Vísir - 12.08.1978, Blaðsíða 10

10
utgefandi: Reykjaprent h/f
Framkvæmdarstjóri: Daviö Guömundsson
Ritstjórar: Þorsteinn Pálsson óbm.
Ólafur Ragnarsson
Ritstjórnarfulltrúi: Bragi Gudmundsson. Fréttastjóri erlendra frétta: Guðmund :
ur Pétursson. Umsjón meö helgarblaöi: Árni Þórarinsson. Ðlaöamenn: Berglind
Asgeirsdóttir, Edda Andrésdóttir, Elias Snæland Jónsson, Guðjón Arngrimsson,
Jón Einar Guðjónsson, Jónina Mikaelsdóttir, Katrin Pálsdóttir, Kjartan Stefáns
son, Oli Tynes, Sæmundur Guðvinsson, Iþróttir: Gylfi Kristjánsson og Kjartan L.
Pálsson. Ljósmyndir: Björgvin Pálsson, Jens Alexandersson. utlit og hönnun: Jón
Oskar Hafsteinsson, Magnús Ölafsson. *
m
Laugardagur 12. ágúst 1978 VISIR
" "1 '
Auglysinga- og sölustjóri: Pall Stefanssor
Dreifingarstjbri: Sigurdur R Petursson
Auglysingar og skrifstofur: SiöumulaB
simarBóótl og82260
Afgreiðsla: Stakkholti 2-4 simi 8661)
Ritstjorn: Sióumula 14 simi 86611 7 linur
Askriftargjald erkr. 2000 á mánuöi innanlands.
Verö i lausasölu
kr. 100 eintakiö.
Vísir hefur síðustu vikur fetað
inn á nýjar brautir varðandi upp-
lýsingamiðlun með það fyrir
augum að sinna enn betur en
áður hlutverki sínu sem óhlut-
drægur og sjálfstæður f jölmiðill.
Þarna er átt við fréttir og
fréttaskýringar af vettvangi
stjórnmáianna, upplýsingar um
þær hræringar, sem eiga sér stað
i stjórnmálaflokkunum og í
kringum þá og ítarlegar fréttir
af gangi stjórnarmyndunarvið-
ræðnanna stig af stigi.
Tveir blaðamenn Vísis, þeir
Gunnar Salvarsson og öskar
Magnússon hafa helgað sig
þessum verkefnum undanfarnar
vikur og fylgst mjög náið með
þróun mála. Þeir hafa leitað upp-
lýsinga hjá fjölda manna í
stjórnmálaf lokkunum fjórum,
sem nú eiga f ulltrúa á alþingi, og
oft þurft að ræða við tug eða
jafnvel tugi manna til þess aðná
fram nægilega miklum og
áreiðanlegum upplýsingum um
ákveðin pólitísk atriði til þess að
hægt væri að skrifa um þau.
trausta frétt.
AAeð þessu móti hefur Vísi
tekist að hafa forystu íslenskra
fjölmiðla um fréttaþjónustu af
stjórnarmyndunartilraununum,
sem staðið hafa undanfarið og
standa enn yf ir. Fréttir Vísis um
efni viðræðna, tillögur, og önnur
atriði, sem snert hafa stjórnar-
myndunarmálin hafa birst mun
fyrr í Vísi en í öllum öðrum f jöl-
miðlum og í sumum tilvikum
jafnvel nokkrum dögum áður en
þessi efnisatriði hafa verið
formlega opinberuð.
Þeir, sem að viðræðunum hafa
staðið, hafa sjálf ir verið tregfr til
þess að upplýsa efni þeirra i
f jölmiðlum og í sumum tilvikum
hefur verið engu líkara en
flokksleiðtogarnir hafi litið á
stjórnarmyndunarviðræðurnar
sem sitt einkamál, en ekki mál
þjóðarinnar. Þeir fjölmiðlar,
sem beðið hafa eftir því að þessir
aðilar héldu blaðamannaf undi
eða sendu frá sér yfirlýsingar
um stöðu mála, hafa einfaldlega
flutt þjóðinni gamlar fréttir, —
að minnsta kosti þeim stóra hluta
þjóðarinnar, sem kaupir og les
Vísi.
Fréttamiðill, sem vill standa
undir nafni verður að afla frétt-
anna sjálfur, þótt það sé í
mörgum tilvikum erfitt, og birta
þær sem allra fyrst. Hann getur
ekki beðið eftir fréttatilkynn-
ingum og eftir því að einhverjum
þóknist að skýra þjóðinni f rá því,
sem hefur verið að gerast.
Til þess að geta staðið undir
kjörorði Vísis: „Fyrstur með
fréttirnar" hefur ritstjórn blaðs-
ins lagt megináherslu á að afla
f réttanna áður en þær eru á allra
vitorði. Blaðamenn leggja hart
að sér við slíka upplýsingaöf lun
og blaðið nýtur góðs af traustum
tengslum við menn á hinum
ýmsu sviðum þjóðlífsins, sem
eru starfsmönnum á ritstjórn
Vísis hjálplegir við upplýsinga-
öflunina.
Viðfréttaflutninginn hefur Visir
lagt áherslu á að gæta fyllstu
óhlutdrægni og blaðamennirnir
kappkostað að vera fullkomlega
heiðarlegir bæði gagnvart þeim
aðilum, sem láta þeim í té
upplýsingar og lesendum sínum.
Þannig hafa þeir getað áunnið
sér traust beggja þessara aðila.
Yfirleitt hefur blaðamönnum
reynst erfitt að fá fréttir af
gangi mála í stjórnmálaheim-
inum hér á landi, enda má segja,
að tjaldið hafi að mestu leyti
verið dregið fyrir hið pólitíska
svið. AAargs kyns makk að tjalda-
baki hefur þvi oft aðeins verið á
vitorði fárra manna. AAálgögn
stjórnmálaflokkanna hafa ekki
séð sér hag í því að skýra f rá því,
sem þannig hefur gerst; slíkt
gæti valdið þeim erfiðleikum í
næsta þætti hins pólitíska sjónar-
spils. Og ríkisfjölmiðlarnir hafa
farið varlega í sakirnar.
Vísir hefur nú haft frumkvæði
um að toga í spottann og draga
tjaldið frá pólitíska sviðinu.
Þetta blað hefur þannig getað
veitt lesendum sínum innsýn í
málefni, sem þeir eiga að fá að
fylgjast með.
Það hefur einnig sýnt sig, að
fréttirnar hafa verið réttar þótt
þær hafi að mati ýmissa aðilá
ekki átt að koma fyrir augu og
eyru „almenníngs" fyrr en ein-
hverntíma siðar.
Fréttaskýringagreinar blaða-
manna Vísis um einstaka stjórn-
málaflokka hafa varpað nýju
Ijósi á það, sem hefur verið að
gerast á pólitiska sviðinu og
mönnum hefur orðið Ijóst aþ
margt af því sjónarspili e'r
þrungið meiri alvöru en títt er í
harmleikjum eða er spaugilegra
en almennt gerist í gaman-
leikjum á aðalsviði hins
raunverulega Þjóðleikhúss.
TJALDIÐ DREGIÐ
FRÁ PÓLITÍSKA
SVIÐINU
Um frið
í Flóko-
lundi
Mikiö hef ég lagt á ritvélina
mina á þessum slöustu og
verstu tlmum, skrifaö þátt eftir
þátt og grein eftir grein, ósjald--
an meira af vilja en mætti. A
tvöföidu kosningaári veröur
mikiö aö skrifa. Engu er likara
fyrir kosningar en allt sé undir
þvf komiö aö skrifa sem mest.
Mikiö lifandis skelfing var vélin
mín oröin leiö og þreytt á mér,
enda hvort tveggja ekki alltjent
upp á marga fiska.
Hvernigsemá stóö, máttihún
þola aö ég settist niöur aö
skrifa, jafnvel ósofinn meö öllu
eftir hverja talningarnóttina á
fætur annarri, einstaka sinnum
sigurglaöur og ánægöur, oftar
en hitt agndofa, sár og vonsvik-
inn, en umfram allt þreyttur.
En þaö varö aö skrifa. Langt
mál, fullt af hugsjónum og
stefnu, fyrir kosningar. Stutt
mál, fullt af þakklæti, æöruleysi
og ábyrgöa rtilf inningu , eftir
kosningar. Stundum var ég svo
óupplagöur, ófrumlegur og
staglsamur, aö viö sjálft lá aö
ég gubbaöi ofan I ritvélina. Hiin
var lika hrædd og hvumpin og
textinn morandi I barnalegum
ritvillum. fo tók aö kviöa fyrir
hverri nýrri grein, hlakkaöi
jafnvel ekki lengur til aö skrifa
viötal viö skemmtilegan mann.
Vaninn er sterkur. Ég var
kominn með ritvélina áleiðis i
feröatöskuna, en ég áttaöimig i
tima og lét hana eftir á skrif-
borðinu. Auðvitað var það dóna-
skapur og tillitsleysi, ef hiln
fengiekki lika sumarfrt, og ögr-
un við sjálfan mig aö taka hana
meö. Var ég ekki að fara i
alvörufri? Vestur, I friðinn sem
ég fann I Flókalundi fyrir tæp-
um tveimur árum. Ég var aö
efna loforð, sem ég haföi gefið
mér, halda heit, að þangað
skyldi ég fara snarlega aftur.
* Vissulega var mér allt annað i
huga en ritvél, þegar ég ók móti
hrannarekstrinum sem stóð af
flóanum inn hlíðar Gilsfjarðar
og Geiradals, og ekki kom mér
ritvél i hug á langvegum
Þorskafjarðar og Baröastrand
ar. En ég haföi ekki tafiö fulla
tvo sólarhringa i Flókalundi i
friöi og hvild, svefni og áti, laus
um sinn viö sima, blöð, sjónvarp
og útvarp, þegar ég tók að
ókyrrast og mér þótti sem eitt-
hvað vantaði. Ég hamaðist við
aö tilreykja gjöf dætra minna,
nýju mastapipuna. Ekki vantaöi
mig tóbak, ekki var ég svangur.
Langaöi mig kannski I drykk?
Nei, ég sannfærðist um að svo
var ekki.
Allt í einu stóð ég inni á skrif-
stofu og ég heyrði mig spyrja
hvort ég gæti fengið lánaöa rit-
vél smástund. Auðvitað var
ekkert sjálfsagðara, og i sömu
svifum var ég tekinn til. Og nú
var gaman. Þáttur varð til fyr-
irhafnarlaust, og á örskömmum
tima hafðiég leyst verkefni sem
mér fannst að ég næði aldrei
tökum á, áður en ég fór að heim-
an. Og textinn var næstum villu-
laus. Það var likast þvi að ég
væri dottinní þaö. Égsateins og
á nálum og munaði minnstu aö
ég visaði á dyr elskulegum ung-
um manni sem kom til min og
vildi tala um daglegt mál. Mig
klæjaði i gómana og ég lofaði
guð þegar ég gat byrjað aftur.
Liklega er það hvildin sem er
svona merkileg, eða er það frið-
urinn sérkennilegi i Flókalundi,
fegurðin úti fyrir, alúðin inni
fyrir, áhyggjuleysið um sinn.
Eitthvað i ætt við sköpunarþörf
leysist úr læðingi, og það sem
áður gat verið hvimleið skylda,
verður nú ljúfur leikur. Og þeg-
ar ég hef lokið við að vinna úr
punktum aö löngu viötali, liður
mér ósköp notalega og konan
min verður að hlusta á allt les-
málið, sem ég hef hrúgað sam-
an meðástfðufullum hraöa. Hún
er alltaf jafn þolinmóður, gagn-
rýninn og uppörvandi hlustandi.
Ég fæ vægar aðfinnslur, tals
vert hrós og er glaður eins og
krakki.
Og úr þvi að Rómaborg
brennur, munar vist minnstu
þótt ég kveiki mér i pipu og setj-
ist út á pall. Þar get ég horft
spekingslegur út í fegurðina,
rétt eins og hæstvirtur dóms-
má la r á ðhe rr a , ólafur
Jóhannesson, á landsmóti
hestamanna i Skógarhólum.
20.7.’78
G.J.