Vísir - 19.04.1980, Blaðsíða 2

VÍSIR Laugardagur 19. aprll 1980
.Viökvæöiö var alltaf: Komiö bara — þetta reddast’’
é * M M *’# « « .
2
en af myndum — og ekki siður
málinu. Þó islenska hafi alltaf
veriö töluö heima, þá hafa félag-
arnir og skólinn mikil áhrif og
hætt viö aö krakkarnir ruglist i
málunum.”
,,Mætti okkur
verdbólgið
þjóðfélag”
— Hvernig var svo aö koma
heim eftir sjö ár?
„Viö komum nii alltaf reglulega
1 heimsókn til landsins, þetta á 1
1/2-2 ára fresti, svo viö héldum
sambandinu. En þaö mætti okkur
veröbólgiö þjóöfélag og húsnæöis-
erfiöleikar. Viö áttum ekkert áö-
ur en viö fórum út og viö komum
heim I ekki neitt. Heföi ekki kom-
iö til hjálp fjölskyldna okkar er
ekki gott aö segja hvaö heföi
gerst.
En viö vinnum bæöi mikiö, og
þaö — ásamt hjálp góöra manna
— geröi þaö aö verkum aö viö gát-
um fest kaup á kjallaralbúöinni,
sem viö búum i núna.
Þegar viö vorum aö hugsa um
aö koma heim, þá uröum viö vör
viö Islenska kæruleysiö, sem viö
höföum næstum gleymt eftir sjö
ára dvöl erlendis. Viö vorum meö
einhvern kvlöa út af þvl aö viö
áttum ekkert húsnæöi eöa bil,
höföum enga vinnu og svo fram-
vegis. Þá var alltaf viökvæöiö hjá
islensku ættingjunum og vin-
unum: „Þetta er allt I lagi —■
þetta reddast”, Og þaö merkilega
er, þetta reddast allt saman.
Þaö er nefnilega þannig, aö hiö
veröbólgna þjóöfélag okkar býöur
ekki upp á mikla skipulagningu
og þvi ef oft best aö skella sér
bara út i hluttna. Þetta var mikil
tilbreyting frá Svlþjóö, þar sem
allt var skipulagt út I ystu æsar”.
Hildur litla, sem haföi tekiö sér
slödegisblundinn sinn þegar
blaöamenn bar aö garöi, lét nú i
sér heyra og Rannveig sótti hana
inn I svefnherbergi.
Spjallad viö Rannveigu
Jóhannsdóttur um
veröbólgió þjóöfélag,
Tónstofuna og vissan fugl
,,Ert þú ekki Rantv
veig og Krummi?”
„Það er óneitanlega skemmtilegt, að eftir öll þessi ár skuli fólk muna
eftir þáttunum og jafnvel krakkarnir, sem ég kenni og ekki voru fædd
þegar þættirnir voru sýndir, spyrja oft: Heyrðu, ert þú ekki Rannveig og
Krummi?
Já, hver man ekki eftir þessu vinsæla barnaefni i sjónvarpinu? En þeir
eru sjálfsagt færri sem gera sér grein fyrir þvi að það er orðinn rúmur
áratugur siðan siðasti þátturinn með brúðunni Krumma og Rannveigu
Jóhannsdóttur var tekinn upp og sýndur!
Rannveig er aftur komin i sjónvarpið, nú með Tónstofuna, mánaðar-
lega tónlistarþætti með léttu spjalli.
— Hvar varst þú slöasta ára-
tuginn?
„Viö Sverrir Einarsson, eigin-
maöur minn, vorum I Svlþjóö I sjö
ár, bjuggum I Stokkhólmi. Fyrst
stunduöum viö nám og siöar
kennslu. Okkur leiö ákaflega vel I
Svlþjóö, en takmarkiö var alltaf
aö koma heim aftur. I haust urö-
um viö svo aö ákveöa af eöa á um
hvort viö kæmum heim eöa ekki.
Dóttir okkar, Helga,var oröin 9
ára gömul og Hildur litla árs
gömul, og viö vildum aö börnin
nynniust trændfólkinu ööru visi
Ræturnar
eru sterkar
„En þaö get ég sagt, aö ég er
svo sannarlega ánægö meö aö
vera komin heim aftur”, sagöi
Rannveig. „Maöur finnur þaö
núna, aö þessar svokölluöu rætur
eru til — og þær eru sterkar. Viö
búum alveg viö sjóinn og ég nýt
þess á morgnana aö fara út og
draga aö mér ferskt sjávarloftiö.
Viö fundum llka hér — og þaö
kunnum viö vel aö meta — aö ef I
haröbakkann slær, þá er alltaf
einhver sem er tilbúinn til aö
rétta hjálparhönd. Og ef íslend-
ingar gera mönnum greiöa, gera
þeir þaö yfirleitt greiöans vegna
en ekki til þess aö fá eitthvaö i
staöinn eöa eiga eitthvaö inni.
Þá eru börn hér ótrúlega frjáls-
leg og viröast eiga betra meö aö
bjarga sér en börn annars staöar.
Þau taka líka viö ábyrgöarhlut-
verkum mjög ung, eins og til
dæmis selja blöö og vinna I sveit.
Og þaö sýnir sig aö börnin standa
fyllilega undir þessari ábyrgö.”
Viö beindum nú talinu aftur aö
„Rannveigu og Krumma”. Hvers
vegna uröu þessir þættir svona
vinsælir?
,,Endurspegb
ast í þáttun-
um hvað við
höfum gaman
af þessu”
„Ég geri mér ekki alveg grein
fyrir þvi. Ég býst þó viö þvi aö
þaö hafi endurspeglast I þáttun-