Morgunblaðið - 03.02.2002, Page 3

Morgunblaðið - 03.02.2002, Page 3
verið sýningargrein á sumarleikum 1920 og Granites hafi orðið Ólymp- íumeistari á fyrstu Vetrarleikunum, en staðreyndin sé að Fálkaranir hafi verið fyrstu Ólympíumeistar- arnir í íshokkí og því verði ekki breytt. Brian Johannesson, sonur varn- armannsins Konnie Johannesson, ákvað fyrir skömmu að gefa keppn- istreyju föður síns og aðra hluti í ís- hokkífrægðarsetrið, The Hockey Hall of Fame, í Toronto. Þangað komi a.m.k. 100.000 manns á ári, sem hafi aldrei heyrt um Fálkana, en núkomist þeir ekki hjá því. Þjóðaríþróttin Íshokkí er þjóðaríþrótt Kanada og fljótlega eftir komu Íslendinga til Winnipeg seint á 19. öld urðu til tvö íshokkífélög í íslenska sam- félaginu í borginni, The Vikings eða Víkingarnir í suðurhluta borgarinn- ar og The Icelandic Athletic Club eða Íslenska íþróttafélagið í norð- urhluta vestur Winnipeg. Þau mættust fyrst í leik 1896, mynduðu síðan tveggja liða deild og kepptu innbyrðis 1897 til 1902, en Víking- arnir urðu meistarar öll árin. Marg- ir frumherjarnir hættu eftir sjötta tímabilið og áhuginn dvínaði en keppnin hélt áfram næstu árin þar til félögin sameinuðust í Fálkana 1909. Liðin í Winnipegdeildinni vildu ekkert með innflytjendaliðið gera og tímabilið 1910 til 1911 stofnuðu Fálkarnir, Monarchs, Winnipegs, Kenora og Brandon Sjálfstæðu Manitobadeildina, nokk- urs konar 2. deild. Fálkarnir og Monarchs urðu jöfn að stigum, en Fálkunum til mikilla vonbrigða var Monarchs hleypt í Winnipegdeild- ina án þess að þurfa að leika um sætið. Þeir létu samt engan bilbug á sér finna, viðhéldu deildinni með Portage la Praire, Selkirk og Winnipeg A.A.A. með það að mark- miði að komast í Winnipegdeildina. Félagið var nánast gjaldþrota eftir tímabilið 1911 til 1912, hóp- urinn tvístraðist og fylla þurfti í skörðin með yngri mönnum. Frank Fredrickson byrjaði snemma að fylgjast með eldri leik- mönnum, reyndi að líkja eftir þeim heima og sýndi fljótlega að hann var fæddur sigurvegari. Fred Thor- darson, einn af stofnendum Fálk- anna og stjórnarmaður, segir í grein sem dóttir hans, Shirley Thordarson McCreedy undirbjó til prentunar í The Icelandic Canadian 1996, að faðir Franks hafi útbúið svell í bakgarði heimilis þeirra við Dominion Street þar sem Frank og félagar hans í nágrenninu hafi æft sig. Það hafi verið sterkasta undir- staðan í þjálfun leikmannsins, sem átti eftir að slá í gegn í hópi áhuga- manna og síðar atvinnumanna. Þetta minnir óneitanlega á sögu Wayne Gretzky, ókrýnds konungs íþróttarinnar, sem nú er fram- kvæmdastjóri Ólympíuliðs Kanada, en glæstur ferill hans hófst í bak- garðinum heima í Ontario. Frank og Konnie Johannesson bættust í hóp Fálkanna 1912 og ári síðar komu bræðurnir Harvey og Bobby Benson, en 1914 varð Wally Byron markvörður Fálkanna. Það tímabil var Frank Fredrickson markakóngur liðsins, sem varð deildameistari. Vegna fyrri heims- styrjaldarinnar ákvað Íshokkísam- band Manitoba að keppt yrði í tveimur riðlum í sex liða deild í fylkinu tímabilið 1915 til 1916 enda ljóst að margir leikmenn yrðu fjar- verandi vegna stríðsins í Evrópu. Frank Fredrickson varð marka- kóngur deildarinnar en Fálkarnir urðu í öðru sæti. Þegar 196. herdeild háskóla í Vestur-Kanada var stofnuð gekk Frank Frederickson í hana, en skömmu síðar flutti hann sig yfir í 223. herdeildina, sem var skipuð Kanadamönnum af skandinavískum uppruna, þar á meðal liðsmönnum Fálkanna. Herdeildin æfði í Port- age la Praire og fyrrverandi leik- menn Fálkanna náðu að vera með hokkíæfingar samfara heræfingun- um. Tímabilið 1916 til 1917 voru að- eins þrjú lið í íshokkídeildinni í Manitoba og þar á meðal lið 223. herdeildarinnar, en leikirnir fóru fram í Winnipeg, um 80 km frá Portage la Praire. Herdeildin varð í 2. sæti og enn var Frank Fredrick- son markakóngur deildarinnar, en skömmu eftir að keppni lauk sigldi herdeildin til Englands. Þaðan fóru félagarnir Frank Fredricson og Konnie Johannesson til Kaíró til að starfa við flugskóla en hugurinn var að hluta til heima í Manitoba. „Ég vildi svo sannarlega vera í Winni- peg vegna hokkísins en næstbesti kosturinn er að vera í flughernum,“ skrifaði Frank Fredrickson í bréfi heim. Endurkoma Fálkanna Drengir urðu að mönnum í stríð- inu og sterkir og stæltir og reynsl- unni ríkari sneru þeir heim að því loknu. Þar hittu fyrrverandi leik- menn Fálkanna fyrir pilta úr Félagi ungra lútherskra manna, stráka eins og Mike Goodman, Eddie Stephen- son, Huck Woodman og Slim Hald- erson, sem urðu unglingameistarar Manitoba 1918 til 1919. Hópurinn var efnilegur og gamli andi Fálk- anna sveif yfir vötnum. Félagsandinn var í hávegum hafður, einn fyrir alla og allir fyrir einn. En einn hængur var á. Félagið sótti um aðgang að Winnipegdeild- inni, en umsókninni var stöðugt hafnað þar sem forsvarsmenn deildarinnar töldu liðið ekki nógu gott til að vera í 1. deild. Málið vakti mikla athygli í fjölmiðlum og svo fór að fyrir tímabilið 1919 til 1920 var mynduð önnur 1. deild með Fálkunum, Selkirk og Brand- on. Fálkarnir vissu hvað þeir gátu en þeir voru jarðbundnir og mikluðust ekki af afrekum sínum. Þrátt fyrir örugga sigra töluðu þeir ekki um meistaratitil, en Fred Thordarson segir í fyrrnefndri grein að úrslita- leikurinn við Selkirk standi öðrum leikjum framar. Selkirk komst í 5-1, en Fálkarnir náðu að jafna og unnu í framlengingu. Wayne Gretzky og dr. John Fredrickson í húsi þess síðarnefnda, sem Gretzky vildi kaupa þegar hann lék með St. Louis Blues. Gretzky skoðaði ekki húsið heldur verðlaunagripi Franks og ræddu þeir fyrst og fremst um Fálkana. MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. FEBRÚAR 2002 B 3

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.