Morgunblaðið - 04.02.2001, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. FEBRÚAR 2001 39
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Á morgun, 5. febrúar,
hefði elskuleg frænka
okkar Guðleif Jónsdótt-
ir orðið 93 ára. Í tilefni
af því langar okkur
systurnar að minnast hennar með
nokkrum orðum.
Leifa móðursystir okkar var í
miklu uppáhaldi hjá okkur systkinun-
um og þegar við lítum til baka renna í
gegnum hugann allar góðu minning-
arnar sem við eigum um hana. Þegar
við vorum litlar komu jólin til okkar
með pakkanum frá Leifu frænku í
Borgarnesi. Í þessum pakka leyndist
eitthvað handa hverju okkar, t.d.
náttföt, fallegar vélprjónaðar peysur
og nærföt, bækur, ýmislegt góðgæti,
kaffi handa mömmu og kjóll handa
ömmu með frönsku mynstri, en móð-
uramma okkar var á heimilinu alla
æsku okkar. Heimili Leifu og Óla í
Borgarnesi var gestkvæmt og þau
einstaklega gestrisin. Þegar foreldrar
okkar fóru í Borgarnes var alltaf gist
hjá þeim, það þótti langt ferðalag
þegar við vorum litlar. Það brást ekki
að við vorum rétt komin inn hjá þeim
þegar Leifa var búin að senda í bak-
aríið eftir mjúku hornunum og í Sam-
lagið eftir rjómanum. Mjólkin var
framreidd í fínum glösum á háum fæti
og töfrum líkast var komið á borðið
rúgbrauð með nýrri kæfu, pönnukök-
ur, hornin góðu sem hvergi fengust
nema í bakaríinu í Borgarnesi og jafn-
vel heimatilbúinn ís. Í augum okkar
var þetta sannkallað veisluborð. Hús-
ið sem Leifa og Óli byggðu sér á Eg-
GUÐLEIF
JÓNSDÓTTIR
✝ Guðleif Jónsdótt-ir fæddist í Lund-
um í Stafholtstung-
um 5. febrúar 1908.
Hún lést á Dvalar-
heimili aldraðra í
Borgarnesi 15. maí
1999 og fór útför
hennar fram frá
Borgarneskirkju 22.
maí 1999.
ilsgötunni var byggt að
nokkru inn í klett og því
ákaflega sérkennilegt í
okkar augum og þótti
okkur gaman að láta
okkur rúlla niður grasi-
gróna brekkuna á bak-
við húsið. Þar uxu líka
rifsberjarunnar sem við
vorum ekki vön að sjá á
Suðurnesjum þar sem
við ólumst upp.
Leifa frænka var ekki
nema 54 ára þegar hún
varð ekkja en hún bjó
áfram í húsinu sínu þar
til hún fór á Dvalar-
heimili aldraðra í Borgarnesi.
Sjóndepra háði henni þegar aldur-
inn færðist yfir en þrátt fyrir það var
alltaf svo hreint og fallegt heima hjá
henni. Á hverjum degi viðraði hún
rúmföt og teppi og það lýsir því best
hve húsleg hún var, eins og það var
kallað. Eftir að sjónin dapraðist varð
hlustun á útvarp og sjónvarp aðal-
dægrastytting hennar. Hún fylgdist
afar vel með og var með eindæmum
minnug og enginn kom að tómum kof-
unum hjá henni með hvað var að ger-
ast hér á landi eða úti í heimi. Hún
fylgdist vel með hvað var að gerast
hjá okkur systkinunum og þekkti alla
fjölskyldumeðlimi, sem ekki eru svo
fáir, með nafni og vissi hvað þeir
höfðu fyrir stafni.
Þegar árin liðu var tekið á móti
okkur og fjölskyldum okkar af sömu
hlýju og þegar við vorum börn og eiga
börn margra okkar góðar minningar
frá heimsóknum til Leifu frænku í
Borgarnesi.
Síðustu árin sem Leifa lifði bjó hún
á Dvalarheimili aldraðra í Borgar-
nesi. Undir það síðasta var hún orðin
blind og alveg sátt við að fara til nýrra
heimkynna.
Blessuð sé minningin um hana sem
við geymum í hjarta okkar.
Sæunn, Kolbrún, Svanhvít,
Jóna, Ingigerður og Dagbjört.

 
 
 
 
 
 
        
 


        

    
    
 


   
   
  !"#
  
  



  "
 #$$
 
   

 %
&  '
(

$%&$$ ( )* 
+! %
,& )*  & *$ - ) +$
( &
,& +$ . % , + %  )* 
& $
,& )* 

& &
,& )*  "/ & ! +$
 0 $ +%  $%  0 $#


  


  

                
 

  

  
 !"# $%%
!&"& &%  '()*'  %$++

,  %% & ,'
''%$++
%$-%  %$++ . !-%&%
*##(* ' & '*##(* 

 

  





     
 

  

 


 



  
 !  
" #

 $

 #

 %  &  

& '!(
  
)   %  #

 *  + 
 #

,-  .
#

# //(

 
 
  

    







 
  
 
 !
   
" # 
$!
 
   %&# # 
' 
 
( "!) '  # 

!*
  +!) +!)# 
+ 
#    ,
 


 
  
   
      
 
   
 
  


  
  
 
   !"#$
Heilsugæslan í Reykjavík
Heilsugæslustöðin í Grafarvogi
verður lokuð frá kl. 12:00
mánudaginn 5. febrúar
vegna útfarar
Margrétar Níelsdóttur Svane,
hjúkrunarforstjóra.
fenginn var atvinnuljósmyndari til
að taka mynd af hópnum í spariföt-
unum og síðan var efnt til fagnaðar í
Breiðfirðingabúð með stæl og mörg-
um er enn í fersku minni.
Að 25 árum liðnum var ákveðið að
minnast þess aldarfjórðungs sem lið-
inn var með veglegum hætti. Jón var
einn þeirra sem hafði veg og vanda
af þeim undirbúningi.
Steinþór Gunnarsson, sem er einn
af okkur, kom með þá hugmynd að fá
teiknara sem hann þekkti til að
teikna af okkur skopmyndir. Síðan
var gefinn út pési í vasabókarbroti
þar sem hverjum var helguð ein síða
og þar birt skopmyndin og vísa undir
þetta fyrirbæri hlaut nafnið „Kver-
ið“ og var afhent formlega í afmæl-
ishófinu og vísan lesin um leið og
kverið var afhent.
Persónuleg kynni okkar Jóns
tengjast sveinsprófinu sem fram fór í
Sjómannaskólanum vorið 1950. Áður
höfðum við hist í Iðnskólanum við
Tjörnina en ekki verið saman í bekk.
Á Þórsgötu 1 var kaffistofa þar sem
saman komu ungir námsmenn og
skáld og viðruðu sínar skoðanir og
framtíðarhugsjónir.
Á þessum árum var í gangi sterk
pólitísk umræða þar sem menn
skiptust í fylkingar til hægri og
vinstri. Á þessa kaffistofu fóru þá-
verandi vinnufélagar mínir oft í
morgunkaffi, þá sá ég Jóni oft
bregða fyrir. Strax eftir sveinsprófið
gerðumst við Jón virkir þátttakend-
ur í starfsemi Málarafélgas Reykja-
víkur bæði í stjórn og í nefndum. Það
duldist engum að hann lék á vinstri
kantinum og fór ekki dult með sínar
skoðanir án þess þó að blanda pólitík
inn í félagsstörfin. Jón var einlægur
verkalýðssinni og studdi málstað
þeirra er minnst máttu sín af ráðum
og dáð. Sjálfur ólst hann upp á
krepputímum í stórum systkinahóp
á Akranesi og lærði að samstaðan
var sterkasta vopnið í baráttunni við
örbirgðina.
Jón var húmoristi, viðræðugóður,
glettinn og stríðinn. Hann gat kastað
fram setningum sem kölluðu á and-
svör og þá var hann fljótur með til-
svar sem hleypti fjöri í umræðuna.
Jón var fjölhæfur fagmaður, góður
teiknari og hugmyndaríkur. Það
voru mörg kröfuspjöldin sem hann
málaði fyrir 1. maí. Þá kom fram
hvað hann hafði næmt auga fyrir lit-
um og formi, hann mótaði útlínur og
lét minni spámenn eins og mig fylla
út í formin. Nokkuð löngu eftir
sveinsprófið gerðist Jón félagi í Mál-
arameistarafélaginu, tók að sér mál-
un á íbúðarblokkum í Breiðholti sem
Bifreiðastjórafélagið Hreyfill stóð
fyrir. Þá slitnuðu tengsl okkar, við
hittumst aðeins þegar ég kom sem
mælingamaður málara til að mæla
upp verkin.
Ég frétti af veikindum Jóns og að
búið væri að taka af honum annan
fótinn vegna sýkingar, en það dróst
að hafa samband við hann. Það var
ekki fyrr en þegar farið var að gera
liðskönnun á hvað margir væru á lífi
af þeim sem tóku sveinspróf 1950 og
reyndust þeir vera 13. Þegar ég náði
símasambandi við Jón brást hann við
hress að vanda og óvænt mætti hann
á undirbúningsfund sem var í sum-
arbústað mínum við Langavatn. Jón
mætti á tveimur hækjum, ljómaði af
áhuga og gleði yfir að þetta skyldi
vera á dagskrá og hafði margt til
málanna að leggja. Hann fylgdist ná-
ið með undirbúningi að afmælinu
sem fram fór í Skíðaskálanum í
Hveradölum 28. apríl sl. og mætti
þar í fylgd með Ingólfi bróður sínum.
Nokkru síðar hittumst við heima hjá
honum og hétum hvor öðrum að
halda tengslum svo lengi sem báðir
væru ofar moldu en nú er sá sáttmáli
úr gildi fallinn. Já, svona er lífið.
Ég hef lýst Jóni sem róttækum
einstaklingi og gat ekki fundið að
þau lífsviðhorf hefðu breyst þegar
við hittumst síðast. Jón var gæddur
þeim eiginleikum að þeir sem um-
gengust hann virtu hans frjálslegu
framkomu og fundu að undir skelinni
fólst drenglyndi og viðkvæm sál.
Það er mér nú einkar kær tilfinn-
ing að hafa átt trausta vináttu þessa
manns sem hafði kjark til að vera
hann sjálfur á hverju sem gekk í líf-
inu. Ég sendi börnum hans og öðrum
nákomnum samúðarkveðjur.
Hjálmar Jónsson.
Ég vil með nokkrum
orðum kveðja Láru
frænku mína. Margar
af mínum bestu æsku-
minningum eru frá
heimsóknum mínum á heimili
frænku minnar.
Lára frænka var vel gefin kona
með mjög ákveðnar skoðanir, sem
hún sat sjaldnast á og skiptumst við
á skoðunum alveg fram á síðasta
dag. Mjög gestkvæmt var á heimili
Láru og Olivers og oft þröng á þingi.
Lára var snilldarkokkur og bakara-
meistari. Hún hafði yndi af að halda
stórar veislur, t.d. eru jólaboðin til
margra ára ógleymanleg.
Áhuga minn á matar- og kökugerð
fékk ég frá henni, þegar ég sat heill-
uð af fimum fingrum og reyndi að
hjálpa til.
Ég naut þess í æsku að ferðast
LÁRA
EINARSDÓTTIR
✝ Lára Einarsdótt-ir fæddist í
Hafranesi við Reyð-
arfjörð 27. nóvember
1919. Hún lést í
hjúkrunarheimilinu
Skógarbæ 13. janúar
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Dómkirkjunni 19.
janúar.
með fjölskyldunni um
landið, áfangastaður-
inn var Austurland,
sem var henni ávallt
mjög kært. Um æsku-
stöðvarnar Hafranes
talaði hún ávallt með
ljóma þó svo að hún
væri aðeins 12–13 ára
þegar hún flutti til höf-
uðborgarinnar.
Elsku frænka, ég
veit þú varst fegin
hvíldinni, þótt þú værir
alltaf hress í anda.
Ég veit að heimkoma
þín hefur verið góð.
Ég bið góðan guð að geyma þig.
Guðrún.