Morgunblaðið - 11.09.2001, Qupperneq 42
MINNINGAR
42 ÞRIÐJUDAGUR 11. SEPTEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ FriðþjófurBjörnsson fædd-
ist í Reykjavík 1.
september 1920.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 31. ágúst
síðastliðinn. Foreldr-
ar Friðþjófs voru
hjónin Björn Guð-
mundsson og Evlalía
Ólafsdóttir, til heim-
ilis á Njálsgötu 56
hér í borg, þau eign-
uðust sex börn: Sig-
urbjörn, Bryndísi,
Ingibjörgu, Ólöfu
Jónu, Friðþjóf og Þórunni. Af
þessum systkinahópi er Ólöf Jóna
ein eftir á lífi.
Friðþjófur kvæntist 16. desem-
ber 1944 Ingibjörgu Jónu Marels-
dóttur, f. 29. ágúst 1925, d. 8. nóv-
ember 1994. Þau bjuggu lengst af í
Hrafnhildi, Selmu og Guðfinnu
Björgu; Sverrir, f. 30. maí 1950,
kvæntur Elísabetu Ingvarsdóttur,
f. 23. feb. 1951, synir þeirra eru
Ingvar, Friðþjófur Ingi og Sverrir
Þór, en Friðþjófur Ingi lést 1984,
aðeins 9 ára gamall. Langafabörn-
in eru orðin tólf.
Friðþjófur gekk í barnaskóla í
Miðbæjarskólanum og síðan í
Austurbæjarskólanum, er hann
hóf göngu sína árið 1930. Síðan
var hann í Verzlunarskólanum í
tvö ár. Að námi loknu, á stríðsár-
unum, keyrði hann og hafði rekst-
ur á vörubílum á flugvöllunum í
Kaldaðarnesi og Reykjavík. Vann
hann eftir það við ýmis störf varð-
andi málmsmíði o.þ.h. þar til hann
réðst til Vegagerðar ríkisins árið
1951, og vann þar samfleytt í 42
ár. Fyrst á vinnuvélum og síðan á
varahlutalager og skrifstofu sem
deildarstjóri yfir rekstri véla þar
til hann lét af störfum vegna ald-
urs.
Útför Friðþjófs fer fram frá
Grensáskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Heiðargerði 112 í
Reykjavík. Ingibjörg
var dóttir hjónanna
Marels O. Þórarins-
sonar og Sigríðar Þ.
Gunnarsdóttur frá
Eyrarbakka. Börn
Friðþjófs og Ingi-
bjargar eru fimm: Sig-
ríður, f. 17. jan. 1943,
gift Viðari Óskars-
syni, f. 22. ágúst 1940,
og eiga þau tvö börn,
Þóri og Bryndísi;
Kristjana Evlalía, f.
20. jan. 1945, gift Ing-
ólfi Árnasyni, f. 7. jan.
1942, og eiga þau tvær dætur,
Ingibjörgu Bryndísi og Hlín;
Gunnar Marel, f. 31. maí 1947, son-
ur hans er Sigurður Már; Björn, f.
19. ágúst 1948, kvæntur Aldísi
Dröfn Elíasdóttur, f. 8. jan. 1947,
þau eiga fjórar dætur, Birnu Gyðu,
Fallinn er frá tengdafaðir okkar
Friðþjófur Björnsson eftir langa
baráttu við erfiðan sjúkdóm, en
hann lést á líknardeild Landspítal-
ans í Kópavogi hinn 31. ágúst, ein-
um degi fyrir 81 árs afmælið sitt.
Kynni okkar við Ingibjörgu og
Friðþjóf hófust 1960, er við kynnt-
umst dætrum þeirra Sigríði og
Kristjönu og urðum fljótlega
heimagangar hjá þeim að Heiðar-
gerði 112.
Í Heiðargerðinu var oft líf og fjör
og glatt á hjalla, tekist var á um
pólitík og íþróttir daginn út og dag-
inn inn og var Friðþjófur mjög
fylginn sér, og náði sínu fram í flest-
um tilvikum. Hann var söngelskur
maður og unni góðri tónlist, söng og
lék á píanó fyrir sig og sína. Til
heimilis þar var einnig eldri bróðir
Ingibjargar, Guðfinnur, sem var
sjómaður en hann drukknaði 1963.
Friðþjófur var Framari af líf og
sál, hann var trúr sínu félagi og
fylgdist með gengi þeirra á vellin-
um allt til hinsta dags.
Okkur er minnisstætt hve hann
var góður í ensku, því eins og kenn-
arinn hans í Verslunarskólanum
hafði á orði, „ég get ekki kennt þér
meira, þú ert orðinn jafngóður og
ég.“ Friðþjófur var laghentur mað-
ur. Hann vann ýmis störf, meðal
annars við málmsmíðar, sem krana-
maður við höfnina og síðast sem
fulltrúi á véladeild hjá Vegagerð
ríkisins. Ferðaðist hann um land
allt og erlendis vegna vinnu sinnar.
Oft var vinnudagurinn langur, ef
vantaði varahluti eða tæki til fram-
kvæmda og senda þurfti um langan
veg við aðrar aðstæður en við
þekkjum í dag.
Friðþjófur var fjölskyldurækinn
maður og hugsaði vel um sína, ef
eitthvað bjátaði á var hann reiðubú-
inn til að koma og hjálpa, gera við
bíla, dytta að húsum eða gefa börn-
um og barnabörnum vítamín og
ávexti og aðra hollustuvöru til að
halda góðri heilsu en hann mat það
mikils að stunda hollt og gott líferni
og stundaði hann sund í hádeginu í
fjöldamörg ár.
Við svilarnir viljum þakka þér,
vinur, fyrir góða vináttu og tryggð.
Ingólfur og Viðar.
Fölnar rós og bliknar blað
á birkigreinum,
húmar eins og haustar að
í hjartans leynum.
(K.J.)
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast Friðþjófs Björnssonar
sem lést á líknardeild Landspítal-
ans 31. ágúst sl. Ég er svo lánsöm
að hafa verið tengdadóttir hans í 30
ár. Margar ljúfar stundir áttum við
fjölskyldan í gegnum árin með þeim
Friðþjófi og Ingibjörgu, og ógleym-
anleg eru áramótin sem við héldum
alltaf saman undanfarin tuttugu ár.
Friðþjófur var afskaplega hjálp-
samur og bóngóður og minnisstæð-
ur er mér veturinn sem Sverrir var
á Laugarvatni við nám, árið sem við
giftum okkur. Strætisvagnaferðir í
Breiðholtið voru stopular en þá kom
Friðþjófur í hverju einasta hádegi
allan veturinn og keyrði mig í vinn-
una og Ingvar í pössun. Það verður
seint þakkað til fulls. Sérstaklega
vil ég þakka fyrir þann styrk sem
Friðþjófur og Ingibjörg veittu okk-
ur við fráfall okkar elskulega sonar
Friðþjófs Inga, en hann bar nöfn
þeirra beggja, sem lést af slysförum
9 ára gamall. Það er mér ómetan-
legt. Friðþjófur hafði mjög létta
lund og alltaf var stutt í húmorinn,
þótt undir það síðasta hafi oft verið
erfitt hjá honum. Það lýsir honum
vel eins og Sverrir Þór sagði að
nokkrum dögum fyrir andlátið hefði
afi Fiffó kvatt þá bræður „með ho-
nor og bros á vör“.
Nú er lífshlaup Friðþjófs tengda-
föður míns á enda og eftir stöndum
við með minningu um yndislegan
mann sem gerði líf manns auðugra,
fyrir það þakka ég.
Elísabet.
Einstakur er oft notað til að lýsa
fallegu blómi, fallegu sólarlagi,
hlýju faðmlagi, góðum sumardegi
og stórmennum og einstakur er
orðið sem lýsir honum afa mínum
best, því hann var einstakur. Hann
kenndi mér svo margt um lífið og
tilveruna, og hvernig taka skal líf-
inu með æðruleysi. Hann var visku-
brunnur sem aldrei tæmdist og ef
vantaði svör við einhverju var alltaf
hægt að hringja í hann og hann kom
með réttu svörin. Hann vildi fylgj-
ast með því sem verið var að gera,
hvort allir væru frískir og hringdi
eða kom til að fá fréttir. Þegar við
komum í heimsókn var farið beina
leið í eldhúsið til að fá kaffi og
brauð, og svo lumaði hann alltaf á
einhverju góðgæti. Yfir kaffibollan-
um sátum við og spjölluðum um
heima og geima, um lífið og til-
veruna, um langafabörnin og um
ferðir bæði innanlands og utan því
hann hafði ferðast mikið og lesið sér
til um það markverðasta á hverjum
stað. Kaffibollarnir verða ekki fleiri
að sinni en við eigum örugglega eft-
ir að spjalla meira saman seinna.
Elsku afi minn, ég kveð þig að
sinni og bið Guð að geyma þig.
Ingibjörg (Íbí).
Mig langar til að kveðja hann afa
Grós sem er sofnaður svefninum
langa. Ég er þess fullviss að hann
fær hlýjar móttökur af ömmu Grós,
með hlýja brosið sitt. Afi Grós var
mjög umhyggjusamur, góðhjartað-
ur og glaðvær. Alltaf hafði hann
meira en nóg að gera en var þó allt-
af tilbúinn að rétta hjálparhönd og
gefa góð ráð um það sem betur
mátti fara. Hann fylgdist vel með
hvernig hlutirnir gengu og hvort
allir væru ekki fullfrískir.
Hann mundi alla afmælisdaga,
vissi upp á hár hve gamalt afmæl-
isbarnið var og hringdi eða kom.
Þótt hann ætti við erfið veikindi að
stríða lét hann aldrei á því bera og
var ætíð brosandi og glaður. Ég veit
að honum líður vel þarna uppi og
mun áfram fylgjast með mér og
Ingólfi.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku afi minn, ég mun ætíð vera
þér þakklát fyrir hversu vel þú
studdir mig í veikindum mínum.
Sjáumst síðar.
Hlín.
Í dag kveðjum við elskulegan afa
okkar, afa Grós, eins og við barna-
börnin kölluðum hann. Við kveðjum
hann með söknuð í hjarta en sú von
að hann sé nú kominn til ömmu hug-
hreystir okkur allar.
Elsku afi, nú er hetjulegri bar-
áttu þinni við erfiðan sjúkdóm lokið.
Sjálfsbjargarviðleitnin og dugnað-
urinn snerti okkur allar djúpt. Jafn-
vel erfiðustu dagana þegar þú varst
kvalinn var aldrei langt í húmorinn.
Við munum alltaf taka þig til fyr-
irmyndar þegar eitthvað bjátar á,
svo hugrakkur varstu.
Síðustu daga höfum við yljað okk-
ur við þær ófáu minningar sem við
eigum um þig. Við gleymum aldrei
stundunum sem við áttum á okkar
yngri árum í Heiðargerðinu. Þar
sögðuð þið amma okkur alls kyns
sögur og skófuð rófur handa okkur
á meðan. „Krúskunni“ gleymum við
heldur aldrei. Á uppvaxtarárunum
fannst okkur þú alvitur og leituðum
oft til þín með spurningar og ýmsar
hugrenningar sem þú gast alltaf
hjálpað okkur með. Við erum þér af-
skaplega þakklátar fyrir það hvað
þú fylgdist vel með öllu sem við vor-
um að gera, og eftir að langafabörn-
in bættust við fjölskylduna fylgdist
þú líka vel með þeim.
Takk fyrir að muna alltaf eftir af-
mælisdögunum og öllum merkis-
dögum í lífi okkar. Takk fyrir öll að-
fangadagskvöldin sem við eyddum
saman. Það var svo hátíðlegt og
gaman að fara með þér í Langholts-
kirkju og syngja með þér jólasálm-
ana. Þín verður sárt saknað um jól-
in.
Við þökkum fyrir að hafa fengið
að kynnast þér, læra af þér og njóta
samvista við þig. Þú ert meira en afi
í okkar augum, eins og stendur á
korti sem við gáfum þér í afmæl-
isgjöf í fyrra: „Guð getur ekki verið
alls staðar. Þess vegna skapaði
hann afa!“
Megi Guð og englar vaka yfir þér,
elsku hjartans afi Grós.
Svíf þú nú til sælli landa,
sál þín lifi Guði hjá.
Laus frá sjúkdóms sára vanda,
sælla líf þér veitist þá.
Mildir geislar morgunroðans,
minna á þig afi minn.
FRIÐÞJÓFUR
BJÖRNSSON
= 4
# 4 9,
E++*M*+,
3%"! - 6 !%!
#
# # -
-
("!BH8!"H #$%
$ %2%2 &
)$
#
-
7">?>="62@
+:!3%"! 3"!%%
% !KNJ
#!JJK=/>&
7+
,
,
@
((+
1
O2P
1 3#: !0I
B6
#
+
A,
+ #
'<
'))*
"(!"$% D3%; ! !1 %$%
B5 $ -23! 1 !!%%! !%$%
@$ !%%
!D3%$%
H$23 @3 D3%$%
$B %B %B5 %&
+M;++
+
!G3 !
3"H!# #K
#
+
"
+
4
+
''
'))*
("-%2 .23! @$ !%%D3%$%
%2 .@$ !%$%
D3%(" @$ !%$%
@$ B "!@$ !%$%
$%%!%2 .$%&
= 4
9
- #
!
#
-
,
!
,
;++(+
7%!I
&
6
4
# , +-
!
,
# ,
-%H!"2 -%23! !3#$%
!%% 23!
;!%% ( (!"$% %%* #! 23!
) * #;!%%23! &
,
,
+ DE DE+
)!-5 /<
#
+
+ B+
#
')
'))*
5 # +
6
+-
! 7%D3%23!
5 %@$ ! $% %%!B5 ! B5 %23!
@$ ! 5 %$% * .! 23!
@ 5 %23! %!! $%
$!%B5 %&