Morgunblaðið - 30.11.2001, Blaðsíða 48

MINNINGAR
48 FÖSTUDAGUR 30. NÓVEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ

 


 
 



  








   
  
 


  
  ! "

 # $ 
 
  %&%
 ! $  

  
 ! !
!"#"!
 
$!"# 
 %"
!
!  

&"#"
!  
' (!)
!   * +$(!, 
 !$
'  
 
 
 
(


  


'
-

  " . 
" /0
 1.23.
 )
  
(  *!
)
&)
 +   , ,-
' %4$'   
"$' %  (!)+  .  
' ' % 
' 5' %   !"#"+2!3 
!
"#,' %   &   +$' 6" 
+1 ' %   +!! 
' % ' %  '   7%  
* ' %  
"$8  
#"' %   
" 
.' %  9": ! 
 !$

  
 ! 
 
(
!

 



;
-4+'<4 1"6%,  12
4=
  *  *




  
 . !
"> 
"#6" 
 !
">   
"#6""-  
=6""
">     
  
">   
#
"#6" 
!""
">   !, 6  
 !$
'  
 
 
   
  ! 
   +! #
." 1
"%2?@
* 73 !
 
 . ! !""!3 2  
3 23  
+ !33   
3 '   "
"#6"  
  
1 . !2 .1"$


 
  )/
 


  


+'
(9
--4 1"6%, 3#"
(  .  #-"!3
+2."-"!3


  

$ 
  

 . !   + 26  !#"(.   
+#3!+ 26   3 !:#!   
+ !2 (! 
!$4 "! 
 !$
Ég man fyrst eftir
Kedda þegar ég var
fimm ára gamall. Við
vorum að leika okkur í
sandhrúgu við Garð-
hús, sem þá var nýlega byggt. Lífið
var rétt að byrja, maður skynjaði
umhverfið með augum barnsins og
fjarlægðir voru að sjálfsögðu allar
miðaðar við eigin stærð. Keddi sagði
við mig „Greyið mitt gráa með nefið
þitt bláa“ og brosti sínu blíðasta, en
þessa þulu notaði hann til þess að fá
mig til að koma heim með sér að
Hvammi, til að fá eitthvað gott í
munn og maga. Ekki brást vonum
að fara heim með honum þar sem
tekið var á móti mér opnum örmum
og ekki stóð á góðgerðum.
Foreldrar hans voru Jón Jónsson
kennari og Sigríður Magnúsdóttir
bæði ættuð úr Höfnum að lang-
feðgatali. Heimili þeirra hjóna var
annálað fyrir rausnarskap og gest-
risni enda miðstöð menningar og
fjarskipta hreppsins um alllangt
tímabil. Jón kennari, sem var frá
Vesturbæ í Höfnum, braust til
mennta úr mikilli fátækt. Hann
sagði mér eitt sinn að löngun sín
hefði verið að læra til prests, en ekki
hafi af orðið vegna fátæktar, en
minnisstæðar eru mér enn jólasam-
komur barnaskólans í Höfnum þeg-
ar hann opnaði hjarta sitt fyrir okk-
ur börnunum og fræddi á sinn
sérstæða hátt um ástæður jólahátíð-
arinnar. Sigríður kona hans var
dóttir Magnúsar Guðmundssonar í
Vesturhúsum í Höfnum. Með Jóni
og Sigríði var jafnræði mikið, þó sitt
á hvoru sviði. Hann var fyrst og
KETILL
JÓNSSON
✝ Ketill Jónssonfæddist í
Hvammi í Höfnum
27. ágúst 1921. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Víðihlíð í
Grindavík 5. nóvem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Keflavíkurkirkju
9. nóvember.
fremst leiðbeinandinn
og menntamaðurinn en
hún driffjöðrin í bú-
skapnum, bæði til sjós
og lands. Þau eignuð-
ust þrjú börn, Magnús,
Ketil og Ingibjörgu.
Mér þótti undarlegt
þetta Ketilsnafn á vini
mínum. Fann ekki
ástæður fyrir því nema
ef ske kynni að kaffi
væri svo mikils metið á
hans bæ að yngri son-
urinn hefði hlotið sam-
heiti áhaldsins sem
notað hefur verið um
aldir til að laga drykkinn. Ég leit því
barnsaugum til Sigríðar, þegar for-
vitnin yfirbugaði mig og áræddi að
spyrja hana. Mér til undrunar hló
hún hjartanlega, tók mig í fang sér
og sagði: „Þú ert nú meiri karlinn,
Siggi minn. Hann Keddi minn heitir
Ketill vegna þess að mig dreymdi
hann Ketil yngsta í Kotvogi hvað
eftir annað þegar ég gekk með barn-
ið, hann leitaði fast nafns.“ Ég held
að ég hafi þá ekki skilið til fulls það
sem hún var að segja en vissi þó að
Katlar þrír höfðu búið í Kotvogi
hver eftir annan og sá yngsti var
nýdáinn þegar Ketill Jónsson fædd-
ist.
Leiðir okkar Ketils lágu mikið
saman fram á unglingsár, þótt ald-
ursmunur væri nokkur, eða um fjög-
ur ár. Þá er aldur nokkuð afgerandi í
samskiptum – og þó.
Hann kynntist konuefni sínu í
Höfnunum. Á þessum árum var tals-
verð útgerð á staðnum og af því
leiddi mikill samgangur Hafna-
manna við vermenn víðsvegar að af
landinu, einkum þó frá Skagaströnd
og víðar í Vestur-Húnavatnssýslu.
Sóttu vermenn þá oft og tíðum að
sömu skipum og formönnum, jafnvel
árum saman. Hún kom með
bræðrum sínum á vertíð og síðan
aftur þá næstu. Ástin í lífi Ketils var
Heiðrún Guðlaugsdóttir, frá Þverá í
Norðurárdal í Vestur-Húnavatns-
sýslu. Þau settust að í Keflavík og
eignuðust þar heimili og börn.
Eins og gengur á vissu skeiði
skildu leiðir okkar um langa hríð.
Hann vann við sjóinn og síðan við
akstur og verslunarstörf, ég fór til
náms, nokkuð langt í burtu um tíma
og vann síðan á öðrum sviðum.
Við Guðrún kona mín komum okk-
ur upp sumarbústað í Grímsnesi
þegar fram liðu stundir. Eitt kvöld
sáum við Kedda og Heiðu á kvöld-
göngu á svæðinu og að sjálfsögðu
urðu fagnaðarfundir. Þau voru að
koma sér upp sumarhúsi rétt hjá þar
sem við höfðum haslað okkur völl.
Samgangur varð eins og gengur
þegar gamlir vinir hittast eftir lang-
an aðskilnað, leitað eftir fréttum og
högum.
Eftir þetta hittumst við nokkuð
oft og ræddum um gamla daga, að-
allega frá Höfnum varðandi menn
og viðburði okkar tíma þar. Okkur
fundust það ánægjustundir, hlógum
mikið og tíminn var fljótur að líða.
Veiðiklóin kom oft upp í Kedda
þegar hann var að segja frá ýmsum
veiðiferðum sem hann hafði farið í,
hann lýsti veiðisvæðum og staðhátt-
um af mikilli nákvæmni, fiskigengd
og möguleikum á að ná í þann stóra.
Eitt sinn sagði hann mér að ef hann
næði nú þeim stóra, sem hann var
búinn að brölta við um lengri tíma,
þá myndi hann vafalaust sleppa hon-
um aftur eftir að fá að handleika
hann stutta stund. Þetta lýsir nátt-
úruunnanda, hann kunni best við sig
í faðmi náttúrunnar, en ekki var að-
alatriði að drepa sem mest.
Svona liðu árin, við hittumst í
Norðurkotinu í Grímsnesi og á fund-
um sameiginlegs hagsmunafélags
okkar þar sem við vorum báðir í
stjórn um tíma.
Ketill var góður félagi og glað-
værðarmaður mikill. Það varð hon-
um því erfitt hlutskipti að hverfa frá
okkur smátt og smátt vegna sjúk-
dóms síns, aftur til fyrri daga og að
lokum inní einsemd sem enginn get-
ur upplokið.
Við hjónin kveðjum Ketil Jónsson
með bestu þökkum fyrir liðin ár og
vinsemd.
Heiðu, börnum þeirra og öðrum
vandamönnum færum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðrún og Sigurjón
Vilhjálmsson.
Þórður Sigurðsson
frændi minn er látinn.
Hann fæddist að Kleif-
um í Skötufirði 5. júlí
1907. Hann var sonur
Sigurðar Gunnarssonar bónda á
Kleifum og konu hans Þorbjargar E.
Pálsdóttur. Þorbjörg var föðursystir
mín.
Kjör smábænda og þurrabúðar-
fólks voru kröpp við Djúp um það
leyti sem Þórður kom í heiminn.
Jarðnæði lítið og víða fátækt. Ekki
átti hann kost á því að alast að öllu
leyti upp hjá foreldrum sínum. Hon-
um var komið fyrir fjögurra ára
gömlum í fóstur á næsta bæ hjá Guð-
mundi Reginbaldssyni og Guðrúnu
Þórðardóttur. Ólst hann þar upp til
14 ára aldurs. Þá fluttist Þórður til
Hnífsdals og hóf að sækja sjóinn á
opnum bátum og þilskipum, frá
Hnífsdal og öðrum útgerðarplássum
við Djúp. Þórður var m.a. á M.b.
Eggerti Ólafssyni frá Hnífsdal
ásamt bróður sínum, Guðmundi Sig-
urðssyni, þegar báturinn fórst árið
1936. Guðmundur drukknaði í þessu
slysi og eftir það hætti Þórður til sjós
og hóf störf í landi.
Hugur hans stóð til mennta en að-
stæður leyfðu það ekki fyrr en hann
ÞÓRÐUR
SIGURÐSSON
✝ Þórður Sigurðs-son fæddist á
Kleifum í Skötufirði
5. júlí 1907. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Ísafjarðar 1.
nóvember síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Hnífsdals-
kapellu 10. nóvem-
ber.
fór í Bændaskólann á
Hvanneyri árin 1934–
35. Þórður giftist eftir-
lifandi eiginkonu sinni
Guðnýju Finnsdóttur
árið 1938. Sama ár
stofnuðu þau heimili
sitt í Hnífsdal og
bjuggu þar alla sína tíð.
Um tíma stunduðu þau
búskap á jörðinni
Bakka og þar kom bún-
aðarnámið að góðu
gagni.
Þórður var mikill fé-
lagsmálamaður og
starfaði að hinum ýmsu
félagsmálum í sinni heimabyggð.
Alla tíð aðhylltist hann stefnu Sjálf-
stæðisflokksins og var dyggur
stuðningsmaður flokksins til ævi-
loka. Þórður var lengst af starfsmað-
ur hreppsins og m.a. byggingar-
fulltrúi þess tíma. Hafði hann eftirlit
með nýbyggingu barnaskóla, kapellu
og félagsheimilis auk annarra bygg-
inga hreppsins. Einnig átti Þórður
sæti í skólanefnd, var formaður
sóknarnefndar og sinnti ýmsum
skyldum á hennar vegum. Jafnframt
var hann virkur félagi í stjórn verka-
lýðs- og sjómannafélags Hnífs-
dælinga. Við sameiningu sveitar-
félaganna Eyrarhrepps og Ísafjarð-
arkaupstaðar, árið 1968, hætti
Þórður að mestu afskiptum af
hreppsmálum og hóf störf á öðrum
vettvangi. Starfaði hann m.a. í bygg-
ingarvöruversluninni Björk á Ísa-
firði.
Alla tíð hafði Þórður mikinn áhuga
á ættfræði og þjóðlegum fróðleik.
Liggur eftir hann allnokkurt verk á
því sviði. Þórður rakti ættir fjöl-
margra sem vildu vita meira um upp-
runa sinn, skráði hann af natni og
vandvirkni allar slíkar upplýsingar.
Við ýmis tækifæri, svo sem ættar-
mót og þ.u.l., voru verk hans notuð
til að rekja saman einstaklinga og
ættir. Minni hans var einstaklega
gott og hugurinn frjór. Aldrei kom
ég að tómum kofunum hjá Þórði ef
mig vantaði upplýsingar um ættir
okkar og annarra Vestfirðinga.
Samverustundir okkar hjóna urðu
allmargar og góðar, einkum er árin
fóru að færast yfir. Á æskuslóðum
sínum á Kleifum í Skötufirði, naut
Þórður sín einstaklega vel enda
þekkti hann öll kennileiti fjarðarins
sem og sögu fólks og sveitar. Frá-
sagnargleðin var slík að sögur hans
um mannlífið á fyrri tíð urðu ljóslif-
andi. Með eftirlíkingu af gamla bæn-
um á Kleifum, sem hann smíðaði
sjálfur, lýsti hann fyrir okkur hverj-
um krók og kima bæjarins og átti
hvert skot sína sögu, m.a. hvar hann
sjálfur sat er kona mín, Lilja Ólafs-
dóttir, kom í heiminn. Hún var sett í
fang hans nýfædd meðan beðið var
eftir að tvíburasystir hennar liti
dagsins ljós.
Nú er Þórður frændi minn horfinn
til feðra sinni og verða samveru-
stundir okkar ekki fleiri hér um slóð-
ir. Þökkum við hjónin samfylgdina
og biðjum Guð að blessa eftirlifandi
eiginkonu hans og fjölskyldu.
Guðmundur Rósmundsson
og Lilja Ólafsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.