Vísir - 22.12.1979, Blaðsíða 2

karla. Egtekþvl oröiö rólega og
fæ mér þriggja mánaöa
sumarleyfi og er mest meö fasta
viöskiptavini.Margirhafa veriö
hjá mér I tuttugu ár”
— Ekkert aö hugsa um aö
hætta?
„Nei, þaö er svo góöur andi og
góöur félagsskapur hjá okkur
þarna vestur frá aö ég mundi
ekki tima þvi.
— Ahugamál?
„Þau erufjölmörg. Viö hjónin
feröumst mjög mikiö bæöi
innanlands og utan. Viö förum
oft til Frakklands, og höfum
feröast talsvert um Bandarikin
og Kanada.
Ég hef mikla ánægju af lax-
veiöum r jdpna- og gæsaveiöum
og hreindýraveiöum. Nú, og sjó-
stangaveiöi! Ég á Evrópumet I
hafa notiö hressingar og heilsu-
bótar hjá Jónasi Halldórssyni
heföu átt þess kost ef þaö heföi
ekki veriö eins erfitt aö komast I
nám I htlsgagnasmiöi á slnum
tlma og raun bar vitni.
„Mér hefur alltaf þótt gaman
aö smiöa og langaöi til aö læra
hiisgagnasmiöar, en þaö var
borin von aö komast aö nema
maöur þekkti einhvern i faginu.
Hins vegar vann ég stundum
hér áöur sem „gervismiöur”.
Þaö voru þeirkallaöirsem unnu
viö sllk störf þegar vantaöi lag-
henta menn sem þurftu ekki
endilega aö vera fagmenn.
Tvisvar fór ég áv slld en þá
veiddist auövitaö sáralltiö.
Annaö skiptiö fékk ég þriggja
mánaöa frl I Sundhöllinni og
ætlaöi aö veröa rikur á skömm-
vtsm
Laugardagur 22. desember 1979.
Þaö viröist fara vel á meö Jónasi og viöskiptavininum.
gebgóöir
gasár’
— segir Jónas Halldórsson í Helgarblaósspjalli
„Léttlyndi, elskan min, léttlyndi og helst aö
vera hlæjandi allan daginn” sagöi Jónas Hall-
dórsson, sextiu og fimm ára, ungur og hress,
þegar Heigarblaöiö spuröi hann hver væri
galdurinn bak viö þaö hvaö aldurinn fer mild-
um höndum um suma menn.
Jónas bætti þvl viö aö likamsrækt væri auÖ-
vitaö bráönauösynleg fyrir alla, ekki sist kyrr-
setumenn og þá sem væru komnir yfir miöjan
aldur.
Sjálfur hefur hann lagt fram
sinn skerf til þessara hluta, bú-
inn að reka gufu- og nuddstofu
siöan áriö 1956 og starfaöi auk
þess I Sundhöll Reykjavlkur frá
þvi hiin var opnuö 1937 þar til I
september siöastliönum. Fyrst
sem laugarvöröur og slöar
kennari og þjálfari.
„Ég tók kennarapróf áriö 1931
hér heima, en 1944 fór ég til
Bandarlkjanna til framhalds-
náms/ var þar til ársins 1947”,
segir hann.
Tarsan og Andrés önd.
Jdnasogeiginkona hansseldu
bifreiö sem þau áttu og hiis-
gögnin sin og sigldu meö Goða-
fossi I slöustu ferö skipsins.
Þettavar á striösárunum og þaö
var skotiö niöurá leiöinni heim.
Þau ætluöu aðeins aö vera eitt
ár I Bandarikjunum en Jónas
keppti fyrir skólann I sundi og
var þeim boöiöaö vera annaö ár
viö skólann vegna þessa og
fengu fritt fæöi og hilsnæöi.
Jónas var kominn yfir þritugt
þegar þetta var og þvi nokkuö
eldri en aörir nemendur en var
samt stigahæstur bæöi árin.
Hann notaöi tlmann til aö læra
allt um nudd og ljósaböö, en
kona hans nam ensku og
frönsku.
Meöal þeirra sem þau kynnt-
ust þarna var leikarinn og sund-
kappinn Johnny Weissmuller,
sem þekktasturer fyrirleik sinn
i Tarsan myndunum.
„Ég kynntist honum á sund-
móti þar sem hann var dómari.
Hann var margfaldur heims-
meistari og Óíymplumeistari L
sundi og þekktur leikari en var
ákaflega yfirlætislaus og
skemmtilegur maöur.
Einu sinni kom ég I heimsókn
til kunningja mins oghannsagöi
viö son sinn fjögurra ára” þessi
maöur þekkir Tarsan”
Drengurinn horföi á mig nokkra
stund, dró pabba sinn siöan inn i
herbergi og hvislaöi aö honum:
„þekkir hann Andrés önd
lika?”
— Þú hefur ekki hugleitt aö
setjast þarna aö?
„Ekki i alvöru. Mér var
tvisvar boöiö gott starf en
heima er best, — aö minnsta
kosti þegar maöur á foreldra á
llfi og fjölda af skyldmennum,
svo viö snerum heim áriö 1947”.
Eftir aö Jónas kom heim fór
hann aftur aö kenna I Sundhöll-
inni, auk þess sem hann þjálfaöi
IR og landsliöiö I sundi. Hann
hefur fariö á fjölmörg Noröur-
landamót og Evrópumót og
einnig nokkrum sinnum á
Ólympiuleikana.
„Fyrsta skipti sem ég fór á
Ólympfuleikana var áriö 1936 ai
þá kepptum viö I sundpóló. Þá
vorum viö I stúku viö hliðina á
Þjóöverjum og sáum Adólf
Hitler daglega. Hann var sýni-
lega i miklu uppáhaldi hjá lönd-
um sínum, en ég minnist þess
ekki aö mér hafi þótt neitt sér-
staklega til hans koma. Þetta
var ósköp venjulegur maður.
Mér er þó minnisstætt þegar
blökkumaöurinn Jesse Owens
sigraði, hvaö Hitler sýndi hon-
um mikla litilsviröingu. Þegar
viö tslendingarnir töluöum
saman skildi okkur auðvitaö
enginn, en viö tókum eftir þvl aö
menn spertu eyrun ef viö sögö-
um nafn Hitlers, svo viö kölluö-
um hann bara Hjalta okkar i
milli”
Vann i Sundhöllinni á
daginn — nuddaði á
kvöldin
— Hvenær seturöu upp nudd-
stofuna?
„Þaövaráriö 1956.Égbyrjaöi
að byggja mér hús viö Kvist-
hagannskömmueftir að égkom
heim og ætlaöi alltaf að vera
meöstofui' kjallaranum, en þaö
dróst I nokkrun tima aö innrétta
hann. Ég haföi lika hugsaö mér
aöhætta i Sundhöllinni þegar ég
væri búinn aö opna hjá mér, en
hætti viö þaö. Þaö er mjög erfitt
aö nudda, svo ég haföi þaö
þannig til aö slita mér ekki
alveg út, aö ég vann I Sundhöll-
inni til kíukkan f jögur og vann á
gufu- og nuddstofunni þegar ég
kom heim. Fyrst var ég bæði
meö karla og kvennatima en hef
nú um árabil aöeins verið meö
henni. Veiddi stærsta ufsa sem
veiöst hefur á stöng i Evrópu”
200 metrar lágmark
— Hvað ráölegguröu fólki aö
gera sér til hressingar og
heilsubótar?
„Sunder mjöghollt. Enmenn
veröaaðfinnafyrirþvíog reyna
á sig. Þegar menn eru aö fara I
sundlaugar til aö synda 10-20
metra þá geta þeir alveg sparaö
sér feröina og skellt sér bara I
baðkarið heima hjá sér. Þaö er
lágmark aö synda 200 metra og
gera þaö í einni lotu. Sama
gildir meö göngur. Menn veröa
aö ganga þar til þeir þreytast ef
eithvaö gagn á aö vera I þvl.
Hinsvegar er auövitaö meö
þetta eins og allt annaö, aö allt
er best I hófi”.
Ætlaði i húsgagnasmíði
Þaö er ekki vist aö þeir sem
Jónas Hallddrsson meö Johnny
Weissmuller eöa Tarsan viö
sundhöll I Bandarlkjunum.
um tima I sildinni. Þá haföi ég
250 krónur á mánuöi I laun, en
útkoman eftir sumarið varö sú
aö ég haföi 300 krónur á mánuöi
og fékk þaö ekki fyrr en I
febrúar næsta ár og þá meö
málsókn. Svo ekki varö sú ferö
til fjár.
Annars hafa timárnir breyst
ótrúlega mikiö. Hér áöur fyrr
var svo mikiö atvinnuleysi aö
mestu varðaöi aö hafa fasta
vinnu. Sá sem haföi þaö, haföi
þaö jafnvel betra en margir i
dag. Hitt var algengara aö
menn væru aldrei öruggir um
vinnu og til dæmis höföu faöir
minn og tengdafaöir aö jafnaöi
Vinnu sex mánuði á ári. Þaö var
almennur skilningur á þessu
ástandi og til dæmis Iánaöi
kaupmaöurinn á horninu mönn-
um meöansvona stóöá. Þá varö
þaö llka fyrsta verk manna
þegar þeir fengu vinnu aö borga
slikar skuldir, en mér viröist
satt aö segja menn taka létt á
sliku I dag!
— Ertu ánægöur meö llfiö?
„Já, geysilega. Ég held lika
aö þeir sem eru léttlyndir og
geögóöir fái ekki magasár og
ýmsa kvilla sem eiga rætur og
miklu stressi. Þaö merkilega er
nefnilega aö flestir eru stress-
aöir út af engu.
Maöur á aö hreyfa sig fá nóg
af frisku lofti vera i sólinni
þegar hún er, — og svo erumaö
gera aö dansa mógu mikiö. Ég
fer aldrei svo á ball, aö ég dansi
ekki alla dansana.
Ég verö llka aö halda heils-
unni, þvi þegar ég hélt upp á
sextugsafmæliö mitt lofaöi ég
aö bjóöa I aöra eins veislu eför
sextiu ár og er ekki sjálfsagt aö
reyna aö standa við þaö?” spyr
Jónas Haildórsson glaöbeittur,
og maður er hreint ekki frá þvi
aö honum sé trúandi til þess.
—JM.