Morgunblaðið - 13.03.2002, Blaðsíða 41
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 13. MARS 2002 41
Elsku bróðir minn,
mágur og frændi. Það
er svo sárt að þú sért
farinn frá okkur. Við
vissum að hann Guðni
okkar átti erfitt tíma-
bil sem hann tjáði sig
lítið um þó að hann
vissi að hann gæti alltaf leitað til
okkar, sem hann gerði stundum, en
ekki í þetta sinn. Við sáumst síðast
kvöldið áður en hann kvaddi þenn-
an heim og Mána Snæ frænda hans
hjá honum og ömmu Dóru. Það var
svo yndislegt að sjá þá frændur
saman, bæði hvað þeir voru líkir og
hversu djúp ást Guðna var til hans
og sinna barna. Guðni var mjög
barnelskur og var alltaf góður við
minni máttar, þó að margir eldri
yrðu fyrir barðinu á stríðni hans.
Við reyndum að ná til hans þann
örlagaríka dag, eins og við fyndum
að eitthvað væri að, en það var um
seinan. Við erum öll dofin en við
tölum saman um öll prakkarastrik-
in sem við gerðum saman og minn-
isstæð er ferðin okkar til Laug-
arvatns. Þegar þú flæmdir burt
stripparann með slökkvitækinu og
strákgreyið var bara að sýna hvað
hann var sólbrenndur! Svona var
þetta oft og margir kannski sem
skildu ekki okkar háðska húmor en
þetta var týpískur Guðni.
Þessi ákvörðun þín hefur reynst
okkur erfið og sársaukinn að vera
skilin svona eftir er stundum
óskiljanlegur en allt hefur sinn til-
gang og við fengum að deila þess-
um stutta tíma með Guðna og er-
um þakklát og eigum okkar
GUÐNI HEIÐAR
RICHTER
✝ Guðni HeiðarRichter fæddist á
Akranesi 25. apríl
1977. Hann lést 9.
febrúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Akranes-
kirkju 18. febrúar.
minningar um ljúfan
dreng sem villtist af
leið.
Margur á sér hulinn harm,
hjartað viknað getur.
Enginn sér í annars barm
að því hyggjum betur.
(Höf. ók.)
Guð geymi hann
Guðna okkar og megi
hann hvíla í friði.
Ingibjartur
bróðir, Sæunn
og börn.
Elsku Guðni minn. Það er ekki
létt verk að setjast niður til að
skrifa minningargrein um þig,
bróðir.
Ekki hvarlaði að mér að ég ætti
eftir að bera þig til grafar ungan
manninn en svona er lífið óvænt og
óvægið.
Ég held að við séum um margt
líkir bræðurnir þótt rúmlega tveir
áratugir hafi skilið okkur að í aldri.
Ég var að fletta gömlum myndum
og fann fáeinar ljósmyndir af þér
og ykkur bræðrunum í Hraungerði
en það er einmitt þaðan sem ég á
flestar og bestar minningar um þig
og ykkur albræðurna. Þið voruð
svo skemmtilega uppátækjasamir
bræðurnir að karlinn hann pabbi
gat ætíð haldið langar ræður um
nýjustu afrek ykkar bræðra í hvert
sinn er ég kom í heimsókn.
Í Hraungerði var ýmislegt rækt-
að, dýr og grænmeti, og gert við
bíla og skellinöðrur.
Mamma ykkar ræktaði í ykkur
trúna á guð en pabbi gamli sá
meira um veraldlega þáttinn.
Þú varst ekki hár í loftinu þegar
þú byrjaðir að hjálpa pabba við
bílaviðgerðir og urðu bílaviðgerðir
seinna þinn ævistarfi.
Það var nú þannig, Guðni minn,
að okkar samband var æðislitrótt
síðustu árin, en þegar við hittumst
bar aldrei skugga á okkar sam-
band.
Síðasta stundin okkar saman var
ekki ónýt, þú komst í heimsókn til
að horfa á box á Sýn, Sigrún bauð
upp á heitt slátur og ég man að þú
vildir frekar borða slátrið við eld-
húsborðið en inni í stofu, þér þótti
það eiga betur við.
Kvöldið var fljótt að líða í góðra
vina hópi, við tveir bræðurnir, son-
ur minn, Baldur Már, og vinnu-
félagi minn frá ÍSAL, margt spjall-
að og mikið hlegið.
Ekki hefði þýtt að segja mér þá
að þetta yrði okkar hinsta sam-
verustund í þessu lífi.
Jarðarförin og kistulagningin
hans pabba eru sterk í minning-
unni. Ég mun aldrei gleyma því
þegar þú laumaðir litlu gjöfinni
þinni í lófa pabba við kistulagn-
inguna hans. Það var svo fallega
gert og lýsti vel umhyggju þinni og
hugulsemi.
Um þær mundir er pabbi dó átt-
ir þú í miklum erfiðleikum í einka-
lífinu og sá tími sem í hönd fór
varð þér æ erfiðari. Þunglyndið, sá
lífshættulegi og lúmski sjúkdómur,
helltist yfir þig og varð þér að lok-
um að aldurtila. Engum var þó
ljóst í hvað stefndi og kom því
dauði þinn sem reiðarslag yfir okk-
ur öll.
Þegar Ingibjartur bróðir hringdi
í mig og sagði mér sorgartíðindin
trúði ég honum ekki og hann þurfti
að margendurtaka fréttina áður en
ég gat móttekið þessi hörmulegu
tíðindi.
Ég get því aðeins ímyndað mér
þá sálarkvöl og sorg sem ástvinir
þínir sem næst þér stóðu í lífinu
ganga nú í gegnum. Það eina sem
ég get sagt þeim er að trúin á guð
og tíminn, sá mikli læknir, vinna nú
saman og lina að lokum þessa sáru
sorg.
Þú, Guðni minn, gerðir þitt besta
í þessu jarðlífi og ég mun aldrei
gleyma litla guttanum sem hló við
mér í Hraungerði forðum.
Ég kveð þig með söknuði.
Þinn bróðir,
Reinhold Richter.
Hann afi minn er
dáinn. Ósjálfrátt rifj-
ast upp myndir í hug-
anum, myndir af afa
við hin ýmsu tæki-
færi. Til dæmis afi að leggja kapal
á borðstofuborðinu, afi að spila
„Stendur, trekkir“ við barnabörn-
in, afi á bryggjunni. Ein mynd
stendur skýrari en aðrar, afi að
líta út úr brúnni á gamla Baldri.
Mikið fannst mér gaman að fá að
fara í siglingu með afa. Fá að sjá
káetuna hans, sem var eins og æv-
intýraheimur fyrir mér sem barni.
Ein sigling stendur þó upp úr öll-
um öðrum. Þá sigldi afi milli
Breiðarfjarðareyjanna í eins konar
útsýnissiglingu. Mér, sex ára gam-
alli, fannst hann afi vera almátt-
ugur á þessu skipi, hvernig hann
gat rennt Baldri gamla um þröng
sund og tekið krappar beygjur
eins og ekkert væri. Satt best að
segja var ég logandi hrædd um að
stranda en afi gerði þetta eins og
hann hefði aldrei gert annað alla
sína ævi. Afi var sjómaður af lífi
og sál. Hann tók meira að segja
ekki bílpróf fyrr en á fullorðins-
aldri. Eftirminnilegasti bíltúr sem
ég hef farið í var þegar afi fór með
okkur Jóhann Örn frænda í sunnu-
dagsbíltúr á rauða, fína Saabinum.
Afi lallaði þetta í rólegheitum og
JÓN DALBÚ
ÁGÚSTSSON
✝ Jón DalbúÁgústsson fædd-
ist í Stykkishólmi 16.
september 1922.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 7.
febrúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Stykkis-
hólmskirkju 16. febr-
úar.
var komin drjúglangt
inn í Helgafellssveit
þegar honum varð lit-
ið á bensínmælinn.
Hann var að verða
bensínlaus. Afi snar-
sneri við á punktinum,
spændi aftur í bæinn
á hraða sem átti ekk-
ert skylt við sunnu-
dagslallið. Ég væri
örugglega búin að
gleyma þessum bíltúr
ef ekki væri fyrir
bensínskortinn og
skemmtileg viðbrögð
afa.
Þegar ég fór í framhaldsskóla
kynntist ég jafnaldra úr Hólminum
og eins og Íslendinga er siður var
farið að ræða um hverra manna
maður væri. Þegar ég sagði að Jón
Dalbú væri afi minn var sem við-
mælandi minn fylltist lotningu og
mér fannst eins og ég hefði
skyndilega breyst í konungborna
persónu. Þá vissi ég að afi minn
var mikill maður fyrir fleirum en
mér.
Það er ekki langt síðan ég hitti
afa síðast. Mér brá svolítið því
hann leit öðruvísi út en hann var
vanur. Þegar ég var búin að sitja í
herberginu hjá honum stutta stund
fann ég að afi hafði ekkert breyst.
Alltaf jafnstutt í brosið og glað-
værðina. Ég á kannski ekki jafn-
margar minningar og margir aðrir
en ég á samt góðar minningar sem
ég mun geyma um aldur og ævi.
Ég vona að þegar sól gengur til
viðar á mínum hinsta degi munum
við sjást á ný, afi minn, og þá
muntu faðma mig og segja: „Elsku
kellingin hans afa.“ Takk fyrir
mig, afi.
Alma Ágústsdóttir.
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
Formáli
minning-
argreina
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
! "##
!""
#! $ %
&"'
(%)*+$ !""
, %)*+$!""
#!'
$- !""
.-/0*
0 $
1 -
- 02*3-!""
4, % '
$ %
5,(6,'&,71
2/ % -/ %"*!-+$$-
, % "$8
, % )9
&
&
' ( ) *+ #! 5$ % !""
$ % $3
/ :
+% $3
, %34 !""
&!$3
1 $", !""
$3$3
" / %!""
) )+$) ) )+'
,
%
5,(6 (5;5<
$
;5 1, 6
-. /
-&
/ )
0 .)
! 1##
+%!""
#! #! !""
(%''$3
<" +%!""
9)*+-/ $3
- %!""
$3-/ $3
3-/ $3!""
=!1 $3
$*+-2- '
*
5, ;
2/'3"$% %
2 $+" >
2
2
-
3
' 4
+
" 55#
.
6 6 .
/ 2
-
$ % !
!
/!
% 1 $3!""
!!""
0*+<"*
( 2!!""
1< -
:--!
:" !""
) )+
- $ )+
$- $ - $ ) '