ævisögum yöar var
faöir yöar lyfsali eöa námuverka-
maöur eða rafvirki...”
D: „Hann var ekkert af þessu.
Faöir minn var duglegur maöur,
en hann fékk snemma snert af
lömunarveiki, sem ég heldaö hafi
lagt framtiöardrauma hans i
rúst. Hann átti mjög erfitt meö
gang. Þegar viö fluttum noröur á
land, opnuöu tveir af bræörum
hans, sem voru rafvirkjar, búö og
réöu hann sem afgreiðslumann.”
Sp: „Stundaöi hann nokkurn tíma
skólanám?”
D: „Nei. Afi minn kom frá Rús-
landi á þriöja tug aldarinnar.
Hann -var sölumaöur og fram-
leiddi skó. Hann átti sjö syni og
eina dóttur. Fööur minum gafst
aldrei timi til aö stunda fram-
haldsnám, heldur stóö hann I
ýmsu snatti til aö geta lagt eitt-
hvað til heimilisins. Hann lést
’68.”
Sp: „Mótorhjólaslysiö, sem þér
urðuðfyfyrir 1966, var einskonar
visbending forlaganna. Fram að
þvi höföuö þér lifaö mjög hátt.”
D: „Já ég, heföi ekki getaö haldiö
lengi áfram á þeim hraöa...”
Sp: „Siöan gufuöuö þér upp I
langan tima..”
D: Já, ég missti minniö.”
(Hlátur).
Sp: „Munuö þér taka yöur hvild
eftir tónleikana í Parls?”
D: „Nei, langt frá þvl, Ég mun
fara til Sviþjóöar og slðan aftur
hingaö til Englands, þar sem ég
mun koma fram á griöarstórri
samkomu undir berum himni á
flugvelli, sem ekki er lengur i
notkun. Þaö er búist viö meira en
hundraðþúsund manns. Slöan
held ég áfram í Ameriku fram aö
áramótum. Svo mun ég gefa út
nýja plötu.”
Sp: „Hvar og hvenær skrifiö
þér?”
D: „Hvar og hvenær sem er.”
Sp: „Fáiö þér oft hugmyndir aö
lögum?”
D: „Stööugt. Ég skrifa allt niöur,
sem mér dettur I hug.”
Sp: „1 stllabók?”
D: „Nei. A blaösnepla eins og
þér. Og meö eins penna og þér.”
Sp: „Finnst yöur aö slöustu lög
yðar séu jafa mikiö I takt viö tim-
ann og þau fyrstu?”
D: „Já, þaö held ég. Éghugsa, að
það muni koma enn betur i ljós
meö næstu plötu. (Þe.
Street-Legal) „Ég held, að þau
lög muni endurspegla hugsunar-
hátt fólks nú á timum, amk. þess
fólks sem ég umgengst.”
Sp: „Hvaöa fólk er þaö?”
D: „Tónlistarfólk. Málarar.
Vinnandi fólk. Égfer meöal fólks,
hlusta á þaö tala og slúöra og
hrifsa .feeelinguna”.
Sp: „Núna er lagá borö viö „The
Times They Are A-Changin!”
oröiö 15 ára. Þér syngiö þaö enn.
Finnst yöur þaö ekkert óþægi-
legt?”
D: „í hvert skipti sem ég flyt þaö
finnst mér ég hafa samið þaö
daginn áöur.”
Sp: „Hvaö finnst yöur um ræfla-
rokkarana?”
D: „Satt aö segja erégekki mjög
kunnugur þessari hreyfingu. Ég
hef heyrt plötur og séö nokkrar
hljómsveitir. Ég held þeir leysi
mikla orku úr læöingi, og þaö er
mikilvægt. En I hreinskilni sagt
hlusta ég aðallega á góöa tónlist,
rhythm and blues, hillbilly,
blues.”
Sp: „Bera þessi svörtu gleraugu,
sem þér eruö slfellt meö, vitni
árásargirni?”
D: „Nei. Frekar óöryggi. (Hlát-
ur). Ég held ég gangi fyrst og
fremst meö þau af þvl aö mér
finnst ágætt aö ganga meö þau.”
Sp: „Einhvern tima sögöuö þér,
aö þér væruö fjarri þritugsaldri
og hyggöust halda yöur þar eins
lengi og unnt væri. Hvaö segiö þér
nú, orðinn 37 ára?”
D: „Nú á ég enn langt i land meö
að veröa 15 ára”.
Sp: „Meöan þér áttuö viö
„minnisleysiö” að strlða, höfðu
sumir af aödáendum yöar mynd-
aö samtök til aö þröngva yöur til
aö koma á ný fram I sviðsljósiö og
taka afstööu. Þeir gengu svo
langtaö koma þeirri sögu á kreik
aö þér heföuö keypt hlutabréf i
hergagnaverksmiöju sem fram-
leiddi napalmsprengjur.”
D: „Þaöhefégaldrei gert (Yppt-
ir öxlum). Sjálfur hef ég vopna-
búr heima hjá mér. (Hlær)
Bob Dylan áriö 1963 — og með Joan Baezárið 1965.