Vísir - 08.01.1979, Blaðsíða 11

11
VÍSIR
Mánudagur 8. janúar 1979
Evita var athafnasöm
forsetafrú sem hélt ræö-
ur fyrir þúsundir verka-
manna og dáöist að um-
bótastarfi manns síns.
bókhald”, sagBi Eva þegar
einhver geröi athugasemd viö aö
ekkert eftirlit væri meö sjóönum
hennar. „Éggef af hreinu hjarta
og það verður aö vera nóg”
En það lék enginn vafi á þvi aö
háar upphæðir Ur sjóönum voru
lagöar inn á bankareikning
Peronhjónanna.
Svo einkenniiega vildi til, að
þau blöö sem leyföu sér aö skrifa
um þetta mál.gátuallt i einuekki
lengur fengið pappír.
begarEva var ekki aö sóla sig i
aðdáun fátæklinga feröaöist hún
oft til Parisar, London og New
York. Fatareikningar hennar
voru himinháir.
skaplyndi. Súpan og Evita uröu
þjóðarréttur Argentinubúa.
Evaskapaði nýja kvennahreyf-
ingu. Konur fengu kosningarétt.
En vandamálin hrönnuöust
upp. Veröið hækkaöi ogveröbólga
geisaöi. Þetta fóraö segja til sin,
þrátt fyrir aögeröir gegn þeim,
sem leyfðu sér aö andmæla. Nú
fór aö sjástskrifaö á veggi — Lifi
Peron, niöur meö Evitu.
Stjarna Evitu var aö lækka.
Hún var á niöurleið.
Fallegt smurt lík
Siðustuorrustunni tapaöihún. í
henni hjálpaöi hvorki löerepla
her eöa hótanir. Hún fékk blóð-
krabbaoghin fagra Evita missti
smám saman allan þrótt.
Þegar hún kom opinberlega
fram á si'ðasta skipti gat hún
varla staöið á fótunum. Mögur en
friö stóö hún i pelsinum, sem var
kodda. Hún varðaöeins þrjátiu og
þriggja ára gömul.
Þrjár eöa fjórar milljónir
manna komu aö börum hennar.
Atta manneskjur voru troönar
undir og mörg hundruö særöust.
Hún heföi eflaust notiö þess ef
hún hefði getaö fylgst meö þvi.
Kannski hefði hún hvislað: —
Gráttu ekki yfir mér, Argentina
Stórkostleg minmsmerki voru
reistvegna hennar .Á gröfhennar
átti að vera 120 metra hátt
minnismerki prýtt meö 16 gyöj-
um og 40 metra hárri styttu af
Evitu.
Hún skyldi smurö og varðveitt
fyrir framtiöina. Peron haföi i
þessu skyni upp á mesta sérfræö-
ANNARS
VORU ÞEIR
HANA
I FANGELSI
Þúsundir manna komu til aö skoöa smuröan llkama Evitu.
Þaö var ekki aöeins öll Argen-
tina, sem hyllti Evitu og Peron.
Þaufengu áheyrnhjápáfanum og
franski forsetinn gaf Evu
hundrað litra af ilmvatni. Allir
elskuðu hina gjafmildu Evitu ...
Og þeir sem ekki geröu það lentu i
fangelsi.
Forsetahjónin létu hylla sig
nokkrum sinnum i mánuöi
og myndir af þeim héngu úti um
allt. Fólk hljóðaöi, kallaöi oggrét.
Allir elskuöu þessa tvo leiðtoga
sina.Eva naut þess aölátadást af
sér. ,,Eva er engill sem elskar
fóikiösitt, — Kyssiö vanga henn-
ar og fætur, elskiö sál hennar, hún
er okkar, hún er Argentina” —
Þessi orð voru rituö á spjöld sem
voru hengd upp út um allt i
Argentinu — og hver þoröi aö
mótmæla?
Pólitískur áróður Evitu
Evita talaði oft I útvarpiö. Einu
sinni sagði hún: — Horfið á mig,
minir kæru skyrtulausu þegnar.
Litiö á peisana mina, og skart-
gripina.Þá hef eg tekiö frá hin-
um riku. En einu sinni var ég i
ykkar sporum og var klædd eins
og þiö. Þiö getiö lfka öölast þaö,
sem ég hef fengiö. Ég er aöeins
litill spörfugl... brú miili drauma
almennings og Perons, Hann er
loftiö sem viö öndum aö okkur.
Peron er llfiö. Ég er hjarta
Perons.
Evu heppnaöist aö sjóöa saman
súpu úr fasisma, sósíalisma,
þjóöernishyggju og stórum
skammti af suðuramerisku
oröinn alltof stór á hana og veif-
aði þreytulega til fjöldans.
Þann 6. júli 1952 tuttugu og
fimm minútum ogátta sekúndum
yfir átta um kvöldiö lést forseta-
frúin.
Timum saman endurtók þulur-
inn i útvarpinu — Evita Peron er
gengin inn i eiliföina —
1 fimm daga lá Evita i opinni
kistu i stjórnarráðshúsinu i
Buenos Aires, klædd silkikjól,
meö ljóst háriö laust á hvítum
ingi veraldar á þessusviöi, doktor
Pedro Ara, sem haföi kynnt sér
aöferöina viö smurninguna á
Lenin i' Moskvu.
Peron kraföist þess aö Evita
væri meöhöndluö enn betur en
Lenin.
Landflótta likami Evitu
Arið 1955 var gerö bylting og
Peron var steypt af stóli. Nú
skyldi bundinn endir á
Peron-dýrkunina
Peron flúöi úr landi, en hinn
smuröi llkami Evitu varð eftir.
En aö næturlagi i september áriö
1956 var hann fluttur úr landi til
Evrópu. Gegnum Brussel, Bonn
og Róm var lik Evitu flutt undir
fölsku nafni til Milano. Hún var
skráð sem Maria Maggi, ítölsk
ekkja, sem heföi látist i
Suöur-Ameriku og skyldi nú hvila
i gröf númer 86 i' Musocco kirkju-
garöinum i Milano. Þar hvildi
Evita Peron undir hinu falska
nafni i fjórtán ár. Ariö 1971 vildi
Peron, sem þá var landflótta i
Madrid, fá lik konu sinnar aftur.
Maður, sem kallaöi sig Carlo
Maggiog þóttist vera bróöir hinn-
ar látnu konu, fékk leyfi til að
grafa lfkið upp. Hiö rétta nafn
Carlosar var Hector Cabanillar
og hann var áöur yfirmaöur
öryggismála Argentlnu.
Einföld trékista var sett á vöru-
bil og lik Evitu Peron var flutt til
Madrid.
Augu Perons fylltust tárum
þegar hann sá hinn smuröa llk-
ama konu sinnar eftir sautján ár.
Hann haföi varðveist óbreyttur.
I þrjú ár geymdi Peron likama
konu sinnar i sérstöku herbergi i
Madrid, en áriö 1974 var likið loks
flutt aftur til Argentinu, þegar
Peron sneri þangað aftur. Hann
lést sama ár og nú hvila Evita og
Peron hlið við hlið i grafreit viö
forsetahöllina i Olivos.
1 ræöu, sem E vita hélt árið 1951,
sagöist hún eiga þá einu ósk aö
þegar Juan Perons yrði minnst i
sögunni, yrði þess getið, aö viö
hliö hans heföi staöiö kona, sem
af alþýðunni heföi veriö kölluö
Evita.
Og nú veröurEvita fyrir alvöru
ódauöleg. Rokkóperan sem
fjallar um ævi hennar er blanda
af kirkju- og popptónlist.
Lagiö semgengur eins ograuöur
þráöur gegnum verkiö er: —
Gráttu ekki yfir mér, Argentina
En þaö er enn i dag fólk sem
grætur i Argentinu þegar þaö
minnist Evitu Peron. Ýmist af
sorg eða reiði. —JM