Morgunblaðið - 13.03.2002, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 MIÐVIKUDAGUR 13. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Þær erum margar
minningarnar sem
streyma fram í hugann
þegar ég hugsa til
ömmu minnar, minn-
ingar sem ég get yljað mér við og eng-
inn getur tekið frá mér, þó svo að
amma hafi nú kvatt þennan heim.
Við Stína systir nutum þeirra for-
réttinda að hafa ömmu og Hannes afa
hjá okkur á Þverá, þar sem við ólumst
ARNFRÍÐUR
JÓNASDÓTTIR
✝ Arnfríður Jónas-dóttir fæddist í
Grundarkoti, Akra-
hreppi, 12. nóvem-
ber 1905, hún lést á
Sjúkrahúsi Sauðár-
króks 9. febrúar síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Flugumýrarkirkju
16. febrúar.
upp með mömmu og
pabba, og eldri systkin-
um okkar, Svövu og
Guðna. Sama hvaða vit-
leysa okkur datt í hug,
alltaf höfðu þau enda-
lausan tíma til að hlusta
á bullið í okkur, segja
okkur sögur eða kenna
okkur gamlar vísur,
leika og spila á spil,
þrátt fyrir að við reynd-
um oft að svindla held
að að þau hafi alltaf látið
sem þau sæju það ekki.
Amma hafði meira að
segja þrautseigju til að
reyna að kenna okkur að prjóna.
Ég held að okkur systkinunum beri
öllum saman um það að eitt eftir-
minnilegasta atvikið hafi verið þegar
við spiluðum „hæ gosi“ við ömmu,
hvað við hlógum mikið það kvold.
Amma var lífsglöð kona sem lagði
hart að sér allt sitt líf. Frá því að ég
man eftir mér hafði hún alltaf eitt-
hvað fyrir stafni. Meðan hún mögu-
lega gat hjálpaði hún við bústörfin
jafnt utan dyra sem innanhúss.
Amma hafði yndi af öllum dýrum og
ég man að það gladdi hana mikið þeg-
ar við fengum Max litla sem hvolp og
hann tók fljótt uppá því að stökkva í
fangið á henni og kúra sig þar.
Elsku amma mín, ég á þér svo mikið
að þakka. Þú sagðir alltaf að það væri
um að gera að nýta hvert tækifæri
meðan maður er enn ungur og ég man
hvað þú varst ánægð fyrir hönd okkar
systranna þegar við ákváðum að flytja
út. Það var ómetanlegt að fá að eyða
svo miklum tíma með þér og þú munt
alltaf eiga stóran hlut í mínu hjarta.
Ég sakna þín meira en orð fá lýst,
amma mín, en ég veit fyrir víst að þú
ert hamingjusöm núna með Hannesi
afa, líklega á baki Glettu gömlu
sprettandi úr spori einhversstaðar til
fjalla.
Þín sonardóttir,
Arnfríður Hanna,
London.
Elsku afi Frímann.
Mikið finnst mér leiðin-
legt að hafa ekki getað
kvatt þig núna og verið
við útförina. Þú varst
ótrúlegur maður, allt
sem þú gekkst í gegnum, með þessi
veikindi. Sama hversu veikur þú
varst, alltaf þegar maður kom í heim-
sókn þá fékk maður alltaf bros eða
eitthvert skot frá þér. Seinasta ár er
búið að vera mjög erfitt og ég er fegin
að þú fáir loksins að hvílast, þótt ég
vildi óska þess að þú værir ennþá hjá
mér og ég gæti kysst þig allavega
einu sinni enn. Ég útskrifaðist á þessu
ári úr Verzlunarskóla Íslands og
fannst svo leiðinlegt að þú kæmist
ekki og gætir ekki séð hvað ég var fín,
svo ég og Vignir komum til þín eftir
veisluna og fyrir athöfnina. Ég vildi
að þú sæir hvað ég var fín, vildi ekki
FRÍMANN
GUNNLAUGSSON
✝ Frímann Gunn-laugsson fæddist
í Reykjavík 27. mars
1933. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
2. febrúar síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 10. febrúar.
að þú misstir af þessu.
Eða þegar ég og Vignir
giftum okkur. Eftir at-
höfnina komum við aft-
ur til þín og ég man
hvað þú varst svo ynd-
islega hissa. Ég sá hvað
þetta gladdi þig mikið,
þú knúsaðir mig þétt-
ingsfast, þessu á ég
aldrei eftir að gleyma.
Þetta augnablik geymi
ég með mér. Þú varst
alltaf sérstakur, ég gat
talað um allt sem lá á
mínu litla hjarta við þig,
og þú komst alltaf með
sniðugu og skynsömu lausnirnar.
Elsku afi minn, ég veit að þú átt eft-
ir að fylgjast með mér og ég ætla að
gera þig stoltan af mér.
Þitt afabarn,
Silja Úlfarsdóttir.
Það ríkir söknuður í íþróttamið-
stöðinni í Laugardal. Starfsfélagarnir
voru búnir að fylgjast með baráttu
Frímanns Gunnlaugssonar, sjá hann
standa upp aftur og aftur, á einhvern
óskiljanlegan hátt, ekkert virtist geta
sigrað þetta ótrúlega baráttuþrek.
Frímanni fannst engin ástæða til
að ræða um veikindi sín, það var svo
margt miklu skemmtilegra sem hægt
var að ræða um og það gerðum við oft,
vinnufélagarnir, í ÍSÍ, ekki síst yfir
hádegismatnum hjá Bibbu.
Hann var ómissandi í hádegishópn-
um og mörg gullkornin hrutu af
vörum hans sem við geymum hvert og
eitt. Þegar leitað var til Frímanns í
tengslum við starfið, duldist engum
að starf hans var ekki bara vinna, það
var brennandi áhugamál sem hann
sinnti af einlægni og alúð, þá skipti
ekki máli, hvort komið var yfir hefð-
bundinn vinnutíma, vinnutími í hans
huga virtist ekki eiga sér nein tak-
mörk.
Frímanni fannst eðlilegt að allir
ættu að fá tækifæri til að stunda golf,
og með hans stuðningi tókst að koma
á farsælu samstarfi GSÍ og ÍF sem nú
er komið í formlegan farveg. Verkefni
voru unnin án hávaða, af fagmennsku
og þekkingu og þannig vinnubrögð
skila alltaf árangri.
Frímann var ekki aleinn í þessari
baráttu, okkum var öllum ljóst að
Hildur tók fullan þátt í því að gera
honum kleift að komast þangað sem
hann ætlaði sér hverju sinni.
Aðrir eru til að segja frá lífshlaupi
Frímanns og öllum þeim verkefnum
sem hann kom að.
Í okkar huga er horfinn frá okkur,
góður vinur og samstarfsmaður sem
við söknum sárt.
Innilegar samúðarkveðjur sendum
við Hildi og fjölskyldunni allri.
Samstarfsfélagar, KKÍ,
ÍF og FSÍ.
Mig langar til að
kveðja minn kæra mág
með örfáum orðum, þó
GUÐMUNDUR
BJÖRNSSON
✝ GuðmundurBjörnsson fædd-
ist á Akureyri 7.
október 1935. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 25. janúar síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 8. febr-
úar.
að orð séu fátækleg
þegar sorgin er mikil.
Ég kynntist Guð-
mundi fyrst þegar
hann vann á skrifstofu
Ú. A. og ég þurfti oft að
leita til hans þar. Alltaf
reyndist hann mér vel
og vildi allt fyrir mig
gera.
Svo þegar hann fór
að búa með Lillu systir
og þau giftust var ég al-
sæl, hún eignaðist svo
góðan mann. Og öllum
börnum og barnabörnum þeirra
reyndist hann alveg frábær. Öll börn
hændust að honum af því að hann
var svo ljúfur og góður við þau.
Þær voru margar stundirnar sem
ég átti með ykkur í sumarbústaðnum
og við eldhúsborðið í Bjarmastíg
þegar Konni var á sjónum, og alltaf
var svo gott að vera með ykkur. Þið
voruð svo góð saman, höfðuð sömu
áhugamál og voruð svo samhent og
góð hvort við annað.
Hann mágur minn átti það til að
koma mér á óvart með smágjöf eða
blómum, sem þakklæti fyrir eitt-
hvað, nú síðast um jólin þegar hann
var orðinn svo veikur, fékk ég gjöf og
yndislega fallega skrifað kort, sem
mér þykir svo óskaplega vænt um.
Mikið hef ég dáðst að því hvað þið
stóðuð ykkur bæði vel, allt síðast lið-
ið ár. Aldrei kvartaði hann eða hafði
orð á því hvað þetta væri erfitt. Þess
vegna er svo sárt að hann skyldi
þurfa að lúta í lægra haldi fyrir sjúk-
dómnum. Hann ætlaði ekki að gera
það, hann ætlaði að sigra. En vegir
Guðs eru órannsakanlegir og við
þökkum fyrir það að hann þurfti ekki
að kveljast lengur. Við vitum að nú
líður honum vel.
Við í Akurgerði 1a þökkum fyrir
að hafa fengið að kynnast honum og
kveðjum hann með miklum söknuði.
Hann lifir áfram hjá okkur í minn-
ingunni. Við biðjum Guð að styrkja
elsku systur mína, börnin ykkar,
barnabörn og tengdabörn og alla þá
sem syrgja hann.
Aðalbjörg Kristjánsdóttir.
=%  
&?5 0# 

.
  

* .
 
 )
.

 5  
 55#
#! 
 "
, %  $ -$% 
-$ '
:
 6  %
 . 
 6 

 (

 2
(
. 

 2   %  
   )  

 
  
 
# 0':4 

" ) ">

<- / '
-  6     &/
 
 -

  


.
    = .)+  


( . 
8
 6
 . . 


 .   -

   +
 ( .

.  >
/ +


-$ $-!""

$--#!
- '/!""

 -:--#!

)  )+$)  )  )+'
8 

    
  

 
 7 0,4,6???5
1/ - %
9--

.
  

  0  .)

 


 "   1##
 % 0+%/ !""
<"!#! 

" - 0+%/ 

--$% ,  !""

0+%/ 
, %- $ 4  !""

   )  )+$)  )  )+'
:
 6    6  
 (


 2 
 (
 .   
 2 
 

 
  
 



 


7 , ;1 ?? 

(3%%'
0+
"$ )+

)  )+$- $+ )+'
$ %   
    

 
 7:4??5
"- C / 

.
  

  - 
 

 !   55#
$ % D%!""
'G-$

:--D%
- )$, % !""

 $- D%!""
0 -/
--!

, %  D%

 - $ $!""

    )  )+$- $+ )+'
8 


% , 5 

( H ) "IJ

<- / 

 > . 
> 


 #  
  = .)




"   1##
*+  
-$1<"*

, %)  <"*'

 








  
    


       
  !" #  
 " #  
$ 
 #  %&'